4.59 Świątynia Opatrzności Bożej

ekatecheta - katecheza interaktywna

Świątynia Opatrzności Bożej - wotum wdzięczności

W ciągu roku szkolnego odbyliśmy kilka "podroży". Fatima, Jasna Góra, Lourdes, Łagiewniki. Wróćmy na chwilę do tych miejsc.

1. Matko Niepokalana, dziękuję za powrót do zdrowia mojej córki Anny. Proszę o siłę dla niej. 2. Dziękuję, Maryjo, za łaskę uzdrowienia z nałogu pijaństwa mojego syna Karola. 3. Matko Boża, dziękuję za dar życia i uzdrowienie mojej mamy. Dziękuję za wszystkie łaski okazane mojej rodzinie.

Lourdes – troska o chorych.

Jasna Góra – oddanie się Matce Bożej.

1. Podziękowanie za opiekę nad naszą Ojczyzną z prośbą o mądrość dla Polaków. 2. Dziękuję, Maryjo, za Pierwszą Komunię Świętą moich synów: Janka i Tomka. Pomóż im wytrwać w miłości do Jezusa. 3. Dziękuję Maryjo za pomyślnie zdaną maturę i dostanie się na wymarzone studia.

1. Maryjo, dziękuję za ocalenie z wypadku mojego męża. 2. Maryjo, dziękuję za powrót do praktyki modlitwy różańcowej po 20 latach. 3. Matko Boża, dziękuję za Twoją pomoc w przystąpieniu do spowiedzi mojego syna Jakuba. Dziękuję, że mnie wysłuchałaś.

Fatima – modlitwa i pokuta za grzechy świata.

1. Jezu Miłosierny, dziękuję za okazaną pomoc w rozwiązaniu trudnej sprawy. I nadal proszę o potrzebne łaski i Twoje miłosierdzie dla Grzegorza. 2. Jezu, ufam Tobie i dziękuję za przemianę serca i nawrócenie mojego syna Jana. 3. Dziękuję, Jezu, za pomoc w walce z chorobą mojego męża. Jezu, ufam Tobie.

Łagiewniki – Boże miłosierdzie.

Wszędzie, dokąd wędrowaliśmy, spotkaliśmy znaki ludzkiej wdzięczności. Nazywamy je wotami wdzięczności. Mają kształt złotych lub srebrnych serduszek, nóg, rąk… lub innych przedmiotów, ofiarowanych np. za otrzymane uzdrowienie. Ludzie umieszczają swoje wota najczęściej przy ołtarzu lub obrazie Matki Bożej. W Lourdes np. są całe ściany kamiennych prostokątów, na których znajdują się podziękowania ludzi z całego świata. Jest ich ok. 4 milionów.

Bóg, którego nazywamy naszym Ojcem, nieustannie myśli o nas z miłością. Ta miłość jest tak wielka, że nie można jej do niczego i nikogo porównać. I choć niekiedy nie dostrzegamy tej wspaniałej troski Boga, ona jest obecna w naszym życiu zawsze, bez przerwy. Nikt nie zna nas lepiej, nikt nas lepiej nie rozumie i nikt nas więcej nie kocha. Tę troskę, opiekę Pana Boga nazywamy Bożą Opatrznością. Opatrzność Boża to opieka Boga nad światem i każdym stworzeniem. Bóg, który stworzył świat, wciąż się nim opiekuje.

Bóg, który opiekuje się mną, moją rodziną, światem, każdym stworzeniem na ziemi, opiekuje się również moją Ojczyzną – Polską. W dziejach naszego Narodu jest wiele wydarzeń, które mówią o bezgranicznej trosce Pana Boga. Wiele z nich będziecie poznawać na lekcjach historii. Polacy mieli wielką potrzebę okazania wdzięczności za troskę i dobroć Bożą. Dziś właśnie wędrujemy do jednego z miejsc, które jest wyjątkowym znakiem – wotum wdzięczności całego naszego Narodu. To Świątynia Opatrzności Bożej na Polach Wilanowskich w Warszawie.

5 maja 1791 r. Sejm Polski podjął uchwałę o budowie świątyni Opatrzności Bożej jako wotum wdzięczności za pierwszą w Rzeczpospolitej, a drugą na świecie konstytucję, zwaną Konstytucją 3 Maja. Z uwagi na różne wydarzenia historyczne budowa świątyni nie była ani łatwa, ani szybka – trwa prawie od 200 lat.

5 maja 1791 r.

1792–1795 r.

1939 r.

1998 r.

13 czerwca 1999 r.

2011 r.

Świątynia Opatrzności Bożej została zaprojektowana na planie krzyża. Ma cztery wejścia. Przypominają one o czterech drogach, którymi Polacy dążyli do wolności: 1. Droga oręża. 2. Droga kultury. 3. Droga modlitwy i pracy. 4. Droga cierpienia. Nad głównym wejściem został zaprojektowany okrągły witraż symbolizujący Opatrzność Bożą. W całej świątyni ważną rolę odgrywa światło, które przypomina o czuwającej nad nami Opatrzności. Budowa świątyni nadal trwa.

Cały naród Polski chce dziękować Bogu za Jego opiekę np. podczas wojny. Dlatego ks. Kard. Kazimierz Nycz ustanowił Święto Dziękczynienia za łaski okazane Narodowi Polskiemu, obchodzone w pierwszą niedzielę czerwca. Po raz pierwszy odbyło się ono 1 czerwca 2008 r. W naszym codziennym życiu, mamy wiele powodów do wdzięczności – małych i dużych. Nie jest sztuką dziękować za rzeczy wielkie, wspaniałe, najbardziej oczekiwane. Sztuką jest dziękować za rzeczy małe, niepozorne, zwyczajne, takie oczywiste, że niemal niezauważalne.

Do zeszytu wpisz dzisiejszy temat i napisz podziękowanie za dobro, które otrzymujesz od Boga i bliskich.