k.8 Zesłanie Ducha św.

Nowa ewangelizacja w mojej parafii. Zesłanie Ducha Świętego.

t.61, s.199-201.

Współczesne parafie tworzą ludzie, których łączą z Chrystusem i Kościołem różne rodzaje więzi. Są wśród nich osoby wierzące i praktykujące, są również chodzący do kościoła tylko od święta, a także ochrzczeni, ale niewierzący. Wszyscy oni potrzebują ewangelizacji, w której główną rolę odgrywa Duch Święty. Jedynie wsłuchiwanie się w Jego natchnienia i właściwe ich odczytywanie daje szansę pełnego i owocnego głoszenia Dobrej Nowiny tym, którzy nie zwracają już uwagi na tradycyjne formy przekazu.

Nie chciałbym, bracia, byście trwali w niewiedzy co do darów duchowych. Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce. (1 Kor 12,1.4-11)

Dary, o których pisze św. Paweł, nazywamy charyzmatami. Otrzymujemy je we wspólnocie Kościoła i dla wspólnoty Kościoła. Duch Święty rozdziela je tak, jak sam chce, bo On wie najlepiej, co jest nam potrzebne do mówienia innym o Chrystusie.

W każdym środowisku potrzebne są zmiany w sposobie głoszenia Jezusa Chrystusa.

„Patrząc na dzisiejszy świat z punktu widzenia ewangelizacji, można wyróżnić trzy sytuacje.

Przede wszystkim ta, ku której kieruje się działalność misyjna Kościoła: narody, grupy ludzi, środowiska społeczno-kulturowe, w których Chrystus i Jego Ewangelia nie są znane (…). To jest w ścisłym sensie misja ad gentes. Istnieją dalej wspólnoty chrześcijańskie, które posiadają odpowiednie i solidne struktury kościelne, mają żarliwość wiary i życia, promieniują świadectwem dawanym Ewangelii w swym środowisku i czują się zobowiązane do misji powszechnej. W nich prowadzona jest działalność duszpasterska Kościoła. Istnieje wreszcie sytuacja pośrednia, zwłaszcza w krajach o chrześcijaństwie dawnej daty, ale czasem również w Kościołach młodych, gdzie całe grupy ochrzczonych utraciły żywy sens wiary albo wprost nie uważają się już za członków Kościoła, prowadząc życie dalekie od Chrystusa i od Jego Ewangelii. W tym wypadku zachodzi potrzeba «nowej ewangelizacji» albo «re-ewangelizacji»”.

(Jan Paweł II, Encyklika „Redemptoris missio”, 33)

Każdy może być ewangelizatorem w swojej parafii. Ale jak ewangelizować, by dotrzeć do jak największej grupy osób? Jak dotrzeć do młodych mieszkających na terenie parafii? Niezbędna jest przede wszystkim pomoc Ducha Świętego, ale trzeba też stosować nowoczesne metody – wtedy spojrzenie na Kościół i na parafię może się zmienić.

„Parafia nie jest strukturą przestarzałą. Właśnie dlatego, że ma wielką elastyczność, może przyjąć bardzo różne formy, wymagające otwarcia i misyjnej kreatywności ze strony duszpasterza i wspólnoty. (…) Zakłada to, że będzie rzeczywiście utrzymywała kontakt z rodzinami i z życiem ludu, a nie stanie się strukturą ociężałą, odseparowaną od ludzi albo grupą wybranych zapatrzonych w samych siebie. Parafia jest formą obecności Kościoła na danym terytorium, środowiskiem słuchania Słowa, wzrostu życia chrześcijańskiego, dialogu, przepowiadania, ofiarnej miłości, adoracji i celebracji.

Poprzez całą swoją działalność parafia pobudza i formuje swych członków, aby byli ludźmi ewangelizującymi. Jest wspólnotą wspólnot, sanktuarium, gdzie spragnieni przychodzą i piją, by dalej kroczyć drogą, jest centrum stałego misyjnego posyłania”.

(Papież Franciszek, Adhortacja apostolska „Evangelii gaudium”, 28)

Zapamiętaj ! Ewangelizacja może dokonać się tylko wtedy, gdy człowiek współpracuje z Duchem Świętym. Kościół rozpoczął swoją działalność, kiedy na apostołów zstąpił Duch Święty i rozpoczęli głoszenie Jezusa Chrystusa. Po tym wydarzeniu apostołowie udzielili chrztu około trzem tysiącom ludzi. Później poszli w różne części świata i utworzyli pierwsze wspólnoty wierzących – możemy powiedzieć, że były to pierwsze parafie. Również i dzisiaj głoszenie Dobrej Nowiny, czyli działalność misyjna Kościoła, z którą spotykamy się na co dzień, jest realizowane w parafiach

Podstawowe wymiary działalności misyjnej Kościoła: • wśród osób, które nie znają Chrystusa i Jego Ewangelii – ad gentes, • we wspólnotach, które żyją wiarą i świadczą o Chrystusie – działalność duszpasterska, • wśród osób ochrzczonych, które utraciły sens wiary – „nowa ewangelizacja”.