Want to create interactive content? It’s easy in Genially!

Get started free

O GRAMÓFONO DOS CLUBS DE LECTURA

gamarsu

Created on February 26, 2025

Start designing with a free template

Discover more than 1500 professional designs like these:

Transcript

O GRAMÓFONO DOS CLUBS DE LECTURA

06

EDLG

02

01

ESPAÑOL

ITALIANO

05

04

03

INGLÉS

GALEGO

FRANCÉS

+INFO

EDLG

+INFO

ESPAÑOL

+INFO

FRANCÉS

+INFO

GALEGO

+INFO

+INFO

INGLÉS

+INFO

ITALIANO

O noso agradacemento a: Juan Manuel Montero López Linda Pietrucha Mª José Gago Felpeto Pablo Ponte Seoane Mercedes Mosquera López Montse López Javier Moreno Manzanares Loli Doval Rey Nuria María Pita Fernández Francisco Roca Requeijo

SUBTÍTULO AQUÍ
Había cerrado los ojos sintiéndose solo y libre mientras tocaba. Los abría y estaba rodeado de un enjambre de personas, prisionero de su cerco. No lo esperaba y se sintió súbitamente abrumado. Parpadeó. La calle no era una sala de conciertos, pero no tuvo demasiado tiempo para sorprenderse. El público comenzó a aplaudirle, unos asintiendo con la cabeza, otros in sin ocultar su pasmo. Y no eran aplausos comedidos o distantes. Eran aplausos de aceptación y entrega. Los conocía bien, pero allí, en la mitad de ninguna parte… Luego, casi inmediatamente, sus espectadores buscaron en sus bolsillos y extrajeron de ellos unas monedas, unas pequeñas, otras mayores. Las arrojaron al estuche, y rebotaron en su terciopelo gastado, chocando entre sí, tintineando, produciendo otros sonidos y creando otra música probablemente más material pero necesaria para quienes dependen de ella como parecía ser el caso. Concierto en sol mayor, Jordi Sierra i Fabra, ed. El corsario (página 78) Texto leído por Linda Pietrucha (Español B2)

Un par de semanas máis tarde a teoría Gaia vese confirmada. Mercedes Peón actúa no Teatro Principal de Santiago e MK colle un par de días para ir visitar a Gaia e asistir ao concerto. Nota os ollos postos nelas, para non variar, pero cando a luz esvaece todo iso desaparece tamén. Só hai unha muller no escenario e os hórreos, o mar, os lugares proxectados sobre unha voz que arrepía e unha música que chega dende o alén. Durante todo o concerto ten a man de Gaia apertada ben forte, séntese agradecida. Cando o concerto remata non ten nin os azos para ir saudar a Mercedes Peón, séntese chea dunha enorme humildade e respecto. Esa fora a primeira lección dunha serie delas. Gaia comeza a guiala por un percorrido intenso de concertos aquí e acolá. Pouco a pouco vai facendo a súa colección de momentos con Uxía, Berrogüetto, Marful, Nordestin@s, Guadi Galego, a Sra. Carme, Lamatumbá, Xabier Días… Son tantos os sons!

Así o disco comezaría con Les feuilles mortes, moi grave, lúgubre e melancólico e despois vaise iluminando pouco a pouco até rematar con esta como pista oculta, se cadra con algunha brincadeira falada. Sería un disco xenial para ser o meu derradeiro traballo. Todas as cancións da miña vida. Aí están Montand, Marvin, Cohen, Trenet, Billie, Ives… -Falta Pucho. -En realidade, non. Faría a versión que el nunca puido facer, e pensaba dedicarlla. O canto dos guerrilleiros, o himno da Resistencia francesa. En vez diso cantaba O sapo, mentres o sangue do seu pai seguía fresco no Campo da Rata. -Habíalle gustar. -Había ser a hostia.

The first time that Raoul saw Christine at the Opera, he was charmed by the girl's beauty and by the sweet images of the past which it evoked, but was rather surprised at the negative side of her art. He returned to listen to her. He followed her in the wings. He waited for her behind a Jacob's ladder. He tried to attract her attention. More than once, he walked after her to the door of her box, but she did not see him. She seemed, for that matter, to see nobody. She was all indifference. Raoul suffered, for she was very beautiful and he was shy and dared not confess his love, even to himself. And then came the lightning-flash of the gala performance: the heavens torn asunder and an angel's voice heard upon earth for the delight of mankind and the utter capture of his heart. And then... and then there was that man's voice behind the door—"You must love me!"—and no one in the room...