BASIC DARK PRESENTATION

wow

WYPRAWY KRZYŻOWE NA BLISKIM WSCHODZIE

Go!

Wyprawy krzyżowe to okres 200 lat walk chrześcijan z muzułmanami o panowanie w Jerozolimie. Krzyżowcy ze zmiennym szczęściem toczyli boje w Ziemi Świętej. Początkowo odnosili sukcesy, ale ostatecznie nie udało im na trwałe zachować Świętego Miasta. Jednak ich skutki miały istotny wpływ na historię całego kontynentu.

CO TO SĄ WYPRAWY KRZYŻOWE

- religijne : * 1095 r. – Synod w Clermont. Papież Urban II wezwał chrześcijan do: – odbicia Ziemi Świętej z rąk Turków, – udzielenia pomocy chrześcijanom z Bizancjum, – obiecał, że ci, którzy udadzą się na wyprawę zbrojną przeciwko Turkom, dostaną rozgrzeszenie. - polityczne: * wystąpienie cesarza Bizancjum Aleksego I z prośbą o pomoc w walkach z muzułmanami. * dodatkowo z czasem wyprawy krzyżowe stawały się także istotne z punktu widzenia miast włoskich, których na rękę były walki. Bowiem dzięki nim zyskiwały na opłatach z tytułu transportu rycerzy do Palestyny.

PRZYCZYNY WYPRAW KRZYŻOWYCH:

I Krucjata 1096 r. – 1099r. – w jej skład weszli chłopi i biedota, tzw. wyprawa ludowa, – wyprawie tej przewodzili fanatyczni duchowni, jednym z nich jest Piotr Eremit, – po dotarciu do Azji Mniejszej zostali pokonani przez Turków. W tym samym roku wyruszyła wyprawa rycerska: – w skład tej grupy wchodzili głównie młodzi synowie książąt i rycerzy, – w kierunku Jerozolimy maszerowali dwa lata, w 1099 r. zdobyli ją szturmem, Na miejscu pozostało ok. 500 rycerzy. Na terytorium Palestyny postanowiono utworzyć Królestwo Jerozolimskie, którego pierwszym władcą został Gotfryd z Bouillon, który przyjął tytuł Obrońcy Grobu Świętego. – Królestwo Jerozolimskie – najważniejsze państwo na Bliskim Wschodzie, utworzone przez krzyżowców, któremu zostało podporządkowanych kilka innych, również utworzonych przez krzyżowców (Hrabstwo Trypolisu,Ksiestwo Antiochii, Edessa)

KRUCJATA

Papież, inicjator wypraw krzyżowych do Ziemi Świętej. Z pochodzenia był Francuzem, wstąpił do klasztoru w Cluny, gdzie związał się z ruchem odnowy i naprawy Kościoła. Jako papież (od 1088 r.) kontynuował dzieło Grzegorza VII i nadal toczył z cesarzem Henrykiem IV spór o władzę nad chrześcijańską Europą. Zapewnił sobie przychylność nie tylko w krajach romańskich, ale także w Anglii.

PAPIEŻ URBAN II

Trasy wypraw krzyżowych. Początkowo kierowano się do Jerozolimy drogą lądową przez Bałkany i Konstantynopol. W późniejszym okresie wybierano drogę morską

Zdobycie Jerozolimy (1099) podczas I wyprawy krzyżowej

Gotfryd z Bouillon w dniu 22 lipca 1099 r. został wybrany na króla Jerozolimy

Mapa ukazująca bliski wschód pomiędzy pierwszą a drugą krucjatą

Krzyżowcy przybywają do Konstantynopola

II wyprawa krzyżowa (1147–1149) Bezpośrednim powodem II wyprawy krzyżowej był upadek Edessy i zajęcie ziem przez muzułmanów. Tym razem w wyprawie wzięły udział koronowe głowy, w osobach króla Niemiec Konrada III i króla Francji Ludwika VII Młodego. Główną przyczyną niepowodzeń II wyprawy była fatalna organizacja i spory między królami.

Saladyn przyjmujący kapitulację Jerozolimy

III wyprawa krzyżowa (1189–1192) W 1187 r. wojska słynnego Saladyna zdobyły Jerozolimę, co w Europie odbiło się wielkim echem. Niemal natychmiast postanowiono zorganizować wyprawę odwetową. Papież wykorzystując te nastroje ogłosił kolejną, już III wyprawę krzyżową. Krzyżowcy odnieśli druzgocącą klęskę. Ze wszystkich ziem krzyżowcom pozostał tylko Tyr, Trypolis i Księstwo Antiochii.

Zdobycie Konstantynopola, Palma Młodszy

IV wyprawa krzyżowa (1202–1204) Kolejna krucjata, już czwarta, została ogłoszona przez papieża Innocentego III. Zatem IV krucjata zakończyła się, nie docierając nawet do Palestyny. Zamiast odbić Jerozolimę lub wzmocnić państwa krzyżowców, doprowadziła do znacznego osłabienia Bizancjum. To rzecz jasna było na rękę muzułmanom, którzy rośli w siłę. Dodatkowo skutkiem krucjaty było pogłębienie różnic w świecie chrześcijańskim, pomiędzy jego Zachodem a Wschodem.

Index

Krucjata dziecięca (1212) Przykrym epizodem ruchu krucjatowego była krucjata dziecięca. Jej inspiratorem był dwunastoletni Stefan z Cloyes, który twierdził, iż Jezus nakazał mu zorganizowanie wyprawy krzyżowej. Był na tyle zdeterminowanym i sprawnym mówcą, iż jego przesłanie cieszyło się dużym odzewem. W 1212 r. masy dzieci napływały do Francji. Stefan z Cloyes uważał, że samą swoją niewinnością wyzwolą Jerozolimę. Dodatkowo wierzył, że gdy dotrą na brzeg morza, to dojdzie do jego rozstąpienia i suchą nogą przewędrują do Palestyny. Oczywiście było to myślenie naiwne i nie miało żadnych szans na spełnienie. Gdy przybyli do Marsylii, a morze nie chciało się rozstąpić, wiele z dzieci opuściło krucjatę, zarzucając Stefanowi oszustwo. Pozostali mieli zostać do Ziemi Świętej przetransportowani na okrętach. Jednak nigdy do Jerozolimy nie trafili, a na pewno nie dobrowolnie. Po prostu zostały sprzedane muzułmanom przez nieuczciwych kapitanów statków.

Walki o Damiettę

V wyprawa krzyżowa (1217–1221) Piąta z kolei wyprawa krzyżowa została taże ogłoszona przez Innocentego III. Doszło do niej już po jego śmierci. Decyzja o krucjacie zapadła w 1215 r. na IV soborze laterańskim. Jednak rozpoczęła się w roku 1217.Zdecydowano o powrocie do pomysłu z IV wyprawy krzyżowej, czyli do ataku na Egipt. Punktem zbornym dla rycerzy była Akka, czyli najpotężniejsza twierdza pozostająca w ich rękach. Ostatecznie po długim oblężeniu w listopadzie 1219 r. miasto zostało zdobyte. Jednak nie na długo, sułtan Al-Kamil przedsięwziął kontratak i odzyskał Damiettę. Tym samym cele i tej wyprawy nie zostały zrealizowane.

Fryderyk II (z lewej) spotyka Al-Kamila

Wyprawa Fryderyka II Wyprawę cesarza Fryderyka II trudno nazwać krucjatą, była to raczej misja dyplomatyczna. Bowiem cesarz porozumiał się z Al-Kamilem i na podstawie umowy odzyskał Jerozolimę, w której koronował się na jej króla. Tuż po koronacji cesarz powrócił do Europy. Na tym jego misja została zakończona. Niemniej władca uzyskał duży autorytet w Europie, jako ten, który odzyskał Święte Miasto dla chrześcijan.

VI wyprawa krzyżowa (1248–1254) VI wyprawa krzyżowa została zorganizowana przez króla Francji, Ludwika IX. Bezpośrednim powodem do jej organizacji było zdobycie w 1244 r. Jerozolimy przez muzułmanów. Jej uczestnicy zaatakowali Egipt, zdobywając w 1249 r. Damiettę. Jednak podczas wyprawy na Kair zostali pokonani, a Ludwik IX trafił do niewoli. Został z niej zwolniony po oddaniu Damietty i zapłaceniu ustalonej kwoty. Po tym francuski król zdołał jeszcze umocnić fortyfikacje Akki i w 1254 r. powrócił do kraju.

Śmierć Ludwika IX podczas oblężenia Tunisu

VII wyprawa krzyżowa (1270) Upadek Antiochii w 1268 r spowodował, że Ludwik IX postanowił zorganizować kolejną krucjatę. Udał się z wojskiem nie w kierunku Jerozolimy, ale Tunisu. Krzyżowcy zdobyli Kartaginę, a następnie oczekiwali na posiłki od króla Sycylii, Karola. Ostatecznie epidemia, która wybuchła, całkowicie przekreśliła zakładane cele. Ostatecznym i symbolicznym końcem wypraw krzyżowych była śmierć Ludwika IX. Monarcha zmarł w Tunisie, 25 sierpnia 1270 r.

Przyczyny klęski krucjat: - brak jedności wśród władców chrześcijańskich biorących udział w wyprawach krzyżowych. Rozłamy i konflikty mocno osłabiały armię Europejczyków i czyniły ją niezdolną do odniesienia zdecydowanego zwycięstwa nad przeciwnikiem.

Korzyści wypraw krzyżowych Wyprawy krzyżowe poza tym przyniosły ogromne korzyści ekonomiczne miastom włoskim. Genueńczycy, Wenecjanie i Pizańczycy dorobili się ogromnych fortun na organizowaniu krzyżowcom przeprawy przez morze do Ziemi Świętej. Dodatkowo nawiązali oni wymianę handlową z państwami powstałymi na Bliskim Wschodzie, a handel ze Wschodem, zwany lewantyńskim, stał się w okresie wypraw krzyżowych główną arterią handlową, którą w obu kierunkach – z Europy i do Europy – przepływały najróżniejsze towary