MAPA CONCEPTUAL

Os xéneros menores na literatura medieval galego portuguesa

Alí ‘stive eu mui quedo,quis falar e non ousei.Empero dixe a gran medo:-Mia senhor, falar-vos-eiun pouco, se mi ascuitardes,e ir-m’-ei, quando mandardes,mais aquí non’starei.-Senhor, por Santa María,non estedes máis aquí,mais ide-vos vossa vía,faredes mesura i.ca os que aquí chegaren,pois que vos aquí acharen,ben dirán que máis ouve i. Xoán Airas de Santiago

Pelo souto de Crexenteũa pastor vi andarmuito alongada de gente,alçando voz a cantar,apertando-se na saia,quando saía la raiado sol, nas ribas do Sar.E as aves que voavan,quando saía l’alvor,todas d’amor cantavanpelos ramos d’arredor.mais non sei tal qu’i’stivesseque en al cuidar podessesenón todo en amor.A

Ao longo dos séculos converténdose nas regueifas. , xénero que formou parte da nosa tradición oral ata hoxe en día e que se está intentando recuperar.

Actualmente hai xéneros orais máis modernos nos que dúas persoas poñen en xogo a súa valía á hora de versificar. Falamos do hip-hop e das famosas batallas de galos

Pero a mellor batalla foi a que tivo lugar aquí, no noso instituto, no obradoiro de regueifas que se realizou o 5 de febreiro do curso pasado e que foi impartido por Manolo Maseda.

Maseda quedou tan impresionado co talento dalgúns que os convidou á vindeira regueifesta que se celebrou no mes de maio en Compostela. Esta festa enmárcase dentro do proxecto “Enreguéifate“, no que se pode participar cada ano coas pezas que se manden ao concurso “Máis ca palabras”do centro.

O esquema máis típico deste tipo de composicións é:

• encontro entre o cabaleiro e a pastora
• descrición do lugar (locus amoenus)
• descrición da pastora utilizando un vocabulario semellante ao eloxio da dama nas c. de amor
• diálogo entre os dous personaxes, onde o cabaleiro lle fai unha proposta amorosa
• rexeitamento ou aceptación por parte da pastor.

INFORMACION

PINCHA AQUÍ 😄

O TENZÓN :

Era unha composición dialogada na que dous trobadores discuten sobre diversos temas: amorosos, sobre quen é mellor poeta… e van intervindo cada un deles en estrofas alternas. O primeiro que interviña era o que escollía o esquema estrófico: número de versos, métrica, rima; de xeito que o segundo debía adaptarse a estes.

Rodrigu’Eanes, sempr’eu loareios cantares que mui ben feitos vir,quaes eu faÇo, e quen os oírpagars’a deles, mais vos én direi:dos sarilhos sodes vós trobador,ca non faredes un cantar d’amorpor nunha guisa qual eu i farei. _

_ Lourenç’ enas terras u eu andeinon vi vilao tan mal deapartire véjote de trobares cousire loarte, mais unha cousa seide todo’omen que entendudo for:non averá en teu cantar sabornon cho colherán en casa del-rei