Poeci Skamandra

"A wiosną – niechaj wiosnę, nie Polskę zobaczę..." Poeci Skamandra wobec historii.

Na lekcji zapoznamy się ze Skamandrem – najważniejszą grupą poetycką Polski międzywojennej. Skamandryci – wśród nich Julian Tuwim i Jan Lechoń – dystansowali się od wizji historii Polski jako dziejów cierpień narodu i od wzniosłej misji przypisywanej Polakom. Nie akceptowali też romantycznego modelu literatury jako pełnej patosu i powagi formy posłannictwa narodowego. Poeci Skamandra swój program poetycki najchętniej wyrażali bezpośrednio w wierszach. Zanalizujemy dwa utwory, które przedstawiają stosunek twórców do przeszłości i tradycji.

Zadania do wykonania:

1. Przeczytaj uważnie informacje dotyczące poetów i poezji grupy Skamander ze str. 296. (temat 49.) i wynotuj w formie punktów cechy poezji skamandryckiej.2. Zapoznaj się z wierszem Juliana Tuwima "Do krytyków" i wyjaśnij, w jaki sposób w utworze tym został zrealizowany model poezji skamandryckiej. Obok tak dyskretnie zamieszczam schemacik wyznaczający kierunek analizy. 3. Scharakteryzuj formę poetycką wiersza Tuwima - zwróć uwagę na: a) środki służące osiągnięciu ekspresyjności wypowiedzi lirycznej, b) środki tworzące dynamizm przedstawienia.

4. Zapoznaj się z fragmentem utworu Jana Lechonia "Herostrates" (podręcznik, s. 298) i wyjaśnij, co jest w nim zasadniczym problemem refleksji poetyckiej. 5. Porównaj oba wiersze: wyjaśnij, na czym polega kontrast w przedstawieniu wartości i idei związanych z Polską i tych odnoszących się do wiosny.