27. Czy jestem anonimowy w sieci?

Czy jestem anonimowy w sieci?

przyrodniczeecho.pl

Po dzisiejszych zajęciach:

• omawiam zagrożenia wynikające z niewłaściwego używania technologii informacyjno-komunikacyjnych,
• omawiam sposoby reagowania w sytuacjach występowania zagrożeń związanych z korzystaniem z Internetu a także wymieniam sposoby uzyskania pomocy specjalistycznej w tym zakresie.

Czy wiesz, że:

• Anonimowy list – dawniej ludzie czasem wysyłali listy bez podpisu, żeby nikt nie wiedział, kto je napisał. To taki „stary internetowy komentarz”. 😉

• Maska i nick – w internecie imię można zastąpić „nickiem” (pseudonimem). To trochę jak noszenie maski na balu – nikt nie wie, kim jesteś naprawdę.

• Emotikony też zdradzają – naukowcy potrafią rozpoznać osoby po tym, jakich emotek najczęściej używają albo jak piszą.

• Nie ma 100% anonimowości – nawet hakerzy, którzy próbują ukrywać się w internecie, czasami zostają złapani, bo zostawili najmniejszy ślad.

Wstęp do zajeć.

Pomysł na lekcję. Zabawy.

This page is password protected

Enter the password

Anonimowość w internecie jest pozorna – nawet jeśli ktoś nie poda swojego imienia i nazwiska, w sieci zostają ślady - cyfrowe ślady (np. adres IP, historia wyszukiwania, cookies, lokalizacja, zdjęcia).

Każde działanie zostawia ślad – wysyłanie wiadomości, publikowanie zdjęć, komentowanie, granie online – wszystko można odtworzyć.

Administratorzy stron i aplikacji wiedzą dużo – np. skąd logujesz się do sieci, z jakiego urządzenia korzystasz.

Inni użytkownicy mogą cię rozpoznać – po stylu pisania, zdjęciach, a nawet przez znajomych, którzy cię oznaczą.

Nie wolno ufać „anonimowym” czatom czy grom – ktoś, kto pisze, że jest dzieckiem, wcale nim nie musi być.

Zasada bezpieczeństwa: Nie podawaj swojego pełnego imienia i nazwiska, adresu, numeru telefonu, hasła czy nazwy szkoły. Uważaj, co publikujesz – raz wrzucone zdjęcie lub film może zostać skopiowane i trudno je usunąć. Jeśli ktoś cię zaczepia albo prosi o dane, powiedz dorosłemu.

Pamiętaj: w internecie nigdy nie jesteś w 100% anonimowy.

This page is password protected

Enter the password

„Sejf z danymi” 🔐

Na stole stoi pudełko/sejf (np. karton). W środku karteczki z informacjami.Zadanie: Grupa losuje karteczki (np. „adres domu”, „imie pieska”, „hasło do gry”, „ulubiony kolor”).Uczniowie decydują: co schować do sejfu (nie wolno podawać) a co można zostawić na zewnątrz.Lista rzeczy, których NIGDY nie podaję w internecie.

„Detektywi internetu” 🕵️

Uczniowie dostają krótką historyjkę:„Kuba napisał komentarz w internecie bez podpisu. Czy ktoś mógł go rozpoznać?”Wokół tekstu są ukryte pod lupami wskazówki (np. używał tych samych emotek, ma zdjęcie w koszulce szkolnej, jego kolega go oznaczył).Zadanie: Grupa odkrywa wskazówki (np. pod karteczkami) i decyduje, czy Kuba był naprawdę anonimowy.Odpowiedź TAK/NIE i 2 argumenty.

„Komiks superbohatera Sieciaka” 🦸‍♀️🦸‍♂️

Grupa dostaje pusty szablon komiksu (3 okienka).Zadanie: Wymyślić postać superbohatera, który uczy innych, jak być bezpiecznym w internecie.Komiks: 1. ktoś podaje za dużo danych → 2. superbohater reaguje → 3. dziecko już wie, jak działać bezpiecznie.Produkt: gotowy komiks – można później powiesić w klasie.

Podsumowanie.

Uczniowie razem ustalają kodeks 3 zasad bezpiecznego dziecka w sieci i zapisują na dużym plakacie.