Petrarka

Francesco Petrarka

Sonety do Laury

Francesco Petrarka (1304-1374) to wcze­sno­re­ne­san­so­wy pi­sarz, po­eta, fi­lo­zof i fi­lo­log wło­ski, uwa­ża­ny za twór­cę otwie­ra­ją­ce­go okres hu­ma­ni­zmu eu­ro­pej­skie­go. De Sanc­tis uzna­wał go za pierw­sze­go czło­wie­ka no­wo­cze­sne­go. Pi­sał głów­nie po ła­ci­nie, po­zo­sta­wia­jąc po so­bie eru­dy­cyj­ne kom­pi­la­cje, roz­my­śla­nia, po­emat epic­ki Africa (1338-1342), oso­bi­ste wy­zna­nia (Secretum, 1342-43) oraz li­sty.

Canzoniere

Największą popularność i nieprzemijające znaczenie zdobył jednak stosunkowo niewielki, kilkudziesięciostronicowy zbiorek Petrarki napisany w języku włoskim: Canzoniere, znany jako Sonety do Laury. CiekawostkaWśród 366 utworów poetyckich zamieszczonych w Sonetach do Laury znajduje się 317 sonetów, 29 pieśni, 9 sekstyn, 7 ballad i 4 madrygały. Sonety stanowią zatem dominującą, zasadniczą partię zbioru.

+info

Petrarkizm

Petrarkizm to zespół tendencji biorących początek z twórczości włoskiego poety Francesco Petrarki (XIVw.). Poezja realizująca ten wzorzec była wyrazem uwielbienia i podziwu dla wyidealizowanej bohaterki (imię petrarkowskiej Laury stało się synonimem upoetyzowanej kochanki), odznaczała się dociekliwością psychologiczną i subtelnością w przedstawianiu uczuć skomplikowanych, jednakże pozbawionych dramatycznego napięcia.

https://wyborcza.pl/alehistoria/51,121681,18560685.html?i=1

Petrarkizm

„Ten styl znalazł wielu naśladowców i kontynuatorów w epoce renesansu i baroku, konwencjonalizując i standaryzując retorykę miłosną oraz fizyczne piękno kobiety (złote włosy, czarne brwi, alabastrowa szyja, oczy jak gwiazdy lub słońca). Jej anielskie piękno daje władzę nad mężczyzną i przyrodą".W. Nawrocki, "Wykłady..." s. 19

Laura i Francesco Petrarka na obrazie nieznanego malarza datowanym na 1510 r. Do dziś nie zachował się żaden autentyczny wizerunek Laury, choć wiadomo, że Petrarka zamówił jej portret u swego przyjaciela Simone Martiniego.źródło: https://wyborcza.pl/alehistoria/1,121681,18560685,laura-bogini-petrarki.html

+info

„Twarz – śnieg gorący, włosy – czyste złoto, Rzęsy jak heban, oczy zaś – dwie gwiazdy, Skąd miłość wszystkich celnie rani oto. Perły – zęby, a róże purpurowe – Wargi, w których brzmi bólem wyraz każdy; Westchnienie – płomień, łzy – kryształ u powiek”.