Henryk Sienkiewicz na 100-lecie

Henryk Sienkiewicz

Serdecznie zapraszamy !!

Szkoły Podstawowej nr 6 chciałybyśmy przybliżyć postać naszego patrona uczniom, absolwentom i ich rodzicom.

W ramach obchodów

100-lecia

Henryk Sienkiewicz urodził się 5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu. Pochodził ze zubożałej rodziny ziemiańskiej. Od 1855 roku przebywał w Warszawie, gdzie uczęszczał do gimnazjum a później studiował w Szkole Głównej, na początku prawo i medycynę, później przeniósł się na wydział filologiczno-historyczny. W 1871 roku przerwał naukę, nie złożywszy egzaminów końcowych. W latach 1872-1887 pracował jako reporter i felietonista w prasie warszawskiej, później został współwłaścicielem dwutygodnika Niwa.

Watch

Zapraszamy na wirtualny spacer po muzeum w Woli Okrzejskiej i Oblęgorku

A teraz możesz sprawdzić swoją wiedzę na temat Henryka Sienkiewicza.

Tuż przed świętami zapraszamy do wspólnej zabawy w postaci zaszyfrowanego escape roomu związanego z powieścią Henryka Sienkiewicza pt. "W pustyni i w puszczy".

Dziękujemy za uwagę!!

WOLA OKRZEJSKA, OKRZEJA Majątek w Woli Okrzejskiej oraz część dóbr w sąsiedniej miejscowości Okrzeja przez prawie 100 lat należały do rodziny Cieciszowskich, z której to wywodziła się matka Henryka Sienkiewicza Stefania. Zakupiony został przez pradziadów pisarza w 1781 r. Pradziad Adam Kolumna Cieciszowski był wielkim pisarzem koronnym, szefem gabinetu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, sekretarzem pieczęci wielkiej koronnej. Prababka Teresa z Lelewelów była córką nadwornego lekarza królewskiego Henryka Lelewela. Po śmierci Teresy majątek trafił w ręce dziadów Sienkiewicza – Adama Cieciszowskiego i Felicjanny z Rostworowskich. Pisarz urodził się w majątku babki Felicjanny dnia 5 maja 1846 r. Po śmierci babki właścicielem dóbr został brat matki Henryka Sienkiewicza podobnie jak jego przodkowie noszący imię Adam. Adam nie radząc sobie z gospodarowaniem majątkiem sprzedał go w 1880 r. Jakubowi i Balbinie Bernsteinom.

Sienkiewicz niemal całe życie spędził na wędrówkach. W 1876 roku wyjechał przez Anglię do Ameryki Północnej. W 1878 roku wrócił do Europy. Zatrzymał się w Londynie, po czym przez rok przebywał w Paryżu. Odwiedził też Włochy. Po powrocie do kraju w 1879 roku pojechał Lwowa z odczytem: "Z Nowego Jorku do Kalifornii". W drodze powrotnej wygłosił go również w Szczawnicy, gdzie przy tej okazji po raz pierwszy spotkał Marię Szetkiewiczównę. Na wiadomość, że jej rodzina wybiera się do Wenecji, udał się za nimi. Po okresie narzeczeńskim, 18 sierpnia 1881 roku Maria i Henryk wzięli ślub w kościele Zgromadzenia Panien Kanoniczek przy placu Teatralnym. Z małżeństwa tego pochodzą dzieci pisarza: Henryk Józef i Jadwiga Maria. Małżeństwo nie trwało długo, w 1885 roku Maria zmarła na gruźlicę. Zapalony podróżnik, w 1886 roku wyprawił się przez Bukareszt i Warnę do Konstantynopola, Aten, Neapolu i Rzymu, a w 1888 – do Hiszpanii. Z końcem 1890 roku wyruszył na wyprawę myśliwską do Zanzibaru, co zaowocowało "Listami z Afryki". Z polskich miejscowości szczególnie upodobał sobie Zakopane, chociaż ustawicznie narzekał na zbyt słotny tatrzański klimat. W czasie tych wędrówek pracował nad nowelami i powieściami drukowanymi w całej krajowej prasie: warszawskiej, krakowskiej, lwowskiej i poznańskiej.

W marcu 1878 r. Henryk Sienkiewicz wrócił do Europy i na rok osiadł w Paryżu. Tu powstały: Janko Muzykant (1880), Przez stepy i Orso (1880). W kolejnych latach powstały następne utwory pisane prozą: Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela (1880), Jamioł (1882), Latarnik (1882), Sachem (1889) i Wspomnienie z Maripozy (1889). W swojej twórczości nowelistycznej poruszał problemy społeczno-obyczajowe w duchu ideologii pozytywistycznej, np. Hania (1880), Za chlebem (1880). W latach 1882-1887 Sienkiewicz został redaktorem dziennika Słowo, w którym 2 maja 1883r. ukazał się pierwszy odcinek nowej powieści historycznej poprzedzonej nowelą Niewola tatarska (1880). Cykl nazwany Trylogią składa się z utworów: Ogniem i mieczem (1884), Potop (1886) i Pan Wołodyjowski (1888), obejmujących burzliwe dzieje Polski w XVII w. podczas wojen z Tatarami, Szwedami i Turkami.