C. K. Norwid

Cyprian Kamil Norwid

Zapomniany poeta

Życiorys

C. K. Norwid był polskim poetą, pisarzem, dramatopisarzem, a także eseistą, rzeźbiarzem i filozofem. Urodził się 24 września 1821r. w Laskowie-Głuchach. Wcześnie osierocony, był wychowywany przez babkę. Uczył się w warszawskim gimnazjum, ale przerwał naukę w nim na rzecz szkoły malarskiej. Literacko debiutował na łamach Piśmiennictwa Krajowego wierszem "Mój ostatni sonet".

Podróże

W 1842r. Norwid wyjechał do Drezna, a następnie do Wenecji, Florencji i Rzymu, w którym zamieszkał do 1849r. i w którym poznał Mickiewicza i Krasińskiego. W międzyczasie przebywał również w Berlinie.1849r. zamieszkał w Paryżu. Tam poznał Słowackiego i Chopina. W 1852r. udał się do USA, gdzie otrzymał dobrze płatną pracę grafika, jednak napięta sytuacja na wschodzie i wojna krymska skłoniły go do szybkiego powrotu. Od 1852r. mieszkał w Paryżu. Stale pogarszający się stan zdrowia nie pozwolił mu na branie udziału w powstaniu styczniowym.

Choroba i śmierć

Przez większą część swojego życia Norwid chorował. Ostatnie lata przyniosły pogorszenie i gruźlicę. Był nędzarzem, więc mieszkał w przytułku dla osób w trudnej sytuacji, zwanej Domem św. Kazimierza w Paryżu. Ostatnie pół roku życia C. K. Norwida upłynęło na płaczu w samotności. Zmarł nad ranem 23 maja 1883r. Został pochowany na cmentarzu Montmorency. Część ziemi z jego grobu została w 2001 roku przewieziona do Polski i umieszczona w Krypcie Wieszczów Narodowych w Katedrze na Wawelu.

Wielka miłość norwida

C. K. Norwid zakochał się bez pamięci w Marii Kalergis. Postanowił jej się oświadczyć, jednak nie został przyjęty. Prawdopodobnie stała się ona pierwowzorem dla hrabiny Marii Harrys - bohaterki dramatu "Pierścień wielkiej damy".

Twórczość

C. K. Norwid znany jest przede wszystkim ze swoich wierszy. Warto jednak pamiętać, że pisał on również dramaty, nowele, poematy, a także malował obrazy. Jeden z nich, "Jutrznia" widać na slajdzie.

Moja piosnka (II)

Środki Poetyckie

ANAFORA

Do kraju tego...Do kraju tego...

INWERSJA

Do kraju tego, gdzie winą jest dużą Popsować gniazdo na gruszy bocianie...

EPITET

gniazdo bocianie

APOSTROFA

Tęskno mi, Panie...

Powtórzenie

Tęskno mi, Panie...Tęsko mi, Panie...

Neologizm

beztęsknota, bezmyślenie

WYKRZYKNIENIE

Bądź pochwalony!

ARCHAIZM

Popsować

PORÓWNANIE

...gdzie pierwsze ukłony są jak odwieczne Chrystusa wyznanie...

Zwróć Uwagę!

Wielokropek po każdym zawołaniu do Boga zwalnia rytm wiersza.

Niektóre wyrazy napisane są rozstrzeloną czcionką! Są to parafrazy tekstów biblijnych.

Podmiot liryczny możemy utożsamić z Norwidem, który po upadku powstania listopadowego udał się na Zachód. Jeszcze wtedy nie wiedział, że już nie powróci do Polski...

Ojczyzna w wierszu Norwida jest wyidealizowana.

Dziękuję! :)

Anna Ciesielska