ANOREKSJA I BULIMIA

🍬

🥗

🍪

🍟

🍿

🍊

🍔

🍩

🍕

🥑

Anoreksja i bulimia, czyli zaburzenia jedzenia i odżywiania się

Anoreksja

Najbardziej charakterystycznym objawem anoreksji jest uporczywe dążenie do zmniejszenia masy ciała. Osoby chore nie zaprzestają się odchudzać nawet wtedy, kiedy ich organizm jest wyniszczony. Jednocześnie zaburzony jest obraz własnego ciała i występuje lęk przed przybraniem na wadze. Największa zapadalność na jadłowstręt psychiczny przypada wśród dziewcząt pomiędzy 13. a 25. rokiem życia. Coraz częściej obserwuje się również anoreksię u mężczyzn.Najczęściej anoreksja zaczyna się od odchudzania, które często jest sprowokowane niewinną uwagą na temat zmiany sylwetki, związanej z okresem dojrzewania. Osoby cierpiące na tę chorobę podejmują szereg działań w celu osiągnięcia bardzo niskiej masy ciała. Jednym z takich zachowań jest ścisłe ograniczanie ilości przyjmowanych kalorii. W wielu przypadkach, osoby cierpiące na anoreksję unikają spożywania posiłków z bliskimi, zabierają jedzenie do pokoju, tam chowają, wyrzucają, oddają puste talerze. Potem, co raz większa potrzeba schudnięcia i strach przed przytyciem doprowadzają do stosowania środków przeczyszczających i prowokowania wymiotów. Pogłębia się choroba, zanika łaknienie, pojawia się obsesyjna myśl o co raz szczuplejszej sylwetce.

Jadłowstręt psychiczny, czyli anoreksja

Podstawową przyczyną anoreksji jest aspekt psychiczny. Jeśli chodzi o psychologiczną stronę problemu, na anoreksję zapadają najczęściej osoby o chorobliwie wysokich ambicjach, skłonnych do perfekcjonizmu. Wśród dzieci najwyższą zapadalność obserwuje się u tych, które wywodzą się z dobrego domu, bardzo dobrze się uczą, ale również stawiają sobie zbyt wysoko poprzeczkę. Ich ambicje są często nierealne. Osoby ze skłonnością do anoreksji nie radzą sobie z porażkami, chcą być najlepsze w każdej dziedzinie życia. Duży wpływ na występowanie anoreksji, szczególnie wśród młodych dziewcząt, ma kult szczupłego ciała kreowany przez gazety, telewizję czy internet. Ale nie tylko. Bardzo istotny jest też wpływ otoczenia. Rodzina, znajomi – ich ocena, a właściwie brak ich akceptacji, krytyka, zbyt wysokie wymagania, nieodpowiednie wzorce czy stres – są to czynniki, które mogą dać reakcję spustową ku rozwojowi zaburzeń odżywiania.

Przyczyny anoreksji:

Bulimia

To zaburzenie przyjmowania posiłków polegające na kompulsywnym jedzeniu w krótkim odcinku czasu, po którym następuje zachowanie kompensacyjne polegające na zwracaniu przyjętego pokarmu, bądź narzucenie sobie surowej diety graniczącej z głodówką.Bulimik potrafi pochłonąć nawet 3,400 kalorii w niecałą godzinę. Znane są również przypadki spożycia 20 tys. kalorii w osiem godzin. Ludzie dotknięci bulimią bardzo często zdają sobie sprawę ze swojego problemu i są przestraszeni faktem, że nie potrafią samodzielnie przerwać nawracającego cyklu. Żarłoczność prowadzi w nim do etapu przeczyszczenia, polegającego na prowokowaniu wymiotów bądź wymuszeniu na sobie ścisłej diety, często zagrażającej zdrowiu. Żarłoczność oraz pozbywanie się nadmiaru kalorii najczęściej przebiega w sekrecie przed otoczeniem, przeplatane uczuciem wstydu i ulgi.

Bulimia, czyli żarłoczność psychiczna

Bulimia to zdecydowanie więcej niż tylko problemy z odżywianiem. Okresy żarłoczności mogą być powiązane z reakcją na stres, złość lub smutek. Z kolei przeczyszczenie to odpowiedź na ewentualne przybieranie na wadze oraz próba odzyskania kontroli nad swoim życiem. Nie ma jednej udowodnionej przyczyny bulimii, natomiast wiemy, że ryzyko jej występowania zwiększają czynniki takie jak: konkretna kultura, w której wychowuje się chory/chora, atmosfera w rodzinie, drastyczne zmiany w życiu i narażenie na stres, niska samoocena oraz uwarunkowania genetyczne.

Przyczyny bulimii:

Kilka przypominajek na temat zaburzeń odżywiania

4. Osoby LGBT są częściej dotknięte zaburzeniami odżywiania niż osoby hetero.

3. Zaburzenia odżywiania to nie jest coś, co mają tylko nastolatki.

2. Zaburzenia odżywiania to nie problem wyłącznie kobiet - od 1 do 2 na 10 przypadków zaburzeń odżywiania statystycznie przypada na mężczyznę.

1. Zaburzenia odżywiania nie mają rozmiaru - każdy z nas może je mieć niezależnie od wyglądu naszego ciała

Dlaczego lepiej nie komentować ile któs je?

Zawstydzanie ludzi ze względu na to co i ile jedzą, w "imię ich zdrowia" nie pomaga tym osobom. To pogarsza ich zdrowie psychiczne, fizjologiczne i wcale nie sprawia, że ktoś traci na wadze.Zinternalizowane uprzedzenia dotyczące wagi wpływają na zaburzone schematy jedzenia i zwiększony stres psychologiczny, wstyd związany z wagą może zwiększyć ryzyko symptomów depresji u młodzieży, podwyższony lęk, niższą samoocenę, gorszy obraz swojego ciałą i może wpynąć na wykształcenie się zaburzeń odżywiania. Promowania uprzedzeń dotyczących wagi ma negatywne konsekwencje na nasze zdrowie. Jeśli kometujesz to ile ktoś je albo jak wygląda jego ciało, bo "martwisz się o jego_jej zdrowie" to efekt tego jest dokładnie odwrotny.

"Ty to chyba masę robisz"

"Nałóż sobie coś jeszcze, tak mało zjadłaś_eś"

"Ale masz apetycik".

"Tobie to już chyba wystarczy."

* Disordered eating patterns, nie mylić z zaburzeniami jedzenia (ed)

Teksty, które mogą wywołać zaburzone schematy jedzenia*

Nadzorowanie ilości spożywanego przez nas jedzenia, poprzez komentarze innych, sprawia, że zwracamy uwagę na to, ile jemy. To też powoduje, że automatycznie zdajemy sobie sprawę, iż nie tylko my wiemy, ile zjadłyśmy_zjedliśmy. Zauważamy, że ilość naszego jedzenia na talerzu obserwują osoby towarzyszące nam przy stole. Może to wywołać w nas wstyd lub poczucie winy. Później skutkuje to takimi zachowaiami jak obniżanie kaloryczności naszych posiłków poniżej zapotrzebowania, jedzenie w samotności, albo próby pozdycia się kalorii z jedzenia, np. poprzez ćwiczenia. Zamiast tego warto takie komentarze zachować dla siebie i skupić się na własnym poczuciu sytości, i samej przyjemności z jedzenia.

"Czy ty w ogóle coś jesz?

"Ty i tak już dobrze wyglądasz"

"Jesteś pewny_a, że chcesz to wszystko zjeść?"

"Tobie już chyba wystarczy"

"Ale masz apetycik"

Mówienie o diecie w kontekście wakacji sprawia, że poniekąd uzależniamy naszą dobrą zabawę i to, co będziemy robić na wakacjach (np. czy założymy strój kąpielowy) od tego, czy uda nam się przejść na dietę i schudnąć. To może wzmocnić w nas potrzebę kontroli. Teraz "możemy jeść" bo mamy jeszcze czas do wakacji, a np. po majówce "już nie", bo będzie czas na dietę. To może sprawić, że będziemy jeść niezależnie od naszego punktu sytości. Warto jest pracować nad tym, aby to, czy udało nam się przejść na dietę czy nie, nie determinowało naszych wakacyjnych planów.

"Zaraz wakacje, chyba trzeba przejść na jakąś dietę"

Komentarze dotyczące ciała mogą wprawić w dyskomfort każdego, a w szczególności osoby z historią zaburzeń odżywiania. Kiedy komentujemy fakt, że ktoś schudł, to wzmacniamy przekonanie, że w schudnięciu jest coś z natury dobrego i nie bierzemy pod uwagę innych możliwych scenariuszy, takich jak choroba, stres czy problemy ze zdrowiem psychicznym.Również komentowanie tego, że ktoś przybrał na wadze (nawet w postaci komplementu), może uruchomić u tej osoby mechanizm kontroli jedzenia. Dobrze jest po prostu wyłączyć w sobie potrzebę komentowania wyglądu oraz ciała innych osób i ćwiczyć neutralne podejście do tego tematu.

"Chyba przytyłaś _eś/schudłaś_eś podczas tego lockdownu"

Co to jest opresyjny standard piękna?

Kiedy myślimy o "normalnej" budowie ciała, myślimy o małym szczupłym ciele. W tym samym czasie istnieje przekonanie na temat polączenia biologii, rasy i genetyki, która powoduje, że mamy wyobrażenia na temat osób czarnoskórych i Latin - ex, jako osób, które naturalnie posiadają duże piersi i pośladki. To prowadzi do feteszetyzacji oraz egzotyfikacji tych osób oraz sprawia, że pewnej budowie ciała przypisywana jest hiperseksualizacja. Jaki to ma związek z Polską? Ten trend - dużych pośladków i piersi przyszedł również do Polski i, mimo że żyjemy w kraju, który jest głównie, choć niewyłącznie, biały, kreujemy ten obraz kobiety w polskiej kulturze. Chodź w Polsce trudno jest mówić o kulturowym przywłaszczeniu to warto jest się zastanowić nad tym skąd niektóre trendy pochodzą i dla kogo są one wykreowane.

Uprzywilejowanie szczupłości oraz seksualizacja innych typów ciała

Autorzy: Hanna Janiec i Nikola Ziernik

Dziękujemy za oglądanie!