ΤΕΡΑΤΑ ΚΑΙ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ !

JUN

Μυθικά τέρατα και πλάσματα

ΜΕΔΟΥΣΑ Ήταν μία από τις Γοργόνες με τερατώδη μορφή: είχε σώμα και κεφάλι γυναίκας και φίδια για μαλλιά. Όποιος την αντίκρυζε πέτρωνε από το φόβο. Τη σκότωσε ο Περσέας με τη βοήθεια της Αθηνάς.

ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ Οι κένταυροι ήταν άνθρωποι από τη μέση και πάνω και άλογα από τη μέση και κάτω που κατοικούσαν στο Πήλιο. Κατάγονταν από τον Απόλλωνα και από την Ήβη. Ο Κένταυρος Χείρων ο πιο γνωστός ήταν ο δάσκαλος των μεγαλύτερων ηρώων της Μυκηναϊκής Εποχής.

ΠΗΓΑΣΟΣ Ήταν το φτερωτό άλογο, που μετέφερε τους κεραυνούς του Δία. Γονείς του Πήγασου ήταν ο Ποσειδώνας και η Μέδουσα Γοργώ.

ΚΕΡΒΕΡΟΣ Ο Κέρβερος ήταν ένας τρομερός σκύλος με τρία κεφάλια και ουρά που είχε στην άκρη της ένα κεφάλι φιδιού. Στεκόταν άγρυπνος φρουρός στην πύλη του Άδη, δεν πείραζε εκείνους που ήθελαν να μπουν αλλά κατασπάραζε όλους όσους τολμούσαν να βγουν.

ΤΑΛΟΣ Ο Τάλως ήταν μυθικός φύλακας της Κρήτης. Ήταν γιγάντιος, ανθρωπόμορφος και με σώμα από χαλκό. Θεωρείται το πρώτο ρομπότ, που κατασκευάστηκε ποτέ ή δημιουργήθηκε από τη φαντασία.

ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ Ήταν ένα μυθικό τέρας με σώμα ανθρώπου και κεφάλι και ουρά ταύρου .Ο βασιλιάς Μίνωας ζήτησε από τον Δαίδαλο να κατασκευάσει έναν τεράστιο λαβύρινθο για να τον τοποθετήσει μέσα και να μείνει εκεί για την υπόλοιπη ζωή του, μακριά από τους ανθρώπους.

ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΔΙΟΜΗΔΗ Τα άλογα του Διομήδη ήταν τέσσερα όντα της ελληνικής μυθολογίας. Είναι κυρίως γνωστά μέσα από τις διηγήσεις για τον Ηρακλή, καθώς η σύλληψη τους αποτέλεσε τον όγδοο άθλο του. Ήταν ανθρωποφάγα και διέθεταν χάλκινους σιαγόνες. Ήταν συνεχώς δεμένα με σιδερένιες αλυσίδες.

ΛΑΙΛΑΠΑΣ Η Λαίλαπα ήταν σκύλα της αρχαιότητας στην οποία ο Δίας άφησε να φυλάει την Ευρώπη πριν φύγει για τον Όλυμπο. Η Λαίλαπα ήταν πολύ πιστή και κανένα θύμα δεν της ξέφευγε.

ΧΙΜΑΙΡΑ η Χίμαιρα ως ένα φοβερό τέρας, ένα μυθολογικό ζώο, που εξέπνεε φωτιά, είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού, και η ουρά του κατέληγε σε φίδι. Η Χίμαιρα σύμφωνα με την ιστορία είχε με τον Όρθρο ένα παιδί τη Σφίγγα.

ΚΕΚΡΟΠΑΣ Ο Κέκροπας ήταν πανάρχαια μορφή της Αττικής. Ήταν αυτόχθονας, γεννημένος από την ίδια τη Γη, και διφυής ως προς τη μορφή. Ήταν ένα από τα παράξενα εκείνα δίμορφα πλάσματα, από τη μέση και πάνω άνθρωπος και από τη μέση και κάτω φίδι, όπως ο Τυφώνας.

ΤΡΙΤΩΝΑΣ Ο Τρίτων στην ελληνική μυθολογία ήταν θεότητα της θάλασσας. Γιος του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης που κατοικούσε στο βυθό της θάλασσας στα χρυσά ανάκτορα των γονιών του. Κατά το σώμα ήταν όμοιος με τους άλλους θεούς αλλά από τους γλουτούς και κάτω κατέληγε σε ουρά.

ΠΑΝΑΣ Απεικονιζόταν έχοντας κάτω άκρα ζώου, «Θεός τραγοπόδαρος», ως προστάτης των κτηνοτρόφων, των κυνηγών, των αλιέων και των ποιμένων με μόνιμη διαμονή σε χώρους της φύσης (όρη, δάση, σπήλαια, κοιλάδες, ρεματιές κλπ). Η λατρεία του έλαβε μέγιστη ανάπτυξη παράλληλα με εκείνη του Δία και των άλλων Ολύμπιων Θεών σε όλο τον ελλαδικό χώρο και πέραν αυτού.

ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ Η Ύδρα της Λέρνας γεννήθηκε από τον Τυφώνα και την Έχιδνα. Ήταν «νεροφίδα», με πέντε ή έξι ή μέχρι εκατό κεφάλια, ανάλογα με τους συγγραφείς, φιδίσια ή και ανθρώπινα. Τη σκότωσε ο Ηρακλής επιτελώντας τον δεύτερο άθλο που του ζήτησε ο Ευρυσθέας .

ΟΥΡΕΑ Όταν ήρθε σε ύπαρξη η Γαία είχε πάρα πολλά παιδιά. Ορισμένα από αυτά ήταν μέρος της (δηλαδή, του σώματός της). Από το σώμα της προεξείχαν οι Ούρεα, πρωτογενείς θεότητες-πνεύματα, που ήταν από πέτρες και βράχους, και στην ουσία ήταν τα βουνά.

ΑΡΠΥΙΕΣ Ήταν θηλυκά τέρατα, κόρες του Θαύμαντα και της Ωκεανίδας Ηλέκτρας και αδελφές της, αγγελιαφόρου των θεών, θεάς Ίριδας. Οι Άρπυιες άρπαζαν τα παιδιά και τις ψυχές των ανθρώπων. Για τον λόγο αυτό τις απεικόνιζαν επάνω στους τάφους να κρατούν στα νύχια τους την ψυχή του νεκρού.

ΠΥΘΩΝΑΣ Ο Πύθων ήταν φοβερό τέρας και χθόνια θεότητα της Ελληνικής μυθολογίας. Είχε σώμα φιδιού και φύλαγε το Μαντείο των Δελφών. Ζούσε σε ένα σπήλαιο και προστάτευε το ιερό της Γαίας όπου ήταν αφιερωμένος αρχικά ο ιερός χώρος. Τον Πύθωνα σκότωσε ο θεός Απόλλωνας.

ΠΛΕΙΑΔΕΣ Οι Πλειάδες ήταν αδελφές των Υάδων και των Εσπερίδων, όλες μαζί νύμφες. Η μητέρα τους Πληιόνη ήταν Ωκεανίδα (κόρη του Ωκεανού και της Τιθύος) και πατέρας τους ήταν ο Άτλαντας, ένας από τους Τιτάνες.

ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΝΕΜΕΑΣ Φρουρούσε το παλάτι της θεάς Σελήνης και μία μέρα στο θυμό της το κλώτσησε και το πέταξε στη γη. Το άγριο αυτό λιοντάρι κατασπάραζε ζώα κι άνθρώπους στη Νεμέα. Ο Ηρακλής το βρήκε στη σπηλιά του, το πολέμησε με τα χέρια και κατάφερε να το πνίξει.

ΓΟΡΓΟΝΕΣ Η Γαία έσμιξε και με τον πρωτότοκο γιο της τον Ωκεανό. Τα παιδιά τους είναι οι θεότητες της θάλασσας, των ποταμών, των λιμνών και γενικότερα του υγρού στοιχείου. Παιδιά του Πόντου και της Γαίας ήταν ο Νηρέας, ο Θαύμας, η Ευρυβία, ο Φόρκυς και η Κητώ. Ο Φόρκης και η Κητώ (αδέρφια) «έσμιξαν» και έφεραν στον κόσμο τις τρεις Γραίες, επίσης τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, καθώς και τις τρεις Γοργόνες (Σθενώ, Ευρυάλη και Μέδουσα).

ΓΡΑΙΕΣ Οι Γραίες ή Γερόντισσες, ακριβέστερα λέγονται οι Γραίες του Φόρκυος ή του Φόρκου ή Φορκίδες ήταν μυθικά όντα της ελληνικής μυθολογίας, παιδιά του θαλάσσιου γέροντα Φόρκυ και της Κητούς .

ΓΗΓΕΝΕΙΣ Οι Γηγενείς έλαβαν την ονομασία τους ως τέκνα της Γαίας, όπως άλλωστε οι περισσότεροι Γίγαντες της Ελληνικής μυθολογίας. Είχαν τεράστιες διαστάσεις, αλλά το εξέχον χαρακτηριστικό ήταν ότι διέθεταν έξι χέρια, εκ των οποίων δύο στους ώμους και άλλα δύο ζευγάρια στα πλευρά.

ΝΑΙΑΔΕΣ Ήταν Νύμφες των γλυκών νερών, πηγών (κρηνών), ποταμών, λιμνών. Αποδίδονταν σε αυτές, όπως και στο νερό, μαντικές και ιαματικές ικανότητες. Πίστευαν επίσης ότι αν ένα νεαρό αγόρι ή κορίτσι πέθαινε κοντά στα νερά που βρίσκονταν σε τρυφερή ηλικία, οι ναϊάδες ή άλλες νύμφες τα άρπαζαν.

ΟΡΕΙΑΔΕΣ Ήταν γνωστές ως Νύμφες που κατοικούσαν στα όρη (βουνά) και τα προστάτευαν. Η λατρεία των Ορεάδων διεξαγόταν συνήθως μέσα σε σπηλιές. Οι Ορειάδες συνδέονταν με τη θεά Αρτέμιδα, καθώς όταν η θεά κυνηγούσε προτιμούσε τα βουνά και τα ορεινά δάση.

ΟΝΕΙΡΟΣ Ήταν θεότητα που αποτελούσε προσωποποίηση των ονείρων. Ήταν άγγελος του Δία ο οποίος τον έστελνε στους ανθρώπους την ώρα του ύπνου για να τους συμβουλεύσει, να τους καθοδηγήσει ή να τους κάνει γνωστά αυτά που πρόκειται να συμβούν.

ΚΑΛΥΔΩΝΙΟΣ ΚΑΠΡΟΣ Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Καλυδώνιος Κάπρος είναι γνωστό ένα φοβερό στο μέγεθος και στη δύναμη αγριογούρουνο, το οποίο έστειλε η θεά Άρτεμις για να τιμωρήσει τον βασιλιά της πόλεως Καλυδώνας στην Αιτωλία.

ΔΡΑΚΟΝΤΕΣ Στην Ελληνική Μυθολογία οι δράκοντες, ως επί το πλείστον, ήταν πλάσματα ενάλια, αμφίβια ή της ξηράς. Πασίγνωστα τέτοια όντα ήταν η Έχιδνα, η Χίμαιρα, η Λερναία Ύδρα, ο Λάδων, ο δράκων της Κολχίδας, ο Πύθων και ο Τυφών.

ΤΕΛΧΙΝΕΣ Οι Τελχίνες σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία άλλοτε φέρονται ως θνητοί και άλλοτε ως μυθικοί δαίμονες ανάλογα των μύθων.Θεωρούνταν παιδιά της Θάλασσας, της Γης ή του Πόντου και περιγράφονται ως άποδες και άχειρες φέροντας όμως πτέρυγες.

ΑΛΕΠΟΥ ΤΕΥΜΗΣΣΟΣ Η ιστορία της απολίθωσης της αλεπούς στη Θήβα είναι συνυφασμένη με την απολίθωση του σκύλου του Κέφαλου. Το ένα ζώο στάλθηκε στους Καδμείους ως τιμωρία από τους θεούς· το άλλο ήταν δημιούργημα του Ήφαιστου, χάρισμα του Δία στην αγαπημένη του Ευρώπη.

ΚΗΤΟΣ Στην ελληνική γλώσσα, η λέξη "κήτος" (αρχαία ελληνική: κῆτος) υποδηλώνει ένα τεράστιο ψάρι ή ένα θαλάσσιο τέρας. Τα θαλάσσια τέρατα σκοτώθηκαν από τους μεγάλους ήρωες των αρχαίων Ελλήνων, Περσέα και Ηρακλή.

ΔΡΥΑΔΕΣ Ήταν Νύμφες των δασών. Το όνομά τους προέρχεται από τη Δρυς. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν νύμφες των δέντρων, ειδικά των βελανιδιών, κάτω από τις οποίες ζούσαν, Οι αρχαίοι τις διέκριναν από τις Αμαδρυάδες, οι οποίες ήταν οι ψυχές των φυτών και ζούσαν όσο και αυτά, ενώ οι Δρυάδες ήταν αθάνατες.

ΜΑΥΡΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΔΩΔΩΝΗΣ Σύμφωνα με τον μύθο που ανέφερε ο Ηρόδοτος, δυο μαύρα περιστέρια ξεκίνησαν από τη Θήβα της Αιγύπτου. Το ένα πήγε στη Λιβύη όπου χτίστηκε το ιερό του Άμμωνα Δία και το δεύτερο προσγειώθηκε σε μια βελανιδιά στην αρχαία Δωδώνη και υπέδειξε στους ανθρώπους την ίδρυση ιερού προς τιμήν του αρχηγού των Ολύμπιων Θεών, Δία.

ΑΛΚΥΟΝΗ Η Αλκυόνη στην αρχαία ελληνική μυθολογία ήταν κόρη του Αιόλου της Θεσσαλίας και σύζυγος του Κύηκα. Η αγάπη τους τούς ώθησε να διαπράξουν ύβριν, προκαλώντας την οργή του Δία και της Ήρας και οδηγώντας στην μεταμόρφωσή τους σε πτηνά.

ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ Ο μυθικός ιππόκαμπος ήταν το ζώο αυτό που τραβούσε το άρμα του θεού της θάλασσας Ποσειδώνα και ήταν ονομαστό τόσο για τη σβελτάδα του όσο και για τη δύναμή του, και στην αρχαία Ελληνική τέχνη συναντούμε συχνά αυτή την εικόνα. Το άρμα του Ποσειδώνα τραβούν συνήθως δύο ή τέσσερα άλογα.

ΔΕΛΦΙΝΙ Ο Ποσειδώνας αγαπούσε την Αμφιτρίτη αλλά η κόρη κρύφτηκε στον Ωκεανό πέρα από τις Ηράκλειες στήλες, εκεί που ζούσε ο Άτλαντας. Ο Ποσειδώνας έστειλε πολλούς να την αναζητήσουν, μεταξύ των οποίων και ένα συγκεκριμένο δελφίνι το οποίο την βρήκε. Για να το τιμήσει ο Ποσειδώνας το τοποθέτησε στον ουρανό μεταξύ των αστερισμών .

ΠΛΕΙΑΔΕΣ Από τον Άτλαντα και την κόρη του Ωκεανού Πλειόνη γεννήθηκαν επτά κορίτσια στην Κυλλήνη της Αρκαδίας, που τις είπαν Πλειάδες, η Αλκυόνη, η Μερόπη, η Κελαινώ, η Ηλέκτρα, η Στερόπη, η Ταϋγέτη, η Μαία.

ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ Ο Εγκέλαδος στην Ελληνική Μυθολογία φέρεται ως αρχηγός των Γιγάντων, γιος του Τάρταρου και της Γαίας που έπαιξε όμως πρωτεύοντα ρόλο στη Γιγαντομαχία στην οποία και φονεύθηκε. Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως, όταν γινόταν σεισμός, ο Εγκέλαδος είχε θυμώσει και επειδή ήταν πολύ μεγάλος τράνταζε όλη τη γη.

ΠΟΤΑΜΟΙ Οι Έλληνες θεωρούσαν τους ποταμούς θεούς ή παιδιά θεών, ότι από ποταμούς κατάγονταν σπουδαίοι άνθρωποι.Άλλο χαρακτηριστικό των υδάτινων θεοτήτων είναι οι μεταμορφώσεις. Ο Νηρέας, λ.χ., μεταμορφώθηκε και σε φωτιά για να ξεφύγει από τον Ηρακλή, οι δύο Νηρηίδες που τον συνόδευαν σε λιοντάρι και πάνθηρα, ο Πρωτέας έπαιρνε όποια μορφή ήθελε, η νηρηίδα Θέτιδα, προκειμένου να γλιτώσει από το ερωτικό σμίξιμο με τον Πηλέα, μεταμορφώθηκε σε αέρα, φωτιά, νερό, δέντρο, πτηνό, τίγρη, λιοντάρι, φίδι κ.ά.

ΝΥΜΦΗ ΝΕΦΕΛΗ Η Νεφέλη, σύμφωνα με διαφορετικές εκδοχές, ήταν ή το σύννεφο που δημιούργησε ο Δίας κατ' εικόνα της Ήρας και το έστειλε στον Ιξίονα το Λαπίθη, (για να τον τιμωρήσει που φάνηκε αγνώμων σε αυτόν), ο οποίος πιωμένος, νομίζοντας ότι ήταν όντως η Ήρα, γέννησε μαζί της τον Κένταυρο, τον πατέρα των Κενταύρων, ή μια θεότητα ξεχωριστή, Ωκεανίδα.

ΣΦΙΓΓΑ Η Σφίγγα είναι φανταστικό πλάσμα της ελληνικής μυθολογίας, στενά συνδεδεμένο με τον μύθο των Λαβδακιδών και συγκεκριμένα με εκείνον του Οιδίποδα. Παριστάνεται με σώμα γυναίκας από τη μέση και πάνω, και φτερωτού λιονταριού από τη μέση και κάτω.

ΣΚΥΛΛΑ ΚΑΙ ΧΑΡΥΒΔΗ Η Σκύλλα, κόρη της Εκάτης, υπήρξε ένα θαλάσσιο τέρας της μυθολογίας, το οποίο εμφανιζόταν σε πολλές ιστορίες των ναυτικών που ήθελαν να τρομάξουν τους στεριανούς. Η Χάρυβδη ή Χάρυβδις ή ρουφήχτρα ή θαλάσσια δίνη είναι θηλυκό τέρας της ελληνικής μυθολογίας. Θεωρείται θυγατέρα του Ποσειδώνα και της Γαίας.