Want to create interactive content? It’s easy in Genially!

Reuse this genially

lavoro greo

Caterina Maria Lucarelli

Created on May 30, 2021

Start designing with a free template

Discover more than 1500 professional designs like these:

Audio tutorial

Pechakucha Presentation

Desktop Workspace

Decades Presentation

Psychology Presentation

Medical Dna Presentation

Geometric Project Presentation

Transcript

NEWS PAPER

Lavoro di latino e greco

Marco Nappa

Caterina Maria Lucarelli

Sommario

01

02

03

Catullo 2.0

Lucrezio

Catullo

Carme 8,72Carme 101, 85

Lucrezio 2.0

Simonide 2.0

05

06

07

Simonide

De Rerum natura I libro v 62,79De Rerum natura I libro v 80,101

frammento 531 frammento 543

Catullo

Vita

L'amore per Lesbia

Nacque nel 84 a.C da una famiglia benestante. Catullo aveva un fratello molto amato, che morì molto giovane.

L'amore per Lesbia è l'evento psicologicamente più importante per la poesia e della vita di Catullo

Lo stile

a Catullo si deve la creazione di una lingua poetica del tutto nuova . Il linguaggio di Catullo non è affatto monocorde o affrettato al contrario è di straordinaria varietà

Carmina 8,72

«Miser Catulle, desinas ineptire, Et quod vides perisse perditum ducas. Fulsere quondam candidi tibi soles, Cum uentitabas quo puella ducebat Amata nobis quantum amabitur nulla. Ibi illa multa cum iocosa fiebant, Quae tu uolebas nec puella nolebat. Fulsere uere candidi tibi soles. Nunc iam illa non uult: tu quoque inpotens, noli, Nec quae fugit sectare, nec miser uiue, Sed obstinata mente perfer, obdura. Vale, puella! iam Catullus obdurat, Nec te requiret nec rogabit inuitam: At tu dolebis, cum rogaberis nulla. Scelesta, uae te! quae tibi manet vita! Quis nunc te adibit? cui uideberis bella? Quem nunc amabis? cuius esse diceris? Quem basiabis? cui labella mordebis? At tu, Catulle, destinatus obdura..»

"Dicebas quondam solum te nosse Catullum, Lesbia, nec prae me velle tenere Iovem. Dilexi tum te non tantum ut vulgus amicam, sed pater ut gnatos diligit et generos. Nunc te cognovi: quare etsi impensius uror, multo mi tamen es vilior et levior. Omoteleuto « Qui potis est ? », inquis quod amantem iniuria talis cogit amare magis, sed bene velle minus.

Carmina 101,85

Odi et amo. Quare id faciam, fortasse requiris. Nescio, sed fieri sentio et excrucior.

Multas per gentes et multa per aequora vectus advenio has miseras, frater, ad inferias, ut te postremo donarem munere mortis et mutam nequiquam alloquerer cinerem, quandoquidem fortuna mihi tete abstulit ipsum, heu miser indigne frater adempte mihi. Nunc tamen interea haec prisco quae more parentum tradita sunt tristi munere ad inferias, accipe fraterno multum manantia fletu, atque in perpetuum, frate, ave atque vale.

Lucrezio

La vita

Lo stile

Lo stile di Lucrezio è fuori dal tempo, dato che nessun autore latino, nè prima, nè dopo, scrisse come scriveva Lucrezio

Al contrario del suo contemporaneo Catullo Lucrezio è probabilmente la figura più misteriosa di tutta la letteratura latina

De rerum Natura

Il de Rerum natura mostra una struttura sistematica, organizzato in tre coppie di libri, ciascuna dedicata a un diverso aspetto dell'epicueismo

De rerum natura I libro,v 80-101

Illud in his rebus vereor, ne forte rearis impia te rationis inire elementa viamque indugredi sceleris. Quod contra saepius illa religio peperit scelerosa atque impia facta. Aulide quo pacto Triviai virginis aram Iphianassai turparunt sanguine foede ductores Danaum delecti, prima virorum. Cui simul infula virgineos circum data comptus ex utraque pari malarum parte profusast, et maestum simul ante aras adstare parentem sensit et hunc propter ferrum celare ministros aspectuque suo lacrimas effundere civis, muta metu terram genibus summissa petebat. Nec miserae prodesse in tali tempore quibat, quod patrio princeps donarat nomine regem. Nam sublata virum manibus tremibundaque ad aras deductast, non ut sollemni more sacrorum perfecto posset claro comitari Hymenaeo, sed casta inceste nubendi tempore in ipso hostia concideret mactatu maesta parentis, exitus ut classi felix faustusque daretur. Tantum religio potuit suadere malorum.

De rerum natura I libro v62-79

Humana ante oculos foede cum vita iaceret in terris oppressa gravi sub religione quae caput a caeli regionibus ostendebat horribili super aspectu mortalibus instans, primum Graius homo mortalis tollere contra est oculos ausus primusque obsistere contra, quem neque fama deum nec fulmina nec minitanti murmure compressit caelum, sed eo magis acrem inritat animi virtutem, ecfringere ut arta naturae primus portarum claustra cupiret. Ergo vivida vis animi pervicit, et extra processit longe flammantia moenia mundi atque omne immensum peragravit mente animoque, unde refert nobis victor quid possit oriri, quid nequeat, finita potestas denique cuique quanam sit ratione atque alte terminus haerens. Quare religio pedibus subiecta vicissim obteritur, nos exaequat victoria caelo.

spostiamoci in Grecia...

Simonide

OpereCi rimangono di Simonide frammenti di Peani, Epinici, Parteni, Scoli, lamenti funebri (threnoi), ditirambi

Vita

Simonide nacque nel 556 a.C a Iuli nell'isola di Ceo. Egli visse ad Atene, a Crannone ( Farsalo), a Larissa (presso gli Alevadi) e poi nuovamente ad Atene (sotto il reggime di Clistene)

Danae e Perseo in balia delle onde

Elogio dei morti alle Termopoli

Quando nell’arca regale l’impeto del vento e l’acqua agitata la trascinarono al largo, Danae con sgomento, piangendo, distese amorosa le mani su Perseo e disse: “O figlio, quale pena soffro! Il tuo cuore non sa; e profondamente tu dormi così raccolto in questa notte senza luce di cielo, nel buio del legno serrato da chiodi di rame. E l’onda lunga dell’acqua che passa sul tuo capo, non odi; né il rombo dell’aria: nella rossa vestina di lana, giaci; reclinato al sonno il tuo bel viso. Se tu sapessi ciò che è da temere, il tuo piccolo orecchio sveglieresti alla mia voce. Ma io prego: tu riposa, o figlio, e quiete abbia il mare; ed il male senza fine, riposi. Un mutamento avvenga ad un tuo gesto, Zeus padre; e qualunque parola temeraria io urli, perdonami, la ragione m’abbandona”

Τῶν ἐν Θερμοπύλαις θανόντων εὐκλεὴς μὲν ἁ τύχα, καλὸς δ’ ὁ πότμος, βωμὸς δ’ ὁ τάφος, πρὸ γόων δὲ μνᾶστις, ὁ δ’ οἶκτος ἔπαινος· ἐντάφιον δὲ τοιοῦτον οὔτ’ εὐρὼς 5 οὔθ’ ὁ πανδαμάτωρ ἀμαυρώσει χρόνος. ἀνδρῶν ἀγαθῶν ὅδε σηκὸς οἰκέταν εὐδοξίαν Ἑλλάδος εἵλετο· μαρτυρεῖ δὲ καὶ Λεωνίδας, Σπάρτας βασιλεύς, ἀρετᾶς μέγαν λελοιπὼς κόσμον ἀέναόν τε κλέος.