"Śmierć Pułkownika"

"Śmierć Pułkownika"

Adam Mickiewicz

Lorem Ipsum Dolor Sit Amet

treśĆ utworu

W głuchEj puszczy, przed chatką leśnika,Rota strzelców stanęła zielona;A u wrót stoi straż Pułkownika,Tam w izdebce Pułkownik ich kona.Z wiosek zbiegły się tłumy wieśniacze:Wódz to był wiélkiej mocy i sławy,Kiedy po nim lud prosty tak płaczeI o zdrowie tak pyta ciekawy.Kazał konia Pułkownik kulbaczyć,Konia w każdéj sławnego potrzebie;Chce go jeszcze przed śmiercią obaczyć,Kazał przywieść do izby — do siebie.Kazał przynieść swój mundur strzelecki,Swój kordelas i pas i ładunki;Stary żołnierz, — on chce, jak Czarniecki,Umierając, swe żegnać rynsztunki

A gdy konia już z izby wywiedli,Potem do niéj wszedł ksiądz z Panem Bogiem;I żołnierze od żalu pobledli,A lud modlił się klęcząc przed progiem.Nawet starzy Kościuszki żołnierze,Tyle krwi swéj i cudzéj wylali,Łzy ni jednéj — a teraz płakali,I mówili z księżami pacierze.Z rannym świtem dzwoniono w kaplicy;Już przed chatą nie było żołnierza,Bo już Moskal był w téj okolicy.Przyszedł lud widzieć zwłoki rycerza.Na pastuszym tapczanie on leży —W ręku krzyż, w głowach siodło i burka,A u boku kordelas, dwururka.

Lecz ten wódz, choć w żołnierskiéj odzieży,Jakie piękne dziewicze ma lica?Jaką pierś? — Ach, to była dziewica,To Litwinka, dziewica–bohater,Wódz Powstańców — Emilija Plater! Źródło: https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/smierc-pulkownika.html

Emilia Plater

Omówienie utworu:

- Utwór przedstawia ostatnie chwile życia dowódcy powstańców, który umiera w chacie leśnika. - Przed śmiercią prosi o przyniesienie munduru, szabli i przyprowadzenie osiodłanego konia. Żegna się ze swoim rynsztunkiem - jak dawni rycerze. - Umiera w otoczeniu wzruszonych żołnierzy i prostego ludu. - Dopiero w zakończeniu utworu podmiot liryczny ujawnia kim jest tytułowy pułkownik. To wódz powstańców - Emilia Plater.

Emilia

Plater