świadectwo wiary

Katecheza Temat: Przesladowania pierwszych chrześcijan.

Życie pierwszych wspólnot chrześcijańskich

Życie pierwszych wspólnot chrześcijańskich w Jerozolimie opisane jest w pierwszych rozdziałach Dziejów Apostolskich. Na czele wspólnoty od samego początku stanął św. Piotr. Po Wniebowstąpieniu Jezusa Kościół składał się z około 120 osób lecz po Zesłaniu Ducha Świętego zaczął się rozrastać. W dniu Pięćdziesiątnicy nawróciło się i przyjęło chrzest około 3 tys. osób, niedługo potem kolejne 5 tys. Chrześcijanie żyli w wierze i braterstwie. Priorytetem było pomaganie sobie nawzajem czym okazywali sobie niekłamaną miłość braterską. To ich wyróżniało od innych ludzi. Wystrzegali się błędów i występków pogaństwa. W życiu prywatnym starali się być zgodnymi sąsiadami i zaufanymi przyjaciółmi. Uczyli się statecznego, pracowitego i czystego życia. Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie w łamaniu chleba i w modlitwie. Codziennie spotykali się w świątyni oraz łamali się chlebem w domach. Wielbili Boga. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Jezusa.

Początki prześladowania chrześcijan

Chrześcijanie byli prześladowani niemal od początku istnienia pierwszych wspólnot. Zaczęły się one tworzyć już za życia Jezusa, ale najwięcej ludzi zrzeszało się jako wyznawcy nowej wiary już po śmierci Mesjasza. Żydom nie podobała się działalność pierwszych chrześcijan. Pod zarzutem obrazy Boga uwięzili i ukamienowali Szczepana,prawdopodobnie w roku 33 po Chrystusie . To jego męczeństwo rozpoczęło okres prześladowania. Z powodu prześladowań wielu uczniów rozproszyło się niosąc Ewangelię do różnych miejsc. W 43 roku król Herod Agrypa nakazał ściąć głowę Jakubowi oraz uwięził Piotra. W 67 roku zginął śmiercią męczeńską w czasie prześladowań cesarza Nerona. Wszyscy Apostołowie z wyjątkiem św. Jana zginęli śmiercią męczeńską głosząc Ewangelię w dalekich krajach.

Prześladowania chrześcijan przyczyniły się do rozprzestrzeniania chrześcijaństwa na inne regiony. Można wyodrębnić trzy główne obszary :

• chrześcijaństwo rozprzestrzeniało się wśród nadbrzeżnych portów Azji Mniejszej, potem w Grecji i w Rzymie (dzięki szlakom morskim, jakie łączyły grecki Korynt z Ostią - portem cesarstwa rzymskiego), był to głównie teren działalności Pawła z Tarsu,
• drugi kierunek rozwoju chrześcijaństwa wyznaczał szlak wiodący przez Gazę do Aleksandrii w Egipcie, był to obszar działalności hellenistów i opiekujących się nimi diakonów,
• trzeci szlak prowadził do Antiochii, skąd chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się w głąb dzisiejszej Anatolii i nad brzegi Morza Czarnego. Było bardzo wiele czynników zewnętrznych jak i wewnętrznych ułatwiających rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa. Regularne połączenie morskie między różnymi prowincjami, sieć dróg , pokój panujący wówczas w imperium rzymskim.

Prześladowania chrześcijan nasiliły się za panowania cesarza Nerona w 64 roku. Fałszywym oskarżeniem chrześcijan o pożar Rzymu rozpoczęło się ich masowe prześladowanie. Chrześcijanie byli więzieni i w wymyślny sposób mordowani na arenach amfiteatrów. Ginęli rozszarpywani przez zwierzęta, krzyżowani lub paleni jako żywe pochodnie. Kolejne prześladowania miały miejsce za panowania cesarza Domicjana (81-96 rok). Chrześcijanie byli wówczas skazywani za nieskładnie ofiar bóstwom. Kres prześladowań nastąpił dopiero w 313 r., kiedy cesarz Konstantyn Wielki ogłosił edykt mediolański, uznający chrześcijaństwo za religię państwową.

Dlaczego prześladowano chrześcijan ?

Życie chrześcijan było niezrozumiałe dla pogan np.. Spożywanie Ciała i Krwi budziły podejrzenia i obrazę. Gotowość na śmierć dla wiernych będącą okazją do dawania świadectwa Chrystusa rozumiana była przez pogan jako pogarda dla życia. Chrześcijanie nie oddawali czci cesarzowi rzymskiemu przez co postrzegano chrześcijaństwo jako religię podważającą autorytet władców. Oskarżono ich o ateizm i o zdradę stanu co według prawa rzymskiego było karalne. Uważano że klęski żywiołowe, głód, najazdy wrogów to kary za działalność chrześcijan. Uważano, że wyznają oni wiarę, która niosła za sobą inne wartości, niż te, które były ważne dla ówczesnych ludzi. Chrześcijanie ponosili śmierć za to, że szerzyli wiarę chrześcijańską i coraz bardziej umacniali się w niej. Złość prześladowców budził fakt, że nawet w obliczu niebezpieczeństwa (zagrożenie straszliwą śmiercią) nie wyrzekli się oni wiary.

Prześladowania, które spotykały chrześcijan od samego początku zapowiedział Chrystus. Cierpienie i śmierć pierwszych chrześcijan były dowodem na to, że chrześcijaństwo jest religią prawdziwą. Dzięki temu świadectwu wielu ludzi uwierzyło w Chrystusa. Potwierdzają to słowa, które napisał chrześcijański pisarz Tertulian: „KREW MĘCZENNIKÓW JEST ZASIEWEM CHRZEŚCIJAN”.

Notatka do zeszytu:

Na początku Kościoła wielu chrześcijan oddało życie za wiarę. I choć edykt mediolański zakończył epokę wielkich prześladowań w różnych czasach z różnym nasileniem powtarzały się one w Kościele wielokrotnie. Także w naszych czasach wielu wyznawców Chrystusa za przyznanie się do wiary jest torturowanych i zabijanych. My nie musimy umierać za wiarę, ale także jesteśmy zobowiązani, aby przyznać się do Chrystusa.

Praca domowa dla chętnych :)

1. Wykonaj album o jednym, wybranym przez siebie męczenników. ( praca do końca maja ).