Gazetka05

start

The Norwid Times

Polecajka - Uniwersum "Metro 2033"Poranne wstające słońce pokryło chłodnymi promieniami Moskwę skutą zimą nuklearną.Potężne, niegdyś tętniące życiem miasto stało puste, a ciszę rozdzierało co jakiś czas wycie mutantówpowstałych na skutek promieniowania. Jednak życie można by rzecz rozkwitało, w pewnym tegosłowa znaczeniu, ale nie na powierzchni ziemi skutej lodem, a tuż pod nią, w kompleksie staregometra, gdzie żelazne zapory chroniły przed mutantami i radiacją ludzi, których czas na tym świeciedobiegł końca.Uniwersum Metro 2033 Dmitry’ego Glukhovsky’ego przedstawia postapokaliptyczny świat w,którym ludzie muszą żyć na co dzień w ciemnościach moskiewskich podziemi mierząc się ztrudnościami wynikającymi z zagłady ludzkości na skutek wojny jądrowej. Ci którzy przeżyli próbują zachować w sobie chociaż ułamek człowieczeństwa: starają się odmierzać czasna zegarach mimo, że termin nocy i dnia jest dość umowny, tworzą społeczności i żyją wspólnie na stacjach dawnego metra. W pewnym sensie każda stacja jest swego rodzaju państwem - miastem, która stara się być samowystarczalna, ma swoich: żołnierzy, kupców,stalkerów. Każdy ma swoje miejsce w tym przepełnionym rozpaczą, strachem i ciemnością świecie.Autor pokazuje również co dzieje się z ludźmi żyjącymi w takich warunkach i nie mam tu na myślisamej nędzy czy braku higieny, a o ludzką psychikę. Niektórzy zaaklimatyzowali się i prowadząspokojne życie na jakiejś bocznej stacji, bądź w centrum pokojowego Polis. Jednak lata spędzone wciemnościach wyzwoliły w ludziach ukrywane głęboko najgorsze cechy, a ludzie którzy mają podobnąidee łączą się i odradzają dawno zapomniany komunizm oraz faszyzm. W ten sposób w Metrzepowstała Linia Czerwona, można się domyślić kim byli i jaki mieli cel. Natomiast rasistów iszowinistów połączyła Czwarta Rzesza oddająca hołd nazistom. O grupach społecznych w metrzemożna by mówić dużo, pełno jest bandytów, kultystów-kanibali, wykolejeńców, którzy uznali, że będąkopać, aż dotrą do piekła, czy świadków Jehowy przemieszczających się jako jedyni przypomocy pociągu z zamontowanym ciężkim karabinem maszynowym na przodzie.Mógłbym jeszcze długo pisać o wierze ludzi żyjących w metrze, stalkerach samotnieprzeczesujących świat u góry, poszukujących czegokolwiek co może się przydać, albo o tajnymzakonie który poprzysiągł chronić wszystkich mieszkańców metra, ale to nie o to w tym chodzi...Najwięcej przyjemności sprawi to, gdy samemu wsiąknie się w ten świat i odkryje każdą jegotajemnicę. Tak więc serdecznie zapraszam do zapoznania się z historią Artema, Huntera, Młynarza iwielu innych postaci, a jeśli komuś przypadnie do gustu to może również sprawdzić co jeszcze kryje wsobie całe Uniwersum Metro 2033 czytając książki o wielu innych krajach, nawet naszej rodzinnejPolsce.Radek Baran 3C

2. Przy tablicy...

index

Przygotowali:

Opiekun: p. Władysława GóralRedaktorzy:

• Katarzyna Szewc 2A
• Alicja Zawół 2G
• Maciej Kaczor 2E
• Błażej Butryn 1H
• Natalia Małek 3A

• Karol Ji, absolwent SLO

• Sean Geraghty 1C
• Szymon Zdonek 1C

1. "Przy tablicy..."-P. Wiesława Mazurkiewicz

4. Polecajka

3. Starożytne dania

5. Dzień Idola

2. Oliwia Hausner Niesamowity głos!

6. Niepozorne miejsca

Katarzyna Szewc 2A

Przy tablicy...Pani Wiesława Mazurkiewicz

Uwielbiana przez swoich uczniów nauczycielka geografii.

-Co lubi Pani robić w czasie wolnym?-Lubię kontakt z przyrodą, wycieczki rowerowe, trekkingi, spacery z psami, także grę w Scrabble.-Jakie ma Pani plany na przyszłość?    -Zwiedzać świat i Polskę; w bliższej perspektywie planuję wycieczki rowerowe na Roztocze i Polesie.-Czy warto podróżować? -Absolutnie tak. Podróże kształcą.

-Czy zawsze chciała Pani uczyć?-Tak. W dzieciństwie chętnie bawiłam się w szkołę, uczniami byli młodsza siostra i lalki. -Co jeśli nie zawód nauczyciela? -Trudne pytanie, po tylu latach pracy w zawodzie. Musiałaby być to praca z ludźmi, może prowadzenie fundacji. -Który profil w SLO by Pani wybrała? -Oczywiście matematyczno– geograficzny z językiem angielskim. -Jaką szkołą jest SLO? -Bardzo dobrą, o wysokim poziomie nauczania, co potwierdza miejsce w rankingu Perspektyw oraz przyjaznej atmosferze, sprzyjającej nawiązywaniu przyjaźni i umożliwiającej angażowanie się w różnorodne akcje. -W jaki sposób podchodzi Pani do swoich uczniów? -Z życzliwością. Chciałabym, aby uczniowie uczyli się geografii z powodu zainteresowania przedmiotem, aby byli ciekawi świata. Motywuję uczniów do udziału w Olimpiadach. -Które studia według Pani są najbardziej przyszłościowe? -Biorąc pod uwagę finanse to zapewne informatyka, ale studiować trzeba coś, co nas interesuje.

-Które miasto przez Panią odwiedzone najbardziej przypadło Pani do gustu i dlaczego?   -Lubię małe, urokliwe miasteczka, szczególnie te, wyrosłe u podnóży gór jak włoskie Courmayer u stóp Mont Blanc. Niezwykłą atmosferę mają także małe miasteczka na południu Europy.                             -Na koniec słowa skierowane do obecnych i przyszłych uczniów naszej szkoły? -Bądźcie sobą, wierzcie w siebie, rozwijajcie swoje pasje i mierzcie wysoko! Jesteście wspaniali!

Oliwia Hausner Niesamowity głos! Wspaniały talent! Nasza koleżanka w SLO. Dlaczego postanowiłaś wziąć udział w tym programie?Cała moja historia z programem zaczęła się pewnego dnia w szkole kiedy do mojego taty napisała Pani, z zapytaniem czy nie chciałbym spróbować i wziąć udział w Mam Talent. Przyznam szczerze, że razem z siostrą mówiłyśmy tacie, że ktoś sobie żartuje, dlatego wysłał taką wiadomość. Tak było przez parę dni aż w końcu nie zadzwoniono do Taty, wtedy już wiedziałam że to nie są żarty. Na początku byłam nie do końca przekonana, ponieważ nie myślałam, że śpiewam na tyle dobrze. Po pewnym czasie postanowiłam, że spróbuję.

Co czułaś gdy dostałaś złoty przycisk? Kiedy dostałam złoty przycisk byłam zaskoczona, ponieważ nie myślałam w ogóle o takiej opcji. Byłam w totalnym szoku. Jeszcze przed występem rozmawiałam z rodziną i mówiłam, że nie wiadomo czy w ogóle przejdę do następnego etapu, jeśli nie to wiedziałam, że ma być to nowe, ciekawe doświadczenie, przygoda. Kiedy na scenę wyszedł Pan Janek Pirowski byłam w takim szoku, że zaniemówiłam. Byłam zszokowana, ale również przeszczęśliwa!Co czujesz przed wielkim finałem? Przed finałem czuję stres, wydaję mi się mniejszy niż na przesłuchaniach, ponieważ już trochę lepiej poznałam tę scenę. Pomimo stresu już nie mogę się doczekać finału! To wspaniałe, że mogę jeszcze raz wystąpić w programie, dzięki Waszym głosom. Dziękuję bardzo i zapraszam 18 maja o 20:00 w TVN. Zachęcam do głosowania. Błażej Butryn, kl.1H

Uczniowie i nauczyciele SLO z wizytą w Warsztatach Terapii Zajęciowej przy Stowarzyszeniu SZANSA w Stalowej Woli z programem artystycznym z okazji Międzynarodowego Dnia Osób Niepełnosprawnych

Acem Pilaw-ciasto ryżowe z jagnięciną i temat osmańskiej etykiety.

W okresie osmańskim, na bankiecie u paszy czy innego gazi, nigdy nie można było zjeść nic w całości, zwykle jedzono 2-3 kęsy. Pomimo tego, iż jedzono kilka kęsów, zawsze można było się najeść, ponieważ podczas bankietu było serwowanych kilkadziesiąt dań w losowej kolejności. Zwykle serwowano po kolei mięso, miód, ryż, alkohol, znowu mięso i słodycze. Zawsze można było rozpoznać kiedy kończy się bankiet, bo obowiązkowym ostatnim posiłkiem zawsze był Acem Pilaw, który zawsze był jedzony za pomocą łyżki.Poniżej przedstawiam przepis na to danie: - 4 łyżki (55gr) masła - 680gr jagnięciny lub baraniny posiekane na małe kawałki - 3 cebule drobno posiekane - 1 szklanka (235ml) ciepłej wody - 2 szklanki (370gr) ryżu - 2 łyżki soli - ½ szklanki (60gr) porzeczek - ½ szklanki (70gr) pistacji - 1 ½ łyżeczki cynamonu - ½ łyżeczki goździków - 1 ½ łyżeczki kardamonu - obfita szczypta soli - 3 szklanki (700ml) chłodnej wody

https://www.tastinghistory.com/recipes/ottomanpilaf

Przepis: 1. Rozpuszczamy masło w głębokim rondlu na średnim ogniu. Gotujemy mięso na maśle przez około 7 do 8 minut, aż wypuści większość osocza. Usmażone mięso odkładamy na bok.2. Na patelnię wrzucamy cebulę i posypujemy ją szczyptą soli. Smażymy przez 10 minut lub do momentu, aż będą ładne i miękkie. Zmniejszamy ogień do średnio niskiego. Układamy cebulę w równej warstwie, a następnie delikatnie dodajemy mięso na wierzch. Jeśli chcemy, aby całe danie miało określone warstwy, powoli dodajemy ciepłą wodę, starając się nie naruszyć warstw. Zmniejszamy ogień do małego i gotujemy przez około 1 godzinę lub do momentu, aż mięso będzie ładne i delikatne. Sprawdzamy to od czasu do czasu i jeśli poziom wody będzie niski, po prostu dodajemy trochę więcej wody.3. Dodajemy sól do średniej wielkości miski z wodą i mieszamy. Dodajemy ryż i pozostawiamy do namoczenia na 30 minut. Porzeczki wkładamy do miski, zalewamy wodą i również odstawiamy na 30 minut. Po 30 minutach odcedzamy ryż i płukamy go kilka razy, aż woda będzie czysta. Odkładamy ryż na bok. Odcedzamy porzeczki i mieszamy je z pistacjami. Dodajemy przyprawy i mieszamy, aż porzeczki i pistacje zostaną równomiernie pokryte przyprawą.

Acem Pilaw-ciasto ryżowe z jagnięcinąi temat osmańskiej etykiety.

4. Gdy mięso będzie ugotowane, równomiernie posypujemy mięso mieszanką porzeczek i pistacji, ponownie tworząc równą warstwę, która nie zakłóca warstw znajdujących się pod spodem.5. Posypujemy ryżem porzeczki i pistacje, aby utworzyć kolejną równą warstwę. Posypujemy solidną szczyptą soli. Ostrożnie dodajemy 3 szklanki (700 ml) zimnej wody, przykrywamy patelnię i gotujemy na średnim ogniu przez 10 minut. Zmniejszamy ogień do małego i gotujemy przez kolejne 10 minut.6. Po całkowitym ugotowaniu ryżu przez 20 minut zdejmujemy pokrywkę z patelni, aby upewnić się, że ryż wchłonął całą wodę. Jeśli jest wodniste, gotujemy jeszcze kilka minut, aż wchłonie całą wodę. Jeśli jest gotowe, wyłączamy ogień, zdejmujemy pokrywkę i kładziemy na naczyniu ściereczkę lub podwójną warstwę ręcznika papierowego, a następnie ponownie przykrywamy pokrywką. Pozwalamy mu odpocząć przez 20 do 30 minut.7. Gdy Pilaw odpocznie, zdejmujemy pokrywkę i ręcznik. Teraz nadchodzi chwila prawdy. Odwracamy talerz do serwowania nadpatelnią. Zakładamy rękawice kuchenne i przytrzymujemy talerz, szybko i ostrożnie przewracając patelnię.8. Będzie to wymagało trochę umiejętności, w których przydałoby mi się trochę praktyki. U mnie nie wyszło jakoś strasznie, ale nie wyszło od razu i nie trzymało się dobrze.9. Powodzenia!

Maciej Kaczor kl. 2E

Polecajka

Niedługo o tym zapomnisz- "Everywhere at the end of time"Tak jak każdy z nas zdaje sobie sprawę z tego, że nasze ciała posiadają limity, tak nie wszyscy pojmują jak niespodziewane mogą być tego manifestacje, które potencjalnie dotyczą każdego z nas. Zaczynając od nagłego złamania, kończąc na powolnej utracie wszystkiego, co definiuje nas jako świadome istoty. To właśnie ten drugi przypadek nieszczęścia opisuje album muzyczny "Everywhere at the end of time"

Geneza W latach 2016-2019 artysta muzyki elektronicznej o pseudonimie Caretaker ( tj. Leyland Kirby) wydaje sześć albumów studyjnych o osobliwym tytule: "Everywhere at the end of time". Po pewnym czasie muzyka zostaje wychwytana przez użytkowników internetu, zdobywając dużą popularność oraz aprobatę ze strony słuchających. Co intrygującego stoi za kilkoma dość nietuzinkowymi albumami? Otóż każdy z nich opisuje następujące po sobie etapy demencji, przeżywane bezpośrednio przez osobę dotkniętą tym schorzeniem.

Podróż po ludzkim umyśle Początkowe nostalgiczne brzmienia, wesołe melodie wprawiają słuchacza w poczucie komfortu i zaszycia we wspomnieniach osoby doświadczającej tego zjawiska. Błogie retrospekcje zostają stopniowo mącone przez zakłócenia? Słuchacz odczuwa dezorientację chorego, tak samo jak nieodwracalne zmiany w jego mózgu. Melancholiczny wydźwięk następnego albumu nawiązuje także do osamotnienia, jakie odczuwa osoba chora na demencję. Etap trzeci wita nas utratą kontroli nad własnymi myślami i osobowością. Zbliża nas do konceptu, który nie tylko jest przerażający, ale jak najbardziej realny. Melodia stara się ukazać walkę o własne wspomnienia, o chęć myślenia. Dźwięki plączą się, stoją po stronie idealizacji i demonizacji tego, czym kiedyś były; wszystko w akompaniamencie ciągłych zakłóceń.

https://thecaretaker.bandcamp.com/album/everywhere-at-the-end-of-time

Przechodząc do następnej serii doświadczeń osoby chorej możemy zaobserwować powszechnie szerzący się w jej głowie chaos. Muzyka symbolizująca wspomnienia miesza się ze sobą, nachodzi na siebie lub znika wgłąb drugiej. Szum nie daje odbiorcy skupić się na dźwiękach, które stają się stopniowo coraz mniej zrozumiałe. Przedostatni przystanek w podróży po ludzkim zatraceniu przedstawia zagubienie ostałe w psychice człowieka z demencją. Niezrozumiałe szelesty, imitacje melodii tylko czasami chcą przypominać swoje wcześniejsze formy.Jednak nic z tego, nawet po wsłuchaniu się w bezharmonijne dźwięki dochodzi do nas fakt, iż żadne z nich nie ma sensu. To doświadczenie nawiązuje do funkcjonowania chorego, który jest w stanie żyć tylko krótką chwilą, albowiem nic co stało się przedtem nie ma już znaczenia.Ostatni album składa się już tylko z przydługiego szumu i wszechobecnego echa. Składanka waha się w swojej definicji pomiędzy muzyką a zwykłym zlepkiem niewyraźnych dźwięków. Tam gdzie kiedyś działo się tak wiele, nie ma już nic oprócz stałej, szarej masy przypominającej nam o krążącej w mózgu pustce. Doświadczenia związane ze słuchaniem z pewnością można uznać za wyjątkowe. Każdy z albumów wprowadza odbiorcę w inny stan psychiczny, dociera do niego bezpośrednio.

Polecajka

Niedługo o tym zapomnisz- "Everywhere at the end of time"

Tak jak pierwsze utwory wyglądają na niepozorne, przyjemne kompozycje, tak ostatnie z albumów wprowadzają w eskalujący niepokój. Bardzo często to właśnie ostatnie elementy albumów są dla słuchaczy niemożliwe do przeanalizowania do samego końca- muzyka staje się zbyt męcząca lub niepokojąca dla psychiki danej osoby. Samo wykonanie projektu to niesamowita manifestacja metafor i precyzji włożonych w nie tylko utwory, ale także okładki albumów. Każdy z elementów utworów zawiera swój własny fascynujący szczegół, który akcentuje abstrakcyjna grafika albumu. Wszystko układa się w ostatecznie z pozoru prosty, ale paradoskalnie złożony przekaz. Z pewnością jest to pozycja godna polecenia. Pozwala w zrozumieniu życia osób widzianych przez nas na codzień, bagatelizowanych i omijanych. Uświadamia jak ważnym jest bycie widzianym oraz akceptowanym w czasie walki o nasze ostatnie myśli. Kiedy wytłumaczenie swoich przeżyć staje się trudne, najlepszym rozwiązaniem jest ich pokazanie.

https://pitchfork.com/reviews/albums/the-caretaker-everywhere-at-the-end-of-time-stage-4/

Co ok. 4 minuty pojawia się kolejna diagnoza osoby chorej na demencję. Według Światowej Organizacji Zdrowia na świecie znajduje się ponad 55 milionów osób dotkniętych tym zjawiskiem, a ich liczba stale rośnie. Demencja to okrutna choroba, krzywdząca nie tylko osobę przeżywającą ją, ale także jej bliskich. Okrada człowieka ze wszystkiego, co było dla niego niegdyś najważniejsze; dlatego tak ważnym jest okazanie choremu wsparcia oraz wyrozumiałości, zapewnienie iż nie jest z tym sam, może liczyć na bezwarunkową akceptacje. Istotnym jest dbanie o siebie i swoje otoczenie, szacunek jak również wdzięczność względem własnego życia. Cieszmy się tym co mamy, że możemy przeżywać i pamiętać.

Polecajka

Niedługo o tym zapomnisz- "Everywhere at the end of time"

https://pitchfork.com/reviews/albums/the-caretaker-everywhere-at-the-end-of-time-stage-4/

Alicja Zawół, kl. 2G

Wtorkowy poranek cztery tygodnie temu dla uczniów naszego liceum był nieco inny niż poprzednie. Zamiast bluz i jeansów, czyli typowego zestawu nastolatka, włożyli na siebie coś, co pozwalało im na zostanie kimś innym. Tego dnia na szkolnych korytarzach można było zobaczyć idoli licealistów: sławnych raperów, aktorów, piosenkarzy, a nawet postaci z filmów czy gier. Szkoła rozbłysła wówczas blaskiem sławy, marzeń i wielu uśmiechów. Takie urozmaicenie stało się, nie tylko pełnym zabawy sposobem na integrację, ale również okazją do wymiany poglądów i otwartej dyskusji z nauczycielami na temat wzorców, jakie młodsze i starsze pokolenia chcą przyjmować. Rutyna przełamana szkolnym dniem idola z pewnością wniosła do klas słońce, które od niedawna świeci również poza murami SLO. Oby ta pozytywna atmosfera, wypełniona beztroską i radością, towarzyszyła wszystkim do zbliżającego się wielkimi krokami końca roku szkolnego.

Dzień idola:

Kasia Szewc 2A

Wakacje zbliżają się wielkimi krokami, wiec w dzisiejszy artykule przybliżę Wam kilka miejsc, które warto zwiedzić : Park Gródek w Jaworznie: Polskie Malediwy – tak nazywają to miejsce turyści, którzy są wręcz zachwyceni widokami. Dlaczego zwiedzający nazywają tak ten Park? Przede wszystkim, ze względu na wodę, która jest krystalicznie czysta oraz ma piękny turkusowy kolor. Wstęp do Parku jest darmowy, więc jest to idealne miejsce na spacery. Na jeziorze jest zamontowany specjalny pomost, przez który można przejść i zanurzyć stopy.

Niepozorne miejsca, warte do zwiedzenia w Polsce

Centrum pieniądza w Warszawie:Muzeum na ulicy Świętokrzyskiej w stolicy naszego państwa. W tym miejscu można zgłębić wiedzę zarówno o historii polskiej waluty jak i ekonomii. Wejście do muzeum nic nie kosztuje więc warto się tam wybrać z czystej ciekawości. Dodatkowo przy wyjściu z muzeum każdy zwiedzający otrzymuje pamiątkową monetę Krzywy las w Nowym Czarnowie: Na powierzchni 2 hektarów znajduje się las z osobliwie wykrzywionymi sosnami pospolitymi. Wiek drzew jest określony na około 75 lat. Dlaczego drzewa w tym lesie są krzywe? Na to pytanie jest wiele teorii, najpopularniejsza mówi o celowej działalności człowieka. Specjalnie zostały wykrzywiane do łatwiejszej produkcji wyrobów stolarskich. Zamość: ,,Perła renesansu”, tak jest nazywane to miasto ze względu na wiele atrakcji, które są unikalne. Stare miasto jest wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Oprócz tego Zamość ma także do zaoferowania Twierdzę Zamość, Bramę lwowską, Rynek wielki, różnego rodzaju muzea etc. Karol Ji, Absolwent

Polskie Malediwy

https://ferias.pl/2023/11/16/polskie-malediwy-i-nie-tylko/

Gazetka Szkolna The Norwid Times

Wydanie: Maj 2024r.

Do zobaczenia!