Kontrreformacja

KONTRREFORMACJA I WOJNY RELGIJNE

1. Kościół wobec reformacji

2. Reformy soboru trydenckiego

3. Walka z reformacją

4. Towarzystwo Jezusowe

5. Walka władców Francji z Hugenotami

6. Edykt Nantejski

7. Rewolucja w Niderlandach

Sobór trydencki – sobór powszechny Kościoła katolickiego, który miał miejsce w latach 1545–1563. Sobór był odpowiedzią na narastającą potrzebę reform w Kościele katolickim, wynikającą z reformacji. Jest uznawany za początek kontrreformacji. Odbył się w Trydencie, mieście w północnych Włoszech.

Inkwizycja Była powołana w XIII w. początkowo do walki z innowiercami. Jej wyroki musieli uznawać i wykonywać wszyscy katoliccy władcy państw europejskich. W 1542 r. papież Paweł III zmienił zasady funkcjonowania tej instytucji sądowniczej, tak aby skuteczniej zapobiegać działaniom protestantów. Nadzór nad wykonywanymi przez nią zadaniami powierzył wówczas sześciu kardynałom. Jednak metody stosowane przez inkwizytorów sprawiły, że instytucja ta zyskała bardzo złą sławę na całym kontynencie.

rycina, Holandia XVII w.

Kontrreformacja związana jest najsilniej z założonym w 1534 przez Ignacego Loyolę zakonem jezuitów, którego celem była czynna walka z protestantyzmem i odzyskanie dla katolicyzmu utraconych terenów, a także działalność misyjna.

Ignacy Loyola

Masakra hugenotów podczas tzw. nocy Świętego Bartłomieja – z 23 na 24 sierpnia w roku 1572, miała pochłonąć około 30 tysięcy ofiar, nie tylko w samym Paryżu ale również na innych obszarach kraju. W skutek tych wydarzeń Francja podzieliła się na dwie części uwikłane w bezlitosną wojnę.

Edykt nantejski – akt prawny wydany 30 kwietnia 1598 r. w Nantes przez króla Francji Henryka IV Burbona.Edykt przyczynił się do zakończenia krwawych trwających we Francji przez 30 lat wojen religijnych.

Henryk IV Burbon

W 1556 r. zamieszki wywołane przez kalwinistów sprowokowały króla Hiszpanii Filipa II do nasilenia represji wobec buntowników religijnych w Niderlandach. W 1568 r. Wilhelm I Orański z dynastii Nassau, początkowo powiernik Karola V, przejął przywództwo nad niderlandzkimi protestantami. Niderlandy zawdzięczały swe istnienie zaangażowaniu Wilhelma w sprawę uniezależnienia się od Hiszpanii.