Ewolucja życia

Ewolucja przed Darwinem

Przed Darwinem wielu uczonych uznawało różnorodność gatunków i ich adaptację do środowiska. Kością niezgody był mechanizm ewolucji, pytanie, na które Darwin ostatecznie odpowiedział swoją teorią doboru naturalnego.

Wielki Łańcuch Bytu był dominującą koncepcją natury organicznej od czasów Greków: stworzenie organiczne przedstawiano jako łańcuch bytu, którego ogniwa składały się ze wszystkich stworzonych form życia.

Wraz z gromadzeniem się nowych dowodów na transmutację gatunków pojawiła się potrzeba nowej, zmienionej wizji. Wielki Łańcuch Bytu musiał zostać uaktualniony, jak jasno stwierdził niemiecki filozof Gottfried Wilhelm Leibniz (1646–1716): Ponadto zdajemy sobie sprawę, że cały wszechświat nieustannie i swobodnie postępuje w kierunku osiągnięcia pełni uniwersalnego piękna i doskonałości dzieł Boga, dzięki czemu nieustannie zmierza ku większemu rozwojowi.

Przyrodnicy, tacy jak Lamarck, przekształcili łańcuch bytu w drabinę wstępującą, ale zachował on niektóre ze swoich istotnych cech. Wierzyli, że wszechświat ewoluuje ku doskonałości; jego postęp jest celowy i podąża za boskim planem.

Jean-Baptiste Lamarck Lamarck uważał, że ewolucja Drabiny Bytu podążała za jakimś ustalonym celem . Telos , czyli cel, polega na tworzeniu ludzi. Natura ewoluuje od prostszych do bardziej złożonych organizmów, mając na celu stworzenie najdoskonalszej ze wszystkich istoty: Homo sapiens.

Jednakże biologia poczyniła wielki krok w kierunku ustalonego paradygmatu, kiedy Darwin opublikował dzieło O powstawaniu gatunków, ponieważ jego teoria ewolucji zawierała sprawdzalny mechanizm — dobór naturalny — który może wyjaśnić różnorodność i zmienność gatunków.