Mit o Syzyfie

MIT

o syzyfie

start

HISTORIA

Syzyf był władcą Koryntu. Miał wspaniały pałac u szczytu góry zwanej Akrokoryntem. Był lubianym władcą bogatego miasta. Codzień podziwiał piękno tego miasta.

Był ulubieńcem bogów. Dzeus zapraszał go na uczty olimpijskie. Ambrozją i nektarem odświerzał swoje ziemskie ciało, dlatego wciąż był rześki i silny.

BARDZO lubiał plotkować . Zawsze gdy wracał z Olimpu, opowiadał wszystkim co tam było mówione. Bogowie zabardzo się tym nie przejmowali, lecz ...

... pewnego dnia, Syzyf opowiedział ludziom na ziemi sekret Zeusa, bardzo się rozgniewał na niego. Wysłał plotkarzowi bożka śmierci TANATOSA, ale Syzyf spodziewał się tego i mocno zakuł go w kajdany oraz zamknął go w piwnicy

Ludzie przestali umierać i Hades poszedł ze skargą do Dzeusa. Wysłano Aresa, by uwolnił boga śmierci.

Przed śmiercią rozkazał żonie,żeby jego zwłoki nie zostały pochowane i tak też zrobiła. Błąkał się nad brzegami Styksu, przy tym narzekal i jęczał. Pluton dłużej tego nie wytrzymywał i przywrócił mu życie, aby mógł ukarać żonę, która go nie pogrzebała.

Król Koryntu wrócił na ziemię i przez bardzo długi czas ukrywał się i zachowywał się bez żadnych podejrzeń. Bogowie również o nim zapomnieli, lecz na koniec przypomnieli sobie w piekle o przebiegłym uciekinierze

Znienacka zaskoczył go Tanatos, uciął mu pukiel włosów i zabrał do podziemi. Tam dostał karę: musiał wynieść kamień na bardzo wysoką i stromą górę. Myślał, że pójdzie mu to z łatwością, lecz za każdym razem kiedy był już blisko celu zawsze coś poszło nie tak i znowu musiał zaczynać pracę od początku

Archetypy:SYZYF- archetyp człowieka,którego ciężka i wyczerpująca praca nie daje efektów, jest bezowocna

Rodzaj mitu: GENEALOGICZNA

Toposy:OLIMP TANATOS

Związki frazeologiczne:SYZYFOWA PRACA- praca bezcelowa,bezsensowna,nie przynosząca żadnych efektów

MOTYWY:W micie Syzyfa najistotniejsza jest kara, na którą skazali go bogowie: musial w wielkim trudzie wtaczać na góre kamień, który nastepnie, tur przed szczytem zawsze, niezmiennie staczał się z powrotem na sam dól. Beznadziejność trudu i nieuchronność klęski Syzyfa sa tymi elementami, ktore pozwolity interpretowac jego historie jako metafore kondycji ludzkiej (drobnym kamyczkiem, ktory niezmiennie niweczy wszystkie wysiłki człowieka jest smierć). Wskazywano też na heroizm Syzyfa, który nieogladajac się na jakokolwiek nagrodę i nielicząc na finalny triumf - podejmuje wciąż od nowa swą pracę, wykonujac to, co do niego nalezy.

Dziękujemy za uwagę !