Pad Zapadnog rimskog carstva

PAD ZAPADNOG RIMSKOG CARSTVA

velika seoba NARODA

Nakon Konstantinove smrti rimsko carstvo počinje sve više slabiti. U tom kritičnom periodu pritisci barbara na rimske granice postajali su sve veći, što je posljedica velike seobe naroda.

Na graničnim prostorima Rimskog Carstva, uz obale Rajne i Dunava te u velikom luku koji se prostire od Skandinavije do Crnog mora, u IV stoljeću bili su prostori ogromnog naseljavanja germanskih plemena.

Germani su bili privučeni i bogatstvom i slavom rimskog svijeta, što je uzrokovalo konstantne sukobe na granicama. Ali, čak i dok su se odupirali germanskoj navali, Rimljani su malo po malo prihvaćali barbare unutar Carstva.

Zadnja trećina IV stoljeća u potpunosti će zakomplicirat i ubrzati dosadašnje odnose, jer pritisak nomadske horde iz središnje Azije natjerat će germanska plemena da vrše sve snažniji pritisak na rimske granice u potrazi za zemljom i sigurnošću

Nomadi koji su pokrenuli cijeli nered u Europi bili su Huni, narod Mongolskog ili Tatarskog podrijetla, koji su 375. godine nahrupili prema zapadnoj Europi.

Gotovo 700 godina je prošlo od kako su rimske legije krenule na Samnićane, te Vizigoti su se nakon ove bitke nakratko smjestili na Balkanskom poluotoku, prije nego što su nastavili svoju migraciju dalje prema zapadu.

Huni su vrlo brzo podvrgnuli pod svoju kontrolu pleme Ostrogota, koje se smjestilo na prostoru današnje Ukrajine, a onda su se okrenuli prema Vizigotima, koji su u tom trenutku bili oko rijeke Dniestar.

Vizigoti su 376. g. uputili pismo caru Valensu, vladaru istočnog Rimskog Carstva, da im dozvoli smještanje unutar granica Carstva, što im je car dozvolio.

Ali, kada su se Vizigoti naselili Rimljani su ih tretirali kao neprijatelje, nikada nisu dobili dovoljno zemlje, te je glad među Vizigotima bila je sve veća.

Napetost je bila sve veća, čekao se samo otvoreni sukob. Glavna bitka odigrala se kod Hadrijanopolisa, 378. g., gdje je rimska pješadija do nogu potučena od strane gotske konjice, a smrtno je stradao i sam car Valens.

car teodozije i konačna podjela carstva

Posljednji zajednički rimski car bio je Teodozije (379-395) koji je pred svoju smrt Carstvo podijelio na dva dijela- zapadni kojeg je dodijelio mlađem sinu Honoriju i istočni dio kojeg je na upravu dobio sin Arkadije. Nešto ranije 391. godine Teodozije je kršćanstvo proglasio glavnom religijom. Nakon ove podjele Carstvo se više nikada nije ujedinilo. Istočno rimsko carstvo će sljediti svoj vlastiti put razvoja i održati će se dugi niz gdina pod imenom Bizant sa sjedištem u Konstantinopolju.

PAD ZAPADNOG RIMSKOG CARSTVA

U narednom periodu Zapadno rimsko carstvo nalazi se na udaru mnogih osvajača, što će na kraju rezultirati njegovim padom.

Pod vodstvom vojskovođe Alariha Vizigoti su 410. godine zauzeli i opljačkali Rim. Nakon Alarikove smrti, Vizigoti se neće dugo zadržavati u Italiji, već prelaze Alpe i dolaze na prostor Galije gdje su formirali svoje Vizigotsko kraljevstvo.

Četrdesetak godina kasnije Rim je od germanskog plemena Vandala pretrpio novo pustošenje. Istovremeno su se na prostoru Zapadnog rimskog carstva trajno naseljavala barbarska plemena.

Ostrogoti su svoje kraljevstvo osnovali u Italiji. U 5. stoljeću Angli i Sasi prodiru u Britaniju,a Rim se 410. godine zvanično odriče te provincije.

U tom period u istočnoj Evropi su se pojavila plemena Huna iz Azije. Pod vodstvom Atile oni su prodrli na Balkanski poluotok, u Italiju i Galiju, ali su 451. god poraženi nakon čega su se vratili na istok.

Tako je unutar granica Zapadnog rimskog carstva već sredinom 5. stoljeća postojalo nekoliko “barbarskih” kraljevina- Vizigota u Galiji, Burgunda u Savoji, Sveva u zapadnoj Španiji, Vandala u Africi.

Vlast je prešla u ruke pojedinih barbarskih vojskovođa. Jedan od njih, germanski plaćenik Odoakar je 476. g zbacio s prestolja posljednjeg zapadnorimskog cara Romula Augustula čime je prestalo postojati Zapadno rimsko carstvo. Na prostoru Evrope vremenom se formiraju nove barbarske države. Padom Rima 476. godine završen je stari vijek i robovlasnička epoha, a započelo novo doba ljudske prošlosti- srednji vijek ili feudalno doba