Gabriel Narutowicz

Gabriel Narutowicz

Autor:Kacper Machnio 3TM

Młodość i nauka

Urodził się 17 marca 1865 roku w Telszach na Żmudzi. Po ukończeniu gimnazjum w Lipawie na Łotwie Narutowicz podjął studia na Wydziale Matematyczno-Fizycznym uniwersytetu w Petersburgu, ale z powodu choroby musiał je przerwać. W latach 1887–1891 studiował na politechnice w Zurychu. W 1895 roku przyjął obywatelstwo szwajcarskie. W 1907 roku został profesorem w katedrze budownictwa wodnego na politechnice w Zurychu. W 1915 roku został przewodniczącym międzynarodowej komisji regulacji Renu.

W Polsce

We wrześniu 1919 roku, na zaproszenie polskiego rządu, przybył do kraju. 23 czerwca 1920 roku objął stanowisko ministra robót publicznych w rządzie Władysława Grabskiego. 28 czerwca 1922 roku Narutowicz został ministrem spraw zagranicznych.

Wybory

Wysunięcie w grudniu jego kandydatury na prezydenta było dla niego dużym zaskoczeniem. Józef Piłsudski odradzał mu kandydować. Początkowo zamierzał odmówić, jednak ostatecznie przyjął propozycję złożoną mu przez działaczy PSL "Wyzwolenie". Kontrkandydaci:

• Ignacy Daszyński
• Jan Baudouin de Courtenay
• Stanisław Wojciechowski
• Maurycy Zamoyski

Zaprzysiężenie Gabriela Narutowicza na prezydenta odbyło się 11 grudnia 1922 roku. Demonstranci próbowali powstrzymać elekta siłą, tarasując ulice prowadzące do gmachu sejmowego. Nowo wybrany prezydent zaproponował stanowisko ministra spraw zagranicznych wyborczemu kontrkandydatowi, Maurycemu Zamoyskiemu.

Zamach i śmierć

16 grudnia 1922 r. podczas wernisażu wystawy w warszawskiej Zachęcie, Gabriel Narutowicz zginął zastrzelony przez fanatyka - malarza Eligiusza Niewiadomskiego. Prezydent pochowany został w warszawskiej Bazylice Archikatedralnej Św. Jana Chrzciciela.

Źródła:

• dzieje.pl
• warszawa.wikia.org
• przystanekhistoria.pl
• pl.wikipedia.org
• www.polskieradio.pl

Dziękuję za uwagę