Skamandrycka twórczość Juliana Tuwima

Temat: Skamandrycka twórczość Juliana Tuwima.

Plan pracy: 1. Skamander - założenia programowe. 2. Julian Tuwim - szkic biograficzny. 3. "Do krytyków" - manifest programowy. 4. Miejski tłum i jego charakterystyka - "Wiosna. Dytyramb". 5. Ocena mieszczaństwa - "Mieszkańcy". 6. Tematyka polityczna - "Pogrzeb prezydenta Narutowicza" i "Rewizja".

1.

skamander

Postulaty:

• Programowa zapowiedź bezprogramowości. Poeci Skamandra nie chcą określać wspólnego programu. Łączy ich przyjaźń i ogólne poglądy na temat poezji, poza tym obierają różne techniki twórcze.
• Prawo do swobody artystycznej, niechęć do patosu i kult talentu.
• Poeta niech będzie rzemieślnikiem i uczciwym pracownikiem, a nie „nadludzką istotą”.
• Cały program tej poezji – to młodość jako temat i siła twórcza.

Maja Berezowska, "Przy stoliku w Ziemiańskiej" – Skamandryci (od lewej): Jarosław Iwaszkiewicz, Julian Tuwim, Kazimierz Wierzyński i Jan Lechoń

Info

2.

julian tuwim

Julian Tuwim (ur. 13 września 1894 w Łodzi, zm. 27 grudnia 1953 w Zakopanem) – polski poeta żydowskiego pochodzenia, pisarz, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek; jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Współzałożyciel kabaretu literackiego „Pod Picadorem” i grupy poetyckiej „Skamander”. Bliski współpracownik tygodnika „Wiadomości Literackie”. Tłumacz poezji rosyjskiej, francuskiej, niemieckiej oraz łacińskiej.

Info

3.

Do krytyków Julian Tuwim A w maju Zwy­kłem jeź­dzić, sza­now­ni pa­no­wie, Na przed­niej plat­for­mie tram­wa­ju! Mia­sto na wskroś mnie prze­szy­wa! Co się tam dzie­je w mej gło­wie: Pędy, za­pę­dy, ognie, ogni­wa, We­so­ło w czu­bie i w pię­tach, A naj­we­se­lej na skrę­tach! Na skrę­tach - ko­li­ście Za­gar­niam za­chwy­tem ra­mie­nia, A drze­wa w po­ry­wie na­tchnie­nia Sza­le­ją wio­sen­ną wo­nią, Z ra­do­ści pęka pą­ko­wie, Uli­ce na alarm dzwo­nią, Maju, maju! - - Tak to jadę na przed­niej plat­for­mie tram­wa­ju, Wiel­ce sza­now­ni pa­no­wie!

Wiersz moż­na po­trak­to­wać jako ma­ni­fest świa­to­po­glą­do­wy Ska­man­dry­tów

4.

wiosna. dytyramb

1. Bohaterem wiersza jest tłum; 2. Poeta zwraca uwagę na jego biologizm; 3. Zachowania tłumu są niemoralne.

5.

Mieszkańcy

6.

Problematyka polityczna w wierszach juliana tuwima

Pogrzeb prezydenta Narutowicza

Rewizja

Wiersz ma właściwie dwa tematy: opis konduktu i przedstawianie odpowiedzialnych za zbrodnię. Tuwim próbuje scharakteryzować – w poetyckim skrócie – prawdziwych zbrodniarzy. Z jednej strony, podkreślając ich religijność, którą uznaje za fałszywą, polegającą na eksponowaniu zewnętrznych oznak wiary („krzyż mieliście na piersi”) albo na instrumentalnym, pragmatycznym wykorzystaniu idei religijnych, podporządkowanych całkowicie polityce („z Bogiem byliście w sojuszu”). Z drugiej strony, wskazuje to, co uważa za istotę programu endecji – mówi: mieliście „brauning w kieszeni”, byliście „z mordercą w pakcie”. Fałszywa wiara łączy się tu z nienawiścią, pozorne chrześcijaństwo z odrzuceniem przykazania miłości. Dlatego też Tuwim – w imieniu milczącej większości uczestniczącej w pogrzebie – nazywa inspiratorów zbrodni „głupcami”, „zbirami”, „zbrodniarzami”, dyskredytuje ich całkowicie i proponuje wobec nich działania radykalne: „za kark was trzeba trzymać”.

Jest to utwór z fabułą – wyróżniamy w nim narratora i dialogi. Narrator jest obserwatorem, opisuje aresztowanie rewidowanego, który jest bardzo wystraszony. Utwór wyraża bunt przeciwko prześladowaniom, jakie zdarzają się w państwie policyjnym.

Dziękuję za uwagę

I drobna niespodzianka na koniec - to też Julian Tuwim:

Tylko nie bierzcie treści powyżej do siebie