Stawonogi

Stawonogi (Arthropoda, z gr. ἄρθρον arthron – staw + πούς, ποδός pous, podos – noga)

Nazwę „stawonogi” zwierzęta te zawdzięczają charakterystycznym dla wszystkich przedstawicieli tego typu wyrostkom, których człony połączone są stawami.

Cechą szczególną stawonogów jest budowa odnóży podzielonych na człony, które są połączone stawami. Część odnóży jest przystosowana do poruszania się, a inne służą na przykład do zdobywania i rozdrabniania pokarmu. Odnóżami są też umieszczone na głowie czułki.

Cechy stawonogów

Cel zajęć: -Poznam środowisko życia stawonogów; -ogólny schemat budowy; -podział stawonogów.

Podręcznik strona 50-54

Liczba odkrytych, żyjących gatunków stawonogów wynosi już ponad milion i ciągle wzrasta. Natomiast liczba gatunków ssaków wraz z homo sapiens, to tylko ok. 5500. Stawonogi to najliczniejszy gatunkowo typ zwierząt na Ziemi. Dotychczas opisano już ponad milion gatunków. W tej liczbie jest ok. 950 tys. gatunków owadów, 40 tys. skorupiaków czy ok. 60 tys. pajęczaków. Stawonogi zamieszkują środowiska od głębin morskich po górskie szczyty, co jest możliwe dzięki ich licznym przystosowaniom fizjologicznym, biologicznym, anatomicznym oraz dużej rozrodczości. Długość życia stawonogów jest zróżnicowana, żyją od kilku dni do kilkudziesięciu lat (np. kraby-35). Stawonogi mają duże zdolności adaptacyjne do różnego rodzaju pożywienia. Często ich larwy nie konkurują o pożywienie z dorosłymi owadami, ponieważ żerują na innych źródłach pokarmu.

Ciekawostka Artropleury były największymi znanymi bezkręgowcami lądowymi, osiągały długość do 260 cm. Pod pancerzem od strony brzusznej posiadały kilkadziesiąt par odnóży krocznych. Stawonogi te żyły w tropikalnych, wilgotnych zaroślach 345–294 milionów lat temu. Tak ogromne rozmiary zwierzęta te zawdzięczały temu, że w tamtych czasach atmosfera zawierała więcej tlenu niż obecnie.

SYSTEMATYKA

Królestwo-zwierzęta Typ-stawonogi Gromada-skorupiaki -pajęczaki -owady -trylobity -wije

Roztocze żywią się martwym naskórkiem, który zalega w naszej pościeli i materacach.Każdej nocy gubimy go około 1,5g, przeciętnie około 0.5 kg rocznie. To idealna pożywka dla roztoczy, których na dwuosobowym materacu może żyć nawet 2,5 mln osobników. Odchody tych pajęczaków przyczyniają się do powstawania alergii oraz astmy. Zaledwie 100 okazów w jednym gramie kurzu wystarczy, aby wywołać reakcję alergiczną.