Rokoko

University Logo

rokoko w xviii

Wiktoria Kosewska 7B

Info

Obecnie, zwłaszcza w architekturze wnętrz, ornamentyce, rzemiośle artystycznym i malarstwie, występujący w sztuce europejskiej w latach ok. 1720–1780. Wstępem do rokoka był okres regencji Filipa Orleańskiego we Francji (1715–1723), podczas której powstawały dzieła charakteryzujące się większą swobodą i dekoracyjnością. Jego rozkwit nastąpił za Ludwika XV. Wówczas też rokoko rozpowszechniło się w Europie, zwłaszcza w Bawarii, Prusach, Austrii, Czechach, Saksonii, na Śląsku, w Polsce i w Rosji.

Rokoko w polsce

Info

Rzeźba rokokowa dotarła do Polski późno, głównie z Austrii i Bawarii za pośrednictwem Czech i Śląska. Realizowana tematyka była głównie sakralna, a materiałem drewno. Podobnie jak w krajach niemieckich, rokoko wkraczało stopniowo, współistniejąc z innymi nurtami. W połowie XVIII wieku istniało kilka izolowanych i różniących się od siebie szkół artystycznych. Można je podzielić na mniej samodzielne: Kraków, Poznań i Gdańsk, oraz bardziej oryginalne: Lwów, Warszawa i Wilno. W Krakowie działał Antoni Frąckiewicz (zm. 1741), tworzący długo w manierze barokowej; dopiero jego święci z kościoła w Imbramowicach i przede wszystkim zespół z kolegiaty w Kielcach wykazują związki z rokokiem. Innym ważnym artystą był anonimowy twórca rzeźb w kościele Bożego Ciała w Krakowie. W okolicach Poznania działali Augustyn Szeps (fontanna Neptuna na Rynku w Poznaniu, kościół w Obrze, kościół Bernardynów w Poznaniu). Środowisko artystyczne z Wielkopolski wprowadziło też specyficzny typ wystroju w kościołach zakonu reformatów (także na Mazowszu, Woźnikach i Podlasiu np. w Boćkach). W środowisku związanym z Gdańskiem najważniejszym rzeźbiarzem tego okresu był Jan Henryk Meissner twórca pomnika Augusta III w Dworze Artusa, figur w ołtarzu głównym we Fromborku. Inne ważne dzieła tego ośrodka to ołtarz w kaplicy kościoła w Piasecznie.

Na zdjęciu widać budowlę Katedry św. Jurego w Lwowie

University Logo

Wyrazem nowego stylu życia była sztuka. Zamiast dostojności i pompatyczności pojawia się wyrafinowanie i lekkość, zarówno w dziedzinie architektury, malarstwa, jak i rzemiosła.

François Boucher, Madame de Pompadour (1758)