Polska Kazimierza Wielkiego

Polityka zagraniczna króla

Zabrane w 1308 r. przez Krzyżaków Pomorze Gdańskie mimo wielokrotnych zabiegów króla pozostało przy państwie zakonnym jako "wieczysta jałmużna"

W 1364 r. król zorganizował zjazd monarchów w Krakowie, gdzie gościł cesarza, dwóch królów i licznych książąt. Dla tych licznych gości wspaniała ucztę wyprawił bogaty mieszczanin krakowski Mikołaj Wierzynek

W latach 1340 - 1366 król zorganizował wyprawy wojenne na Ruś Halicką. O kraj ten Polacy rywalizowali z Tatarami, Węgrami i Litwinami. W ich wyniku większa część Rusi został przyłączona do Polski, a Rusinom król pozwolił wyznawać ich wiarę - prawosławie.

W 1343 r. w Kaliszu podpisano pokój z Krzyżakami. Na jego mocy Polska odzyskiwała Kujawy i Ziemię Dobrzyńska, ale Pomorze Gdańskie pozostało w państwie zakonnym jako "wieczysta jałmużna"

Większa część Mazowsza została lennem króla, a część (Płock, Pułtusk, Wizna) wcielona bezpośrednio do Polski

Mimo zabiegów króla, księstwa ślaskie pozostały pod władaniem króla Czech

Potężne państwo Zakonu Krzyżackiego było głównym wrogiem Polski

Węgry były sojusznikiem Polski, a władca tego państwa, Ludwik Andegaweński (siostrzeniec króla Kazimierza), został następcą króla po jego śmierci w 1370 r.