Fizyka

Powstanie UKŁADU sŁONECZNEGO

Powstanie Układu Słonecznego wyjaśnia teoria Wielkiego Wybuchu. Układ Słoneczny powstał około 5 - 6 miliardów lat temu z obłoku gazowo - pyłowego, który przyciągał materię ku gęstniejącemu jądru. W środku obłoku gaz kurczył się szybciej niż w zewnętrznych warstwach i powstało Słońce, a pozostała materia utworzyła dysk wokół niego. Ok. 50 milionów lat później zaczęły zachodzić reakcje jądrowe ,co spowodowało, że Słońce zaczęło świecić.

Teoria naukowe - model geocentryczny vs model heliocentryczny

Heliocentryzm (gr. ἡλιος helios – słońce, κέντρον kentron – centrum) – teoria budowy Układu Słonecznego, według której w wersji historycznej Słońce znajduje się w środku Wszechświata, zaś w jego współczesnym wydaniu w centrum Układu Słonecznego jest Słońce, a wszystkie planety, łącznie z Ziemią, je obiegają.

Teoria geocentryczna (z gr. geo „Ziemia”) – zdezaktualizowana teoria budowy Wszechświata, której istotą jest założenie, że nieruchoma Ziemia znajduje się w centrum Wszechświata, a wokół niej krążą pozostałe ciała niebieskie: Księżyc, planety, Słońce oraz sfera gwiazd stałych.

Ziemia

Odległość od Słońca w mln km: 149,6  Okres obiegu wokół Słońca: 365 dni 6h  Okres rotacji: 23 h 56 min  Średnica (km): 12752  Masa (Ziemia = 1): 1,000  Objętość (Ziemia = 1): 1,00  Gęstość (g/cm³): 5,52  Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 29,8  Liczba znanych księżyców: 1

Mars

Odległość od Słońca w mln km: 227,9  Okres obiegu wokół Słońca: 686,738 dnia  Okres rotacji: 24 h 37 min  Średnica (km): 6788  Masa (Ziemia = 1): 0,107  Objętość (Ziemia = 1): 0,15  Gęstość (g/cm³): 3,04  Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 24,1  Liczba znanych księżyców: 2

Merkury

Odległość od Słońca w mln km: 59,9  Okres obiegu wokół Słońca: 87,969 dnia  Okres rotacji: 58,65 dni  Średnica (km): 4878  Masa (Ziemia = 1): 0,056  Objętość (Ziemia = 1): 0,05  Gęstość (g/cm³): 5,43  Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 47,4  Liczba znanych księżyców: 0

Wenus

Odległość od Słońca w mln km: 108,2  Okres obiegu wokół Słońca: 224,7 doby  Okres rotacji: 243 doby  Średnica (km): 12104  Masa (Ziemia = 1): 0,815  Objętość (Ziemia = 1): 0,88  Gęstość (g/cm³): 5,24  Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 35,0  Liczba znanych księżyców: 0

Jowisz

Odległość od Słońca w mln km: 778,3  Okres obiegu wokół Słońca: 11 lat 315 dni  Okres rotacji: 9,8 godzin  Średnica (km): 142800  Masa (Ziemia = 1): 317,9  Objętość (Ziemia = 1): 1316  Gęstość (g/cm³): 1,32  Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 13,1 Liczba znanych księżyców: 63

Saturn

 Odległość od Słońca w mln km: 1427  Okres obiegu wokół Słońca: 29 lat 167 dni  Okres rotacji: 10 h 14 min  Średnica (km): 120660  Masa (Ziemia = 1): 95,1  Objętość (Ziemia = 1): 755  Gęstość (g/cm³): 0,7  Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 9,6  Liczba znanych księżyców: 60

Uran

Odległość od Słońca w mln km: 2870  Okres obiegu wokół Słońca: 84,014 lat  Okres rotacji: 10 h 49 min  Średnica (km): 51108  Masa (Ziemia = 1): 14,5  Objętość (Ziemia = 1): 52  Gęstość (g/cm³): 1,27  Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 6,8  Liczba znanych księżyców: 27

Neptun

 Odległość od Słońca w mln km: 4497  Okres obiegu wokół Słońca: 164,78 lat  Okres rotacji: 15 h 40 min  Średnica (km): 49530  Masa (Ziemia = 1): 17,2  Objętość (Ziemia = 1): 44  Gęstość (g/cm³): 1,77  Prędkość ruchu po orbicie (km/s): 5,4  Liczba znanych księżyców: 13

Pozostałe ciała planetarne

- KOMETY - KSIĘŻYC -KWAZARY - METEOROIDY, METEORY I METEORYTY - MGŁAWICE - PLANETOIDY - PULSARY - CEFEIDY

Jednostka Astronomiczna

„Jednostka astronomiczna jest długością promienia niezaburzonej orbity kołowej ciała o masie znikomo małej, które krąży dookoła Słońca z okresem 365,2568983 dnia. Inaczej – ma ono prędkość kątową 0,17202098950 radiana na dobę.” Zgodnie z tą definicją przyjmowano wartość 1 au = 149 597 887 km.

Obłok Oorta

Obłok Oorta (znany też pod nazwą Obłoku Öpika-Oorta) – hipotetyczny, sferyczny obłok, składający się z pyłu, drobnych okruchów i planetoid obiegających Słońce w odległości od 300 do 100 000 j.a. Składa się głównie z lodu i zestalonych gazów takich jak amoniak czy metan.

Pas Kuipera

obszar Układu Słonecznego rozciągający się za orbitą Neptuna, od 30 do około 50 au od Słońca[1]. Pas Kuipera jest podobny do pasa planetoid, ale o wiele większy: 20 razy szerszy i 20–200 razy bardziej masywny[2][3]. Podobnie jak pas planetoid, zawiera wiele małych obiektów, będących pozostałościami po procesie formowania się Układu Słonecznego. Krążą w nim co najmniej trzy planety karłowate: Pluton, Haumea i Makemake. O ile obiekty pasa planetoid składają się głównie z krzemianów i żelaza z małą zawartością wody, to obiekty Pasa Kuipera, oprócz krzemianów i żelaza, zawierają znaczne ilości lodu i innych zestalonych lotnych związków chemicznych, takich jak metan i amoniak. Jest to wynikiem powstawania w niskiej temperaturze w dużej odległości od Słońca. Do roku 2020 odkryto w nim ponad 2 tysiące ciał[4]. Uważa się, że zawiera on ponad 70 tysięcy obiektów o średnicy powyżej 100 km[5]. Pierwotnie zakładano, że stanowi on główne źródło komet krótkookresowych, o orbitach o długości poniżej 200 lat. Współczesne badania pokazały jednak, że orbity jego obiektów są dosyć stabilne, a docierające do wnętrza Układu komety pochodzą ze znajdującego się dalej dysku rozproszonego[6]. Zaliczane do niego obiekty, takie jak Eris, mają wydłużone orbity, często sięgające ponad 100 au. Ich peryhelia mogą zahaczać o orbity gazowych olbrzymów – wtedy klasyfikowane są one jako centaury. Astronomowie podejrzewają, że księżyc Neptuna Tryton pochodzi z tej grupy[7]. Pluton, jako pierwsze odkryte ciało z Pasa, był przez długi czas uznawany za planetę. Po odkryciu wielu podobnych obiektów jest klasyfikowany jako planeta karłowata i jeden z wielu plutonków – obiektów w rezonansie orbitalnym 2:3 z Neptunem. Pluton jest też pierwszym ciałem z Pasa Kuipera, które było obserwowane z bliska przez sondę kosmiczną, w 2015 roku, w ramach misji New Horizons. Pas Kuipera nie powinien być mylony z hipotetycznym Obłokiem Oorta, który znajduje się tysiące razy dalej. Wszystkie obiekty Układu Słonecznego znajdujące się poza orbitą Neptuna, a więc obiekty Pasa Kuipera, dysku rozproszonego i Obłoku Oorta są wspólnie nazywane obiektami transneptunowymi[8].

Dziekuje!