IX Przykazanie

IX PRZYKAZANIE

„NIE POŻĄDAJ ŻONY BLIŹNIEGO SWEGO"

Co ciekawe kiedy natomiast zajrzymy do Księgi Wyjścia (Wj 20,17) znajdujemy tam odwrotną kolejność: najpierw jest mowa o tym, by nie pożądać żadnej rzeczy, a potem jest mowa o żonie. To pokazuje, iż dziewiąte i dziesiąte przykazania - to tak naprawdę jedno przykazanie, tyle, że z rozwinięciem. I, co też ciekawe, w Starym Testamencie rozwinięcie posiadały przykazania, nakazy, z którymi ludzie mieli największy problem. Tak więc pożądliwość, chciwość, zazdrość - bo o tych grzechach mowa - to słabości, z którymi Izraelici mieli największe problemy. Warto by było postawić sobie pytanie: «co się zmieniło od momentu powstania tego słowa. Czy te grzechy to i nie nasze największe słabości?»

W Księdze Powtórzonego Prawa znajdujemy słowa wyrażające to przykazanie: „Nie będziesz pożądał żony swojego bliźniego. Nie będziesz pragnął domu swojego bliźniego ani jego pola, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twojego bliźniego.” (Pwt 5,21)

Grzechem przeciwko tym przykazaniom jest każde egoistyczne pragnienia, które daje początek grzesznym zachowaniom. Brak umiarkowania, zazdrość, nieumiarkowana zachłanność to konkretne przykłady grzechów będących wykroczeniem przeciwko przytaczanym przykazaniom. W tradycji Kościoła dziewiąte przykazanie dotyczy pożądliwości ciała i jest bardzo zintegrowane z szóstym przykazaniem. Natomiast dziesiąte – dotyczy pożądliwości dóbr drugiego człowieka, a tym samym zintegrowane jest z siódmym przykazaniem. „Gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje." (Mt 6, 21)

Nie pożądaj żony bliźniego swego. To treść dziewiątego przykazania Bożego. Ani żadnej rzeczy, która jego jest. Tak natomiast brzmi ostatnie przykazanie Dekalogu. Przykazania te wzajemnie się uzupełniają, a zarazem są zwieńczeniem całego Dekalogu. Przykazania te dotyczą naszej psychiki – naszych myśli, uczuć, pragnień oraz woli – zwracają uwagę na intencje naszego serca.

W biblijnym opisie stworzenia Bóg mówi: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam”, zaś autor natchniony dodaje „stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę” (Rdz 1, 26-27). Niestety, współcześnie często spojrzenie na człowieka i jego ciało nie jest spojrzeniem jak na obraz Boży, ale spojrzeniem pożądliwym, sprowadzającym człowieka do roli przedmiotu służącego do użycia. Tymczasem Jezus mówi, że „każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa” (Mt 5,28).

lorem ipsum dolor sit amet.

Czym jest pożądanie?

Święty Paweł Apostoł napomina:

„Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając was swoim pożądliwościom. Nie oddawajcie też członków waszych jako broń nieprawości na służbę grzechowi” (Rz 6,12-13). W człowieku toczy się walka między dążeniami „ducha” i „ciała”, rozumianego nie tyle jako ciało biologiczne, tworzące „wraz z duchową duszą naturę człowieka i jego osobową podmiotowość”, ale jako „uczynki czy też raczej stałe usposobienie – cnoty i wady – moralnie dobre lub złe” (KKK 2516). Święty Paweł daje świadectwo tej walce, mówiąc: „jestem bowiem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele nie mieszka dobro: bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać – nie” (Rz 7,18-19).

Czym jest pożądanie? Jak naucza Katechizm Kościoła Katolickiego, „święty Jan rozróżnia trzy rodzaje pożądania, czyli pożądliwości: pożądliwość 377, 400 ciała, pożądliwość oczu i pychę życia. Zgodnie z katolicką tradycją katechizmową dziewiąte przykazanie zakazuje pożądania cielesnego” (KKK 2514). „Pojęcie pożądanie może oznaczać każdą 405 gwałtowną postać pragnienia ludzkiego. Teologia chrześcijańska nadała temu pojęciu szczególne znaczenie pragnienia zmysłowego, które przeciwstawia się wskazaniom rozumu ludzkiego (…) Pożądanie jest konsekwencją nieposłuszeństwa grzechu pierworodnego (Rdz 3,11). Wywołuje ono nieporządek we władzach moralnych człowieka i nie będąc samo w sobie grzechem, skłania człowieka do popełniania grzechów” (KKK 2515).

Walka z pożądliwością cielesną dokonuje się przez oczyszczenie serca i praktykowanie umiarkowania. „Błogosławieni czystego serca albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5,8) – mówi Jezus. „Czyste serca” oznaczają tych, którzy dostosowali swój umysł i swoją wolę do Bożych wymagań świętości, zwłaszcza w trzech dziedzinach: miłości; czystości, czyli prawości płciowej; umiłowania prawdy i prawowierności w wierze (por. KKK 2518). Istnieje związek między czystością serca ciała i wiary: „Sercom czystym jest obiecane widzenie Boga twarzą w twarz i upodobnienie do Niego. Czystość serca jest warunkiem wstępnym tego widzenia. Już dzisiaj uzdalnia nas ona do widzenia tak, jak widzi Bóg, przyjmowania drugiego człowieka jako bliźniego: uzdalnia nas do uznania ciała ludzkiego – naszego własnego i naszego bliźniego – za świątynie Ducha Świętego, przejaw Boskiego piękna” (KKK 2519).

„Czystość domaga się wstydliwości. Wstydliwość chroni intymność osoby i związana jest z czystością, świadczy o jej czujności. Kieruje ona spojrzeniami i gestami, które odpowiadają godności osób i godności ich zjednoczenia. Wyzwala z szerzącego się erotyzmu i usuwa to wszystko, co sprzyja nieprzyzwoitej ciekawości. Domaga się także oczyszczenia klimatu społecznego przez nieustanną walkę z permisywizmem obyczajów, który opiera się na błędnej koncepcji wolności ludzkiej” (KomKKK 530).

Dziewiąte przykazanie zakazuje nam niszczyć małżeństwa innych, doprowadzać do czyjejś zdrady, knuć przciw czyjejś miłości. Nie powinniśmy nawet życzyć komuś złego powodzenia w małżeństwie. Czystość serca możemy osiągnąć przez sakrament pokuty. Najpier powinniśmy sobie zrobić rachunek sumienia, potem żałować za grzechy, mocno postanowić sobie poprawę, przystąpić do spowiedzi a na końcu wynagrodzić Bogu i innym osobom krzywdy jakimi ich zraniliśmy. Potem oczywiście trzeba starać się nie grzeszyć i żyć w zgodzie z Bogiem i samym sobą.

IX Przykazanie zakazuje nam odbierać innym miłość, niszczyć innym małżeństwo. "Co Bóg złączył człowiek niech nie rozdziela". Tak naprawdę ten cytat dotyczy czegoś innego, ale tutaj też można go przytoczyć. Nie powinniśmy nawet marzyć o osobie, która już związała się z inną, założyła z nią rodzinę. Przykazanie każe nam szukać do związku osoby, która jest jeszcze przez nikogonie zajęta. Jeśli kogoś kochamy, dla jego dobra nie odbierajmy mu tego co sam starał się stworzyć - kochającego męża/kochającą żonę.

Zapamiętajmy: „Dziewiąte przykazanie domaga się przezwyciężenia pożądliwości cielesnej w myślach i pragnieniach. Walka z pożądliwością cielesną prowadzi przez oczyszczenie serca i praktykowanie cnoty umiarkowania. Dziewiąte przykazanie zakazuje kultywowania myśli i pragnień związanych z czynami zakazanymi przez szóste przykazanie” (KomKKK 527-528).

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!

WYKONAŁA: Natalia Kulińska, klasa 2c