NERON

Prezentacja

NERON

Lucius Domitius Ahenobarbus Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus 13 października 54 – 9 czerwca 68 n.e. 15 grudnia 37 n.e. 9 czerwca 68 n.e.

Imiona Panował jako Czas panowania Urodzony Zmarły

Od 1 III 50 roku Nero Claudius Drusus Germanicus władzę objął w wieku 17 lat, a ludność Rzymu pokładała w nim duże nadzieje. Został mu nadany tytuł augusta i wszystkie godności, którymi cieszyli się jego poprzednicy. Początkowo jednak pełnił tylko rolę reprezentacyjną. Faktyczne rządy w Rzymie sprawowali jego wychowawca Seneka i Agrypina - matka cesarza, którzy ze sobą nieustannie walczyli.

Cesarz Neron

Neron - cesarz rzymski

Źródła historyczne - obraz Nerona:

• jeden z wychowanków znanego Seneki,

• twórca święta Juvenaliów, a od 60 roku tzw. Neroniów - czyli igrzysk olimpijskich, które wzorowano na olimpiadach greckich, włączając w kanon także pojedynki na poezję i pieśni,

• miał wielki wkład w rozwój rzymskiej architektury,

• doskonały znawca muzyki i literatury,

• utalentowany poeta, aktor i muzyk,

• miłośnik i znawca kultury Hellady,

• niezwykle wrażliwy, wielki mecenas sztuki,

Źródła historyczne - obraz Nerona:

• podobnie jak wcześniej Kaligula zmienił nazwę miesiąca, w tym jednak przypadku chodziło o miesiąc kwiecień, który odtąd miał się nazywać Neronius,

• nie znał się w ogóle na polityce, i uważał (błędnie, jak się okazało), że nie musi się znać,

• w polityce zewnętrznej rządził rozsądnie, ufając swoim doradcom,

• nie cierpiał walk gladiatorów do tego stopnia, że gdy przymuszony religijnym obyczajem musiał takie igrzyska urządzać, zabraniał zabijać pokonanych gladiatorów, ku niezadowoleniu widzów; ten „despota i szaleniec” uważał walki gladiatorów za przejaw najwyższego barbarzyństwa,

Źródła historyczne - obraz Nerona:

• zabójca własnej matki - cesarz bał się Agryppiny, z tego też powodu, namówiony przez swą kochankę Poppeę nakazał zabić matkę,

• zabójca Oktawii – żony,

• samobójca w wieku 31 lat,

• uosobienie zła, brutalności i niesprawiedliwości, tyran,

• wprowadził rządy terroru poprzez mordy na niechętnych mu senatorach i przeciwnikach jego rządów,

Źródła historyczne - obraz Nerona:

• prawdopodobnie nie dał rozkazu podpalenia Rzymu, a nawet go ratował; wykorzystał fakt, że spora powierzchnia miasta się zwolniła i rozkazał wybudować duży pałac, co wywołało podejrzenia, rozpowszechniane przez wrogie cesarzowi stronnictwa w senacie, jakoby to Neron rozkazał podpalić miasto,
• nie jest to zapewne prawdą, gdyż wówczas Rzym płonął często, co było związane ze sposobem stawiania budynków; po pożarze miasta Neron rozkazał odbudowywać Rzym i to w sposób niesłychanie nowatorski jak na ówczesne czasy,
• architekci zaprojektowali szersze ulice, więcej miało być przestrzeni między budynkami; cesarz zaczął też budować słynną rezydencję - Domus Aurea (Złoty Dom),
• w reakcji na pożar oddaje nieszczęśnikom swe włości, każe w swych ogrodach stawiać baraki dla pogorzelców, obniża ceny zboża.

Wizualizacja ukazująca wielki pożar w Rzymie (64 n.e.)

Źródła historyczne - obraz Nerona:

Po jego śmierci spekulowano, że cesarz żyje i jedynie upozorował samobójstwo, aby uciec przed oprawcami. Jego grób był otoczony kultem, składano na nim kwiaty. Kilkukrotnie pojawiali się samozwańcy podający się za Nerona. Fakt ten sugeruje, że Neron był w istocie lubianym i cenionym przez niższe warstwy społeczne władcą, skoro samozwańcy liczyli na odzew zarówno wśród legionów, jak i wśród poddanych, a co więcej, w pewnym zakresie ich oczekiwania się spełniały.

Neron

Przedstawienie i wygląd postaci:

postać historyczna, cezar rzymski w latach 37-68, znany z okrucieństwa, prawdopodobnie był chory psychicznie. W powieści ma rysy szaleńca, jest niespełnionym, pozbawionym talentu artystą i okrutnym, bezwzględnym, nieobliczalnym człowiekiem. Wszystkie te cechy wyraźnie widać w jego wyglądzie. Jest to dość tęgi mężczyzna. O jego twarzy Sienkiewicz pisze: „pod... czołem półboga mieściła się twarz małpy, pijaka, komedianta, próżna, pełna zmiennych żądz, zalana mimo młodego wieku tłuszczem, a jednak chorobliwa i plugawa”. Sienkiewicz podkreśla także rudy kolor jego włosów i brody. Nazywa go płomiennym, przez co nawiązuje do potężnego pożaru Rzymu, którego Neron jest w powieści sprawcą.

Dzisiaj możemy zobaczyć, jaką dokładnie twarz miał Neron, dzięki projektowi Cesares de Roma, w którym hiszpański rzeźbiarz i malarz Salva Ruano odtwarza wygląd rzymskich cesarzy na podstawie wizerunków z monet, popiersi, malowideł oraz źródeł archiwalnych.

Zaokrąglona twarz, niebieskie oczy, pełne, wypukłe usta. Rude włosy z krótko przyciętą nad brwiami grzywką w stylu rzymskim, a dookoła twarzy i na szyi dziwny zarost, nadający mu pucołowaty wygląd. Wydatny drugi podbródek. Całości dalekiego od klasycznej piękności wyglądu dopełniały piegi, którymi Neron był nakrapiany niczym indycze jajo.

Cechy usposobienia:

nerwowy, kapryśny, sam nie wie, czego pragnie, żąda pochwał i uwielbienia, miewa dziwne stany: raz popada w ekstazę, raz odczuwa paniczny lęk - są to typowe objawy choroby psychicznej. Właściwie nie wiadomo, czego należy się po nim spodziewać, dlatego osoby z jego najbliższego otoczenia muszą wykazywać duży spryt i opanowanie; jest porywczy, nieobliczalny, z jego chorych fantazji rodzi się pomysł podpalenia Rzymu, który okrutny cesarz - chory człowiek wciela w życie.

Neron oglądający ofiary igrzysk, Jan Styka

Pochód triumfalny Nerona

Cechy charakteru:

Neron to człowiek słabego charakteru, w rzeczywistości ulega wpływom innych, jeśli umieją nim pokierować, bywa, że zachowuje się jak rozpieszczone dziecko, ale umie także być groźny. Nie stać go na głębokie, stałe uczucie. Wybiera kobietę podobnie jak on okrutną - Poppeę, odrzuca czułą, delikatną, opiekuńczą Akte. Ma dar do otaczania się ludźmi podłymi, nikczemnymi. Lubi patrzeć na cierpienia innych.

Neron w czasie igrzysk, Wilhelma Otto Peters

Ocena postaci:

Neron jest w powieści uosobieniem zła. Sienkiewicz pozbawił go zalet, obdarzył najgorszymi wadami. Wszystkie tragiczne wydarzenia powieści są konsekwencją jego postanowień.

Wyrzuty sumienia Nerona po zabiciu matki, John William Waterhouse

I tak minął Nero, jak mija wicher, burza, pożar, wojna lub mór, a bazylika Piotra panuje dotąd z wyżyn watykańskich miastu i światu.

W Epilogu Quo vadis Henryk Sienkiewicz ujawnił cel religijny, dla którego napisał swoją książkę – utrwalenie w świadomości czytelników wiecznego panowania kościoła katolickiego nad światem:

Neron na kartach ,,Quo Vadis”:

• Zbrodniarz, który spalił Rzym, by na jego zgliszczach śpiewać pieśń o upadku Troi...

• Tyran, który żądał dla siebie boskiej czci...

• Okrutnik znęcający się psychicznie nad senatorami i patrycjuszami utrzymując ich w ciągłym strachu i niepewności...

• Rozwiązły lubieżnik, który zaspokajał najbardziej dzikie żądze...

• Morderca, który zabił matkę i żonę...

• Niewdzięcznik, który posłał na śmierć swego nauczyciela Senekę...

• Sadysta, który rzucał chrześcijan na pożarcie lwom...

• Pozbawiony talentu pyszałek, który kazał podziwiać swe żałosne artystyczne popisy, marny aktor, grafoman, błazen…

Neron w filmach ,,Quo Vadis”:

Michał Bajor jako Neron w 2001 r.

Peter Ustinov jako Neron w 1951 r.

Dzie,kujemy Julia i Sebastian