Erasmus+

„Nature, traditions and identity in youth’s vision” Lena Zawadzka 1B

Erasmus+ w ZSO 8

KUCHNIA I ZWYCZAJE ŻYWIENIOWE

Korzyści z Projektu

SAMODZIELNOŚĆ

KREATYWNOŚĆ

KULTURA I OBYCZAJE

NAUKA

ZNAJOMOŚCI

Wyjazd na Erasmusa nauczy nas samodzielności. Pozwoli nam na budowę i umocnienie swojego charakteru. Życie w innym kraju, obcowanie z inną kulturą to jedno z najwspanialszych wyzwań z jakimi możemy się spotkać podczas projektu.

O żadnym kraju nie dowiemy się tyle z książek, z wakacji czy opowieści, ile dowiemy się podczas takiego wyjazdu. Sądzę, że najwspanialsze wyjazdy to te długoterminowe (głównie na studiach). Pozwalają poznać np. regionalne święta oraz zobaczyć to, jak w innych krajach są one celebrowane.

Wyjazd do obcego kraju to niewątpliwie największa okazja do poznania lokalnych smaków i dań. Różnorodność dostępnych w danym kraju warzyw i owoców tworzy nam okazję do próbowania i wspólnego z naszymi nowymi kolegami wspólnego gotowania. To także okazja do zacieśniania więzi, tworzenia przyjaźni na całe życie oraz do nauki języka naszych gospodarzy.

Umiejętność gospodarowania budżetem i czasem to umiejętności, których możemy nauczyć się podczas takiego wyjazdu. Jeśli mówimy o wyjazdach licealnych to możemy przygotować się aby w sposób przystępny móc opowiedzieć o naszym kraju nowym kolegom. Przybliżyć naszą kulturę, muzykę, sztukę, zwyczaje, kuchnię. Jeśli chodzi o wyjazdy na studiach to stanowią one większe wyzwanie aby nauczyć się tak dysponować skromnym budżetem aby móc odwiedzać muzea, pójść na koncert lokalnych wykonawców, wynająć mieszkanie no i zjeść. Ciekawym sposobem na poznanie języka są praktyki w bibliotekach, tam możemy pomagać przy drobnych pracach i w zamian mieć kontakt z językiem, literaturą i kulturą danego kraju. Takie doświadczenia pomagają nam zobaczyć wyjazdy z zupełnie nowej perspektywy i poszerzyć granice kreatywności w tematach gospodarowania tym, co mamy.

Dzięki wyjazdom mamy możliwość poznania innych metod edukacji, dowiedzieć się czegoś zupełnie nowego i może nawet wprowadzić u siebie w szkołach; porównać sposoby nauki we wszelkich zakątkach świata i korzystać z udziału w dodatkowych zajęciach, które pozwolą nam poznać więcej zagadnień.

Wyjazd na Erasmusa to okazja do poznania nowych osób, każdy jest ciekawy i chętny aby poznać nowe osoby. Możemy znaleźć nowych przyjaciół na całe życie, wymienić się doświadczeniami z kolegami którzy są chętni aby porozmawiać, albo po prostu podejść i się przywitać. Nawet jak ktoś jest wstydliwy to jakiekolwiek rozpoczęcie kontaktu otwiera drogę do znalezienia wielu znajomych i pozwala nawiązać więzi, które będą procentowały na przyszłość.

Państwa uczestniczące w Projekcie

Turcja

Estonia

Portugalia

Bułgaria

Polska

Tõstamaa Keskkool

Estonia

Ze względu na klimat Estonia w każdym regionie ma ciepłe wyroby z wełny. Estońskie rękodzieło jest tak wyjątkowe, że robienie na drutach i makramy są znakiem rozpoznawczym państwa. Istnieje opinia, że wzory zostały wymyślone dla żeglarzy, którzy zgubiwszy drogę na morzu, mogli rozpoznać okolicę po ubraniach. W narodowych tradycjach rękawica symbolizuje charakter i przeznaczenie osoby. Obecnie znanych jest około 5500 wzorów rękawiczek, żaden z nich nie jest całkowicie powtórzony. Elementy wzoru mogą się powtarzać, ale położenie, kolor, wzór na mankiecie lub gumce, ogólna kompozycja wzoru – każda para rękawiczek jest niepowtarzalna.

Ubrania

Rękodzieło i Sztuka

Rękodzieło nieodparcie nawiązuje do ducha Estonii i jest związane z przyrodą. W ceramice dominują wzory kwiatowe, roślinne i geometryczne. Design pełen estetyki, schludny minimalizm. Ceramiczne dzbanki i kubki mają wzory czerpane z natury.

Ceramika

Rękodzieło i Sztuka

Rękodzieło i Sztuka

Duchowość natury jest jednakowo i głęboko osadzona w historii kultury Estonii, w której drzewa i ziemia są cennymi przedmiotami posiadającymi moc. Las zawsze był źródłem życia w tym regionie i uważano go za święte miejsce w pierwotnej religii Estonii, w której przodkowie współczesnych Estończyków czcili duchy drewna. Stąd pamiątkowe figurki i wyroby regionalne z drewna, które mają nam tę duchowość przypominać. Podstawowe instrumenty muzyczne także wykonują z drewna.

Powrót

Rękodzieło i Sztuka

Praca w Drewnie

Razlog- "Bratya Petar and Ivan Kanazirevi" Secondary School

Bułgaria

W Bułgarii bardzo popularną tradycją jest praca w drewnie. Udekorowane wzorami z motywem natury są krzesła, stoły, sztućce, instrumenty, skrzynki i wiele innych, co sprawia, że każdy z nich wygląda jak dzieło sztuki.

Praca w Drewnie

Rękodzieło i Sztuka

Wyszywanie nadal zajmuje wysokie miejsce w rozpoznawalności Bułgarskich rękodzieł, chociaż ostatnio tradycja zaczęła umierać. Kiedyś w każdym domu można było znaleźć krosno do wykonywania dywanów czy ubrań; teraz zaś niewiele osób potrafi z nich korzystać. Bułgarskie wyszywanie charakteryzuje się figurami geometrycznymi- - nawet motywy natury są symetryczne- wszytymi różnokolorowymi nićmi. Pozwala to dodać koloru do białej koszuli lub obrusu.

Wyszywanie

Rękodzieło i Sztuka

W turystycznym aspekcie najpopularniejsza jest jednak ceramika. Misy zdobione kiedyś prostymi liniami, dzisiaj wielokolorowymi detalicznie wykonanymi wzorami są jedną z najpopularniejszych pamiątek wywożonych z Bułgarii.

Ceramika

Rękodzieło i Sztuka

Powrót

Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 8

Polska

Wspaniała i bardzo charakterystyczna ceramika bolesławiecka może poszczycić się bogatą historią, która sięga nawet czasów średniowiecza.W XII wieku w dorzeczu Bobru i Kwisy w okolicach Bolesławca odkryto pokłady glinki ceramicznej. To właśnie z niej zaczęto wyrabiać wspaniałe naczynia, które zyskały ogromną popularność nie tylko w kraju, ale również poza jego granicami. Kupcy z Niemiec i Czech szybko poznali się na wysokiej jakości produktom, a z czasem porcelana była również eksportowana do innych państw leżących w Europie. Obecnie ponad 700 letnia tradycja ceramiki bolesławieckiej w zakresie produkcji dekoracji z pewnością przeżyła ogromną rewolucję, jednak jeśli chodzi o wzornictwo dzisiejsi producenci pozostają mu wierni i chętnie sięgają do przeszłości czerpiąc inspirację z tamtejszych pięknych malowideł.

Ceramika Bolesławiecka

Rękodzieło i Sztuka

Ceramika Bolesławiecka

Rękodzieło i Sztuka

Koronki z Koniakowa

Koronka koniakowska to technika ręcznego szydełkowania serwet z nici tzw. kordonka. Zajmują się nią kobiety mieszkające w Koniakowie, leżącym w Beskidzie Śląskim na południu Polski w Gminie Istebna graniczącej z Czechami i Słowacją. Ten rodzaj koronki, nie powstaje w żadnym innym regionie Polski, ani na świecie.

Fenomen koronek koniakowskich polega na tym, iż nie ma żadnego szablonu, ani gotowego schematu, wg którego koronczarka może wykonać serwetkę.Z koronki koniakowskiej powstają rożnego rodzaju i kształtu serwety, obrusy oraz konfekcje: kołnierzyki, mankiety, rękawiczki, bluzki, spódnice, a nawet czapki, kapelusze i suknie ślubne. Nowoczesną formą koronki są ozdoby bożonarodzeniowe i wielkanocne, biżuteria, abażury na lampy, witraże do okien, czy tzw. łapacze snów. Koronczarki z Koniakowa „heklowały” dla wielkich osobistości m.in. dla królowej belgijskiej w 1962 r., dla papieża Jana XXIII w 1963 r., dla papieża Pawła VI w 1966, dla papieża Jana Pawła II, dla królowej angielskiej Elżbiety II, dla prezydentów Polski, licznych gwiazd Beyonce, Lady Gagi, Britnay Spears, czy dla wielu projektantów mody jak Arkadius, Christian Dior, Louis Vuitton, Rei Kawakubo.

Rękodzieło i Sztuka

Koronki z Koniakowa

Rękodzieło i Sztuka

Wyszywanie odgrywało w kulturze łowickiej znaczącą rolę i wszystkie kobiety mieszkające w tym regionie własnoręcznie zdobiły swoje ubrania pięknym haftem. W każdej wiosce mieszkała chociaż jedna bardzo zdolna hafciarka, która wytyczała nowe style haftowania ubrań i wymyślała oryginalne wzory haftów, z których mogły korzystać także inne, mniej kreatywne hafciarki. Na początku XX wieku geometryczne wzory haftów zostają zastąpione motywami kwiatowymi, głównie bratkami, niezapominajkami, dzwonkami, chabrami, rumiankami, różami. Początkowo głównym motywem były bratki, potem najważniejszą ozdobą haftu stały się róże.Wszystkie kobiety w regionie łowickim zakrywały głowę chustkami. Chusty miały formę kwadratu o długości boku równej 75 centymetrów. Chustki szyto z wełny (szalinówki), jedwabiu (jedwabnice) i białego płótna. Chustki płócienne ozdabiano haftem, najczęściej z dużym motywem kwiatowym. Chusty z jedwabiu i płótna wiązano najczęściej do tyłu, a chusty z wełny miały wiązanie pod brodą.

Łowickie Hafty

Rękodzieło i Sztuka

Powrót

Olhão- Agrupamento de escolas Dr. Francisco Fernandes Lopes

Portugalia

Oczywiście trzeba wspomnieć o kafelkach Azulejos- terakotowych mozaikach na których możemy zobaczyć zarówno kompozycje roślinne i geometryczne, jak i całe sceny historyczne. Ich tradycję rozpoczęło podbicie półwyspu Iberyjskiego, dlatego często możemy w nich zobaczyć wpływ kultury arabskiej. Można zauważyć je na kościołach jako dekoracje, jak i w zwykłych domach; każdy z budynków wygląda, jakby zawierał swój własny, niepowtarzalny układ kafli. Jest to jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów ceramiki Portugalii.

Rękodzieło i Sztuka

Ceramika

W ceramice często wymieniana jest jaskółka- niepozorny ptak w XX wieku umieszczany zaczął być na balkonach, misach i ścianach domów portugalskich- do dzisiaj możemy zobaczyć je wiszące jako ozdoby w mieszkaniach. Mają one kojarzyć się z przybywającą wiosną.

Ceramika - Rękodzieło i Sztuka

Charakterystyczne dla rękodzieła Portugalii są dywany wyszywane ręcznie z bawełny przeszywanej barwioną wełną charakterystycznym haftem krzyżykowym. Nazwę wzięły od miasta, w którym rozpoczęto tradycję ich tworzenia- Arraiolos.

Tapetes Di Arraiolos

Rękodzieło i Sztuka

Powrót

Antalya Spor Lisesi

Turcja

Rękodzieło i Sztuka

Pierwsze co przychodzi na myśl przy Tureckich rękodziełach to dywany i nie bez powodu. Sięgają tradycją wieki wstecz- najwcześniejszy jaki znaleziono pochodzi z XIII wieku. Są one robione z wełny bądź jedwabiu, a barwniki pozyskiwane są w sposób naturalny, np. skórki cebuli i róże. Węzły, z których pleciono dywany mają nawet swoją nazwę- Węzeł Turecki. Tradycje wytwarzania dalej kultywują Turcy przy dywanach typu Kilim- dekoracyjnych, z wełny i lnu. Kiedyś były one wykonywane i kategoryzowane jako sztuka ludowa, a dzisiaj popularne są w domach na całym świecie.

Dywany

W Turcji jednym z najczęściej widzianych rękodzieł są ceramiczne bądź gliniane wazy, talerze bądź inne części zastawy pomalowane w piękne wielokolorowe wzory, najczęściej z motywem roślinnym. W Anatolii wyroby gliniane są źródłem zarobku dla mieszkańców od wieków. Do wykonania naczyń używają oni specjalnej mieszanki, do której dodawana jest ziemia- sprawia to, że produkty nie rozpadają się w trakcie tworzenia i są mniej kruche.

Ceramika

Rękodzieło i Sztuka

W 2020 roku do listy UNESCO zostały wpisane miniatury, w tym również te Tureckie. Są to ilustracje przedstawiające różne sceny, np. Ceremonię lub bitwę namalowane na papierze, ścianie, drewnie, kaflach a nawet skórze zwierzęcej. Oryginalnie miały one ozdabiać manuskrypty, dzięki czemu służą one również jako historyczne dokumenty. Dzisiaj powoli powracają do życia codziennego, a nawet mają swój własny kierunek na Akademii Sztuk Pięknych w Stambule.

Miniatury

Rękodzieło i Sztuka

Oprócz tych tradycyjnych rękodzieł warto jeszcze wymienić produkcję biżuterii, pracę w drewnie i Ebru- sztukę zdobienia papieru wpisaną na listę niematerialnych dziedzictw UNESCO.

Warto Wspomnieć

Rękodzieło i Sztuka

Powrót

„Nature, traditions and identity in youth’s vision” Lena Zawadzka 1B

Erasmus+ w ZSO 8