Wiersz

Być poetą...

W wierszu K.K. Baczyńskiego "Wróble" zostały przemieszane wersy. należy z nich ułożyć całkiem nowy utwór. zAPRASZAMY DO MIKSOWANIA, MIESZANIA, TWORZENIA...eFEKTAMI PRACY MOŻNA PODZIELIĆ SIĘ W KOMENTARZU.mIŁEJ ZABAWY!

Start

Dzień wróbli i jasności!

w dzbanuszkach małych ptaszków

świat się ustał miłością,

mam czystość ich, puszystość,

jakbym dotykał ciebie

gałęzią ich — wielolistną.

Niebo się ziemi skłania

leżąc śniegiem na drzewach,

piórka w blasku nagrzewasz.

Nie zerwiesz się, nastroszysz

ciepło ptasiego futra,

odpowiesz wróblim głosem

w moją ciemność — malutka.

Bo na tym śniegu ludzie —

Ziemio przez nas zabita,

rzeszą twych ptaków czystych

oczy mrużysz, zasłaniasz,

— my z ciemnymi sercami.

módl się za nami!

niefrasobliwą łaską.

Na wyciągnięcie ręki

wiersz źródłowy: K.K.Baczyński, Wróble