DZIEŃ CZERWONEGO KAPTURKA
19 lipca 2024 r.
KLIKAJ I CZYTAJ, SŁUCHAJ, OGLĄDAJ
O ŚWIĘCIE I O BAŚNI
Dzień Czerwonego Kapturka jest stosunkowo młodym świętem. Od 2007 roku ta znana od setek lat postać baśniowa ma swoje święto w dniu 19 lipca...
"Czerwony Kapturek" ma swoje korzenie w europejskich opowieściach ludowych, które były przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie...
BOHATEROWIE I FABUŁA
CzerwonyKapturek
Wilk
Babcia
Gajowy
Wersja Charles'a Perraulta: bohaterką jest tu chłopska dziewczynka, która wyrusza zanieść prowiant dla babci mieszkającej we wsi za lasem...
Wersja braci Grimm: tutaj myśliwy ratuje zarówno Czerwonego Kapturka, jak i jej babcię, rozcinając brzuch wilka...
CIEKAWOSTKI
Symbolika
Różnice kulturowe
Interpretacje
Polskie wersje
Adaptacje
Różne języki, różne tytuły
"Czerwony Kapturek" ma swoje korzenie w europejskich opowieściach ludowych, które były przekazywane ustnie z po-kolenia na pokolenie. Te wczesne odmiany opo-wieści różnią się dość znacznie od obecnie zna-nej wersji – bywają często zbyt brutalne, by opo-wiadać je małym dzieciom. Pierwsza spisana wersja baśni pochodzi od Charles'a Perraulta z 1697 roku, która stała się integralną częścią zbioru „Bajki Babci Gąski”. Kolejną znaną wersję stworzyli bracia Grimm w XIX wieku. Każda z tych wersji ma swoje unikalne elementy i morały, które odzwierciedlają różne konteksty kulturowe i spo-łeczne.
Jessie Willcox Smith, 1911
Symbolika Czerwony kapturek noszony przez dziew-czynkę może symbolizować zarówno nie-winność, jak i niebezpieczeństwo, z jakim się spotyka.
Otto Kubel, 1930
Wersja braci Grimm Tutaj myśliwy ratuje zarówno Czerwonego Kap-turka, jak i jej babcię, rozcinając brzuch wilka, który następnie napełnia kamieniami, co osta-tecznie zabija drapieżnika. Ta wersja ma bardziej optymistyczne zakończenie i podkreśla wartość odwagi i sprytu.
Bracia Grimm, 1855 (Elisabeth Jerichau-Baumann)
Interpretacje Historie o Czerwonym Kapturku, które kończą się tragicznie, miały wywrzeć jak najsilniejsze wrażenie na młodych słuchaczach i utrwalić przestrogę przed samodzielnym zagłębianiem się w las, rozmowami z nieznajomymi lub przed… zbyt szybką inicjacją seksualną, o czym świadczy również XVII-wieczny francuski idiom „zobaczyć wilka”, oznaczający wła-śnie „stracić dziewictwo”.
Cyclopedia of Wit and Humor
Adaptacje Historia Czerwonego Kapturka była wie-lokrotnie adaptowana na potrzeby fil-mów, teatrów, oper, a nawet baletów. Ka-żda z tych adaptacji wnosi coś nowego do klasycznej opowieści.
Plakat przykładowego spektaklu baletowego
Morał stąd płynie - proszę słuchać, urocze, wdzięczne me dziewuszki -że obcych ludzi pogaduszki należy puszczać mimo ucha.(…) Radzę wam zapamiętać, że jest podstępny wilk niektóry: ukrywa wilcze swe pazury, by słodkim słówkiem zwieść dziewczęta. Ani go poznać! Mina święta tkliwie, łagodnie patrzy w oczy, za panną uliczkami kroczy przymilny, słodki jak cukierek. Lecz wierzcie: to wilczysko szczere!tłum. Hanna Januszewska
Wersja Charles'a Perraulta Bohaterką jest tu chłopska dziewczynka, która wyrusza zanieść prowiant dla babci mieszkającej we wsi za lasem. W drodze spotyka wilka, któ-ry podstępnie wydobywa z niej informacje o dom-ku babci, gdyż chce zjeść zarówno staruszkę, jak i jej wnuczkę. Opowieść kończy się tragicznie, gdyż wilk realizuje swój okrutny plan. Perrault użył tej historii jako ostrzeżenie dla dzieci, aby nie roz-mawiały z nieznajomymi. Na końcu bajki czytamy rymowany morał:
Polskie wersje Z bajką mierzyli się również polscy pi-sarze tacy jak Artur Oppman i Joanna Olech. Wierszowaną wersję baśni napisał Jan Brzechwa. Zrezygnował on z drasty-cznych scen. Myśliwy zmusza wilka, by wypluł swe ofiary, po czym zabiera go do Warszawy i tam umieszcza go w zoo. W oparciu o wiersz powstała bajka muzy-czna.
Okładka z 1963 r.
Tytuły w różnych językach Le Petit Chaperon Rouge - francuski Rotkäppchen - niemiecki Little Red Riding Hood - angielski
Cappuccetto Rosso - włoski
Den lille Rødhætte - duński
Punahilkka - finlandzki Caperucita Roja - hiszpański
Pirosbúbocska - węgierski
赤ずきん - japoński
Roodkapje - holenderski
Chapeuzinho Vermelho - portugalski
Красная Шапочка - rosyjski
Červená karkulka - czeski
Dzień Czerwonego Kapturka jest stosunkowo młodym świętem. Od 2007 roku ta znana od setek lat postać baśniowa ma swoje święto w dniu 19 lipca. Dzień Czerwonego Kap-turka obchodzony jest, aby uczcić jedną z naj-bardziej znanych i ukochanych baśni wszech cza-sów. Jest to również doskonała okazja, by przy-pomnieć sobie historię dziewczynki w czerwonym płaszczyku, która udaje się przez las do domu ba-bci, jednak nie w każdym przypadku wyprawa ta kończy się dla bohaterki szczęśliwie.
Azjatycka odmiana baśni z tygrysem bengalskim
Różnice kulturowe "Czerwony Kapturek" jest tak naprawdę historią znaną na całym świecie. W różnych odmianach baśni zmieniają się detale fabularne, postacie i zakończenia. Wilk na przykład w różnych opowieściach bywa zastępowany przez wilkołaka, wampira, ogra (lub ogrzycę), demona, złego ducha, a nawet tygrysa.
Czerwony Kapturek - infografika
magdasmutny
Created on July 16, 2024
Start designing with a free template
Discover more than 1500 professional designs like these:
View
Halloween Infographic
View
Halloween List 3D
View
Magic and Sorcery List
View
Journey Map
View
Versus Character
View
Akihabara Connectors Infographic Mobile
View
Mobile mockup infographic
Explore all templates
Transcript
DZIEŃ CZERWONEGO KAPTURKA
19 lipca 2024 r.
KLIKAJ I CZYTAJ, SŁUCHAJ, OGLĄDAJ
O ŚWIĘCIE I O BAŚNI
Dzień Czerwonego Kapturka jest stosunkowo młodym świętem. Od 2007 roku ta znana od setek lat postać baśniowa ma swoje święto w dniu 19 lipca...
"Czerwony Kapturek" ma swoje korzenie w europejskich opowieściach ludowych, które były przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie...
BOHATEROWIE I FABUŁA
CzerwonyKapturek
Wilk
Babcia
Gajowy
Wersja Charles'a Perraulta: bohaterką jest tu chłopska dziewczynka, która wyrusza zanieść prowiant dla babci mieszkającej we wsi za lasem...
Wersja braci Grimm: tutaj myśliwy ratuje zarówno Czerwonego Kapturka, jak i jej babcię, rozcinając brzuch wilka...
CIEKAWOSTKI
Symbolika
Różnice kulturowe
Interpretacje
Polskie wersje
Adaptacje
Różne języki, różne tytuły
"Czerwony Kapturek" ma swoje korzenie w europejskich opowieściach ludowych, które były przekazywane ustnie z po-kolenia na pokolenie. Te wczesne odmiany opo-wieści różnią się dość znacznie od obecnie zna-nej wersji – bywają często zbyt brutalne, by opo-wiadać je małym dzieciom. Pierwsza spisana wersja baśni pochodzi od Charles'a Perraulta z 1697 roku, która stała się integralną częścią zbioru „Bajki Babci Gąski”. Kolejną znaną wersję stworzyli bracia Grimm w XIX wieku. Każda z tych wersji ma swoje unikalne elementy i morały, które odzwierciedlają różne konteksty kulturowe i spo-łeczne.
Jessie Willcox Smith, 1911
Symbolika Czerwony kapturek noszony przez dziew-czynkę może symbolizować zarówno nie-winność, jak i niebezpieczeństwo, z jakim się spotyka.
Otto Kubel, 1930
Wersja braci Grimm Tutaj myśliwy ratuje zarówno Czerwonego Kap-turka, jak i jej babcię, rozcinając brzuch wilka, który następnie napełnia kamieniami, co osta-tecznie zabija drapieżnika. Ta wersja ma bardziej optymistyczne zakończenie i podkreśla wartość odwagi i sprytu.
Bracia Grimm, 1855 (Elisabeth Jerichau-Baumann)
Interpretacje Historie o Czerwonym Kapturku, które kończą się tragicznie, miały wywrzeć jak najsilniejsze wrażenie na młodych słuchaczach i utrwalić przestrogę przed samodzielnym zagłębianiem się w las, rozmowami z nieznajomymi lub przed… zbyt szybką inicjacją seksualną, o czym świadczy również XVII-wieczny francuski idiom „zobaczyć wilka”, oznaczający wła-śnie „stracić dziewictwo”.
Cyclopedia of Wit and Humor
Adaptacje Historia Czerwonego Kapturka była wie-lokrotnie adaptowana na potrzeby fil-mów, teatrów, oper, a nawet baletów. Ka-żda z tych adaptacji wnosi coś nowego do klasycznej opowieści.
Plakat przykładowego spektaklu baletowego
Morał stąd płynie - proszę słuchać, urocze, wdzięczne me dziewuszki -że obcych ludzi pogaduszki należy puszczać mimo ucha.(…) Radzę wam zapamiętać, że jest podstępny wilk niektóry: ukrywa wilcze swe pazury, by słodkim słówkiem zwieść dziewczęta. Ani go poznać! Mina święta tkliwie, łagodnie patrzy w oczy, za panną uliczkami kroczy przymilny, słodki jak cukierek. Lecz wierzcie: to wilczysko szczere!tłum. Hanna Januszewska
Wersja Charles'a Perraulta Bohaterką jest tu chłopska dziewczynka, która wyrusza zanieść prowiant dla babci mieszkającej we wsi za lasem. W drodze spotyka wilka, któ-ry podstępnie wydobywa z niej informacje o dom-ku babci, gdyż chce zjeść zarówno staruszkę, jak i jej wnuczkę. Opowieść kończy się tragicznie, gdyż wilk realizuje swój okrutny plan. Perrault użył tej historii jako ostrzeżenie dla dzieci, aby nie roz-mawiały z nieznajomymi. Na końcu bajki czytamy rymowany morał:
Polskie wersje Z bajką mierzyli się również polscy pi-sarze tacy jak Artur Oppman i Joanna Olech. Wierszowaną wersję baśni napisał Jan Brzechwa. Zrezygnował on z drasty-cznych scen. Myśliwy zmusza wilka, by wypluł swe ofiary, po czym zabiera go do Warszawy i tam umieszcza go w zoo. W oparciu o wiersz powstała bajka muzy-czna.
Okładka z 1963 r.
Tytuły w różnych językach Le Petit Chaperon Rouge - francuski Rotkäppchen - niemiecki Little Red Riding Hood - angielski Cappuccetto Rosso - włoski Den lille Rødhætte - duński Punahilkka - finlandzki Caperucita Roja - hiszpański Pirosbúbocska - węgierski 赤ずきん - japoński Roodkapje - holenderski Chapeuzinho Vermelho - portugalski Красная Шапочка - rosyjski Červená karkulka - czeski
Dzień Czerwonego Kapturka jest stosunkowo młodym świętem. Od 2007 roku ta znana od setek lat postać baśniowa ma swoje święto w dniu 19 lipca. Dzień Czerwonego Kap-turka obchodzony jest, aby uczcić jedną z naj-bardziej znanych i ukochanych baśni wszech cza-sów. Jest to również doskonała okazja, by przy-pomnieć sobie historię dziewczynki w czerwonym płaszczyku, która udaje się przez las do domu ba-bci, jednak nie w każdym przypadku wyprawa ta kończy się dla bohaterki szczęśliwie.
Azjatycka odmiana baśni z tygrysem bengalskim
Różnice kulturowe "Czerwony Kapturek" jest tak naprawdę historią znaną na całym świecie. W różnych odmianach baśni zmieniają się detale fabularne, postacie i zakończenia. Wilk na przykład w różnych opowieściach bywa zastępowany przez wilkołaka, wampira, ogra (lub ogrzycę), demona, złego ducha, a nawet tygrysa.