Skok w supermoc

karty pracy

papier

mazaki

kolorowe karteczki

egzemplarz książki "Skok"

podkładki

klocki

Potrzebne materiały:

czas zajęć: 1h

zajęcia dla dzieci w wieku 7+

Skok w supermoc

Zajęcia na podstawie książki:

O książce:

Skok to opowieść o nadpobudliwym psychoruchowo Domu, w którym dostosowywanie planów do bieżących katastrof jest umiejętnością absolutnie niezbędną do przeżycia, choć nauczyć się jej muszą nie tylko dzieci, ale i dorośli.

Pewna rodzina ma Kłopot. Ten Kłopot jest przedziwny, jak to kłopot, bo jest i utrudnia życie. Coś nie pozwala realizować planu dnia i tygodnia. Wydaje się, choć to przecież niemożliwe, że Dom Filipa i Luśki wykonał s k o k , na skutek którego wszystkie poukładane rzeczy zmieniły się w bałagan. A rodzice tak bardzo chcieli, żeby coś poszło tak, jak pójść powinno. Żeby rzeczy leżały tam gdzie jest ich miejsce, a nie na podłodze, żeby wyjścia z domu były spokojne i punktualne no i żeby odrabiane lekcji nie odbywało się na ostatnią chwilę. Czy jest to możliwe?

dzieci będą nazywały sowje uczucia.

dzieci porozmawiają o tym, jakie supermoce może dać im nadpobudliwość psychoruchowa;

dzieci dowiedzą się, czym jest nadpobudliwość psychoruchowa;

Cele zajęć:

Mogą to być sztywne bloki kartonu lub nawet książki w formacie a3.

Ważne, żeby klocki nie mogły się ze sobą połączyć na stałe (najlepsze będą gładkie, drewniane klocki)

Dzieci układają na podkładkach dom z klocków.

Przywitanie: prowadzący opowiadaja o sobie i pytaja uczestników o ich imiona (dzieci mogą je zapisać na kartce).

2.

1.

Przebieg zajęć:

nieprzyjemne (karteczka czerwona)

czy

przyjemne (karteczka zielona)

Dzieci przyklejają obok swoik rysunków zielone lub czerwone karteczki, które symbolizują to, czy dane uczucia były dla nich:

6.

5.

Dzieci rysują na dużej kartce papieru swoje uczucia związane z budowaniem domu, a obok te uczucia, które im towarzyszyły, kiedy dom się walił.

Sprzątanie klocków.

Dzieci biorą do rąk swoje podkładki, na których stoją domy, i starają się wykonać jak najwyższy skok. Większość domków pewnie się zawali.

4.

3.

Prowadzący krótko opowiada dzieciom, czym jest nadpobudliwość psychoruchowa.

Prowadzący opowiada o tym, że czasami osoby z nadpobudliwością psychoruchową mogą mieć wrażenie, że świad wokół skacze, przez co wszystko się przewraca, gubi, no i łatwo jest się rozproszyć.

Rozmowa o uczuciach: o tym, że mamy ich wiele i pewne sytuacje mogą wywoływać w nas różne emocje (np. jedni będą smutni, że ich praca się zawaliła, inni będą tym rozbawieni, bo podobało im się to, że mogą wysoko skoczyć). Warto dodać, że jedne uczucia są dla nas przyjemne, a inne nie.

Dzieci oglądają okładkę "Skoku". Mówią, co na niej widzą. Starają się zgadnąć, kto w tej książce wykonuje skok (na podstawie okładki można odpowiedzieć, że skok wykonują dzieci, będące głównymi bohaterami). Prowadzący wyjaśnia jednak, że skok wykonuje w książce ktoś zupełnie niespodziewany - Dom, w którym mieszkają dzieci.

8.

7.

czerwona - nie

Prowadzący odczytuje dwanaście stwierdzeń (znaleźć je można na następnej stronie). Dzieci "odpowiadają" przez podniesienie karteczek w odpowiednich kolorach:

żółta - nie jestem pewien/pewna

zielona - tak

9.

Ciągle się ruszam, macham rękami i nogami, bawię się przedmiotami, które mam pod ręką. Wolę biegać niż siedzieć. Gdy siedzę to się nudzę. Dużo mówię, nawet gdy nie jest na to czas. Szybko się rozpraszam. Jak coś mnie nie ciekawi, to nie mogę się na tym skupić. Jak coś mnie ciekawi, to zapominam o całym świecie. Często gubię różne rzeczy. Bałagan to moje środowisko naturalne. Odpowiadam na pytania, zanim ktoś skończy je zadawać. Często mówię równocześnie z innymi. Zapominam o tym, co muszę robić codziennie (zrobię to, ale trzeba mi o tym przypominać, najlepiej kila razy).

Należy podkreślić, że takie wskazówki to nie diagnoza. Oznacza to, że tylko odpowiedni specjalista (np. psychiatra) może stwierdzić, czy ktoś ma nadpobudliwość psychoruchową. Jeśli jednak podnosiliśmy dużo zielonych karteczek, to warto siebie uważnie obserwować, żeby wiedzieć, co może nam pomóc w codziennym życiu.

WAŻNE!

Prowadzący mówi, że są to pewne wskazówki, które mogą wskazywać na nadpobudliwość psychoruchową.

10.

proszenie o pomoc (np. dorosłych): żeby przypominali, co trzeba zrobić

budowanie nawyków odkładania rzeczy na swoje miejsce

utrzymywanie porządku w miejscu pracy

planowanie działań

Burza mózgów: co pomaga osobom z nadpobudliwością psychoruchową radzić sobie w sytuacji, gdy ich życie wykona skok?

11.

Jakie supermoce mają osoby z nadpobudliwością psychoruchową?

12.

walczą o to, w co wierzą

skupiają się na chwili obecnej

są energiczne

widzą rzeczy, których inni nie dostrzegają

są kreatywne

są ciekawe świata

to nie jest śnieżynka, to jest ...

Dzieci dostają kartki z wydrukowaną połową rysunku. Rysynek jest łatwy do nazwania (np. widzimy połowę śnieżynki). Zadanie polega na tym, żeby tak dokończyć rysunek, by końcowy efekt był zupełnie inny od tego, co nam się wydawało na pierwszy rzut oka. Dlatego na kartce wypisujemy:

Na zakończenie dzieci ćwiczą swoją supermoc, jaką jest kreatywność.

12.

Przykładowe kreatywne rozwiązanie:

Przykładowe połówki rysunków:

Dziękujemy za uwagę!