10. Skąd bierze się autoagresja i jak sobie z nią radzić?

Skąd bierze się autoagresja i jak sobie z nią radzić?

przyrodniczeecho.pl

Po dzisiejszych zajęciach:

• omawiam pojęcie zachowań autoagresywnych,
• wymieniam konsekwencje zdrowotne związane z zrachowaniami autoagresywnymi,
• wskazuję miejsca, w których można szukać pomocy.

Czy wiesz, że:

• Autoagresja to celowe zadawanie sobie bólu lub krzywdy, np. przez cięcie, drapanie, przypalanie skóry, ale też np. bicie się lub celowe uderzanie w przedmioty.

• 🧩 Autoagresja nie zawsze jest widoczna - może mieć też formę psychiczną, np. celowe poniżanie siebie, odmawianie sobie jedzenia czy snu.

• 🩹 Pomoc psychologiczna (terapia, wsparcie emocjonalne, grupy wsparcia) znacząco zwiększa szanse na przezwyciężenie autoagresji.

• 🧠 Zjawisko autoagresji nie jest „modą” ani „chęcią zwrócenia uwagi” - to sygnał głębszego cierpienia, którego nie należy bagatelizować. 📞 W Polsce działa Centrum Wsparcia – bezpłatna linia pomocowa: 800 70 2222 (czynna całą dobę). 📱 Można też skorzystać z telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży: 116 111.

Wstęp do zajeć.

Pomysł na lekcję. Zabawy.

This page is password protected

Enter the password

A czymże jest autoagresja (samookaleczanie)? To świadome działanie mające na celu wyrządzenie sobie krzywdy - fizycznej (np. cięcia, przypalanie skóry) lub psychicznej (np. ciągłe umniejszanie własnej wartości). U młodych ludzi autoagresja często jest związana z silnymi, trudnymi emocjami. Najczęściej wynika ze stresu i poczucia bezradności - np. presja szkolna, konflikty rówieśnicze lub rodzinne. Dzieci mogą uciekać się do autoagresji, by w krótkiej perspektywie odreagować ból psychiczny przez ból fizyczny.

Zachowania autoagresywne to sytuacje, gdy osoba kieruje agresję przeciwko sobie.

Jakie są skutki zdrowotne autoagresji? Samookaleczanie się nie rozwiązuje problemów, a jego konsekwencje są poważne. Na ciele powstają często trwałe blizny, mogą pojawić się infekcje ran lub stany zapalne wymagające leczenia. Dodatkowo samookaleczający się uczeń może odczuwać lęk, wstyd lub wycofać się z kontaktów z rówieśnikami.

Fizyczne skutki to blizny, zakażenia ran, poważne uszkodzenia ciała czy nawet trwałe kalectwo. Długotrwałe samookaleczanie może prowadzić do osłabienia organizmu i problemów z leczeniem ran (np. zakażenie krwi, uszkodzenie narządów). Dodatkowo pogłębia się cierpienie psychiczne - uczucie bezwartościowości, depresja, lęki czy samobójcze myśli. Jak wskazują eksperci, autoagresja zazwyczaj pogłębia istniejące problemy psychiczne i emocjonalne.

Jak sobie poradzić z autoagresją? Uczniowie powinni poznać zdrowsze sposoby wyrażania emocji - np. rozmowa z bliską osobą, aktywność fizyczna, hobby, relaksujące ćwiczenia (gimnastyka, sport, głębokie oddychanie, rysunek, pisanie dziennika) czy notowanie uczuć, kreatywne wyrażanie uczuć (np. muzyka, plastyka). Ważne jest także budowanie poczucia własnej wartości i umiejętności asertywnego wyrażania emocji.

Gdzie szukać pomocy? Trudne sytuacje (przemoc, autoagresja) należy zgłaszać zaufanym dorosłym - rodzicom, nauczycielowi, pedagogowi szkolnemu czy szkolnemu psychologowi. Można też kontaktować się ze specjalistami - np. lekarzem, psychologiem lub dzwonić na całodobowy Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111 (czynny 7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę). Połączenie jest bezpłatne i anonimowe. Uczniowie powinni znać także inne infolinie (np. „Samarytanin” 116 123) czy lokalne placówki wsparcia.

This page is password protected

Enter the password

„Strażnicy Siebie”

Grupa dyskutuje, co może skłonić kogoś do samookaleczenia. Na dużej kartce wypisuje przyczyny (np. złość, smutek, uczucie winy) i potencjalne zdrowe sposoby radzenia sobie z nimi (np. rozmowa, sport). Uczniowie opisują też konsekwencje fizyczne i psychiczne obrażeń (blizny, poczucie wstydu, większy smutek).

„Odkrywcy Konsekwencji”

Grupa przygotowuje plakat lub listę konsekwencji zdrowotnych i emocjonalnych zachowań autoagresywnych. Na materiale plakatowym lub kartce piszą hasła, rysunki albo mapę myśli pokazującą skutki dla ciała (rany, osłabienie) i dla psychiki (większa samotność, depresja).

„Mistrzowie Wsparcia”

Grupa zbiera informacje o miejscach, gdzie szukać pomocy. Mogą to być nazwy instytucji (szkolny pedagog/psycholog, wychowawca/policja) oraz numery telefonów (116 111, 800 12 12 12, Niebieska Linia). Uczniowie przygotowują krótki sposób prezentacji (np. plakat z danymi kontaktowymi).

Prezentacja wyników i dyskusja

Każda grupa prezentuje krótko swoje wnioski przed klasą (plakat lub wypisane hasła). Pozostali uczniowie mogą zadawać pytania lub dopisywać własne pomysły (np. kolejne przykłady sytuacji czy reakcji). Nauczyciel podsumowuje główne punkty, uzupełniając je w razie potrzeby: powtarza definicje przemocy i autoagresji oraz podkreśla najważniejsze skutki i źródła wsparcia.

Nauczyciel podsumowuje lekcję, łącząc wypowiedzi uczniów w jeden spójny obraz.Przemoc zawsze krzywdzi, a autoagresja jest wewnętrznym rodzajem przemocy - wyrządzaniem krzywdy samemu sobie. Podkreśla, że autoagresja nie pomaga, ponieważ rany nie usuwają prawdziwych problemów. Wyjaśnia ponownie, że warto zwracać się o pomoc - zarówno do ludzi (rodziców, nauczycieli), jak i dzwonić na zaufane numery. Można w tym momencie jeszcze raz wypisać przy tablicy kontakty, np. 116 111 (Całodobowy Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży) czy 800 12 12 12 (Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka) wraz z krótką zachętą, by w trudnej chwili zawsze wykorzystać te możliwości.