1.44

Dziękuję Bogu za ludzi wierzących na całym świecie

Rola wiary w kościele

Na dzisiejszej lekcji zabieram Was w wirtualną podróż samolotem. Odwiedzimy wszystkie kontynenty, przy okazji poznacie trochę geografii. Mam nadzieję, że macie dobry humor oraz chęci na poznawanie nowych miejsc na ziemi. Zaczynamy! Pasy zapięte? A więc lecimy!

W każdym kraju na ziemi żyją ludzie. Wśród nich są dorośli, dzieci, osoby starsze, całe rodziny, osoby samotne… Powiemy dzisiaj, co łączy tych ludzi, mimo że mieszkają w różnych krajach, mówią różnymi językami i mają różne kolory skóry.

Nasz pierwszy lot nie trwał długo. Dolecieliśmy do Watykanu. Jest to najmniejsze państwo świata, tam też mieszka... No właśnie kto tam sprawuje władzę...?

o wszystkich wierzących troszczy się papież, nazywany też ojcem świętym

Papieżowi pomagają księża, siostry zakonne, katecheci i wiele innych osób

– Kto należy do wspólnoty Kościoła? – Czym różni się strój księdza od innych? – Jak możecie opisać strój siostry zakonnej?

zaczekaj aż wyświetlą się wszystkie elementy

Posłuchajmy słów Pisma Świętego

Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich.

(Ef 4,5-6a)

Rodzina Boża

Rodzina Boża

Rodzina Boża

Rodzina Boża

PAN BÓG NAS KOCHA

Rodzina Boża

Rozwiąż zadanie

Również my, przyjmując chrzest, staliśmy się dziećmi Bożymi. Gdy rodzice przynieśli nas do kościoła, ksiądz zapytał ich, jakie imię dla nas wybrali i o co dla nas proszą. Po ich odpowiedzi ogłosił:

Np. Barbaro, wspólnota chrześcijańska przyjmuje cię z wielką radością. W imieniu tej wspólnoty znaczę cię znakiem krzyża. Po mnie wy, rodzice i chrzestni, naznaczcie wasze dziecko znakiem Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela

zaśpiewajmy

Zabawa - wzrastamy

Od chwili waszego chrztu upłynęło mniej więcej siedem lat. Jesteście coraz poważniejszymi chrześcijanami. Posługując się naszym ciałem, gestami i mimiką twarzy przedstawimy, co zmieniło się od tego czasu:

Ponieważ dla wszystkich wierzących Pan Bóg jest Ojcem, to są dla siebie braćmi i siostrami. Do wspólnoty Kościoła należymy także my. Na rysunku pozostało puste miejsce, w którym każdy z was może narysować swoją rodzinę.

zaśpiewajmy: Ojcze, Tatusiu

prezentacja opracowana na podstawie materiałów wydawnictwa Jedność

źródło gafiki

dziękuję Bogu za ludzi wierzących na całym świecie

Ćwiczenie z zapałkami: Po zakończonej zabawie katecheta komentuje ćwiczenie. 5. Wyjaśnienie głównych prawd katechezy Katecheta czyta fragment z Pisma Świętego: Ćwiczenie – kolorowe spinacze Wspólnota Jezusa Katecheta bierze do ręki zapałkę. Pyta uczniów, czy łatwo ją złamać? Łamie ją. Teraz bierze do ręki pęk zapałek związanych gumką recepturką. Pyta uczniów, czy łatwo je złamać? Katecheta próbuje złamać pęk zapałek. Podaje uczniom, aby i oni spróbowali.

Kiedy mieliśmy jedną zapałkę, nie trzeba było wielkiego trudu, aby ją złamać. Ale kiedy próbowaliśmy złamać pęk zapałek, nie było to już takie łatwe… dla nas może nawet niemożliwe. Podobnie jest w naszym życiu, kiedy jesteśmy sami, łatwo jest nas złamać: wystarczy niewiele wysiłku. Ale kiedy jesteśmy w grupie, wtedy trudniej jest nas pokonać. Ważne jest, aby wiążąca nas „gumka recepturka”, była dobra. Co może być taką gumką recepturką, która nas łączy? – chrzest, – wiara, itp.

Ćwiczenie – kolorowe spinacze Wspólnota Jezusa Katecheta bierze do ręki zapałkę. Pyta uczniów, czy łatwo ją złamać? Łamie ją. Teraz bierze do ręki pęk zapałek związanych gumką recepturką. Pyta uczniów, czy łatwo je złamać? Katecheta próbuje złamać pęk zapałek. Podaje uczniom, aby i oni spróbowali. Kiedy mieliśmy jedną zapałkę, nie trzeba było wielkiego trudu, aby ją złamać. Ale kiedy próbowaliśmy złamać pęk zapałek, nie było to już takie łatwe… dla nas może nawet niemożliwe. Podobnie jest w naszym życiu, kiedy jesteśmy sami, łatwo jest nas złamać: wystarczy niewiele wysiłku. Ale kiedy jesteśmy w grupie, wtedy trudniej jest nas pokonać. Ważne jest, aby wiążąca nas „gumka recepturka”, była dobra. Co może być taką gumką recepturką, która nas łączy? – chrzest, – wiara, itp. Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich. (Mt 18,19-20) Do ćwiczenia potrzebne są spinacze biurowe – pojedyncze i połączone w „łańcuszek” (najlepiej kolorowe) oraz pasyjka (najlepiej metalowa, masywna). Wybieramy z grupy jednego ucznia, najlepiej jakiegoś silnego. Może jedynie dmuchać, nie może używać rąk. Kładziemy na ławce pojedyncze, kolorowe spinacze, katecheta prosi ucznia pełniącego rolę, aby zdmuchnął spinacze. Pytamy dzieci: • Co trzeba zrobić, aby spinacze nie pospadały? Naprowadzamy dzieci na pomysł „bycia razem”. Wyjmujemy przygotowany wcześniej kolorowy łańcuszek ze spinaczy i kładziemy go na stole. Prosimy ucznia, aby zdmuchnął splecione spinacze. Kiedy spinacze lądują na ziemi katecheta komentuje: • A jednak nie wystarczy pospinać spinacze, aby nie spadły. Katecheta pyta: • Co trzeba zrobić, aby spinacze nie pospadały? Jeśli uda się dzieciom odgadnąć, to dobrze, jeśli nie, katecheta mówi, że ma pomysł. Kładzie na stole kolorowy łańcuszek ze spinaczy i stawia pośrodku nich krzyż. Prosi, aby uczeń zdmuchnął spinacze, które leżą pod krzyżem. Jeśli uczeń mówi, że to niemożliwe, katecheta zachęca go, aby nie poddawał się bez próby. Katecheta wyjaśnia: • Podobnie jest z nami, kiedy jest pośrodku nas Jezus Chrystus, nikt nie może nas pokonać.

Zastosowanie życiowe Uczniowie mają za zadanie wyobrazić sobie, że sala lekcyjna to wnętrze kościoła. Nauczyciel pokazuje zdjęcia najważniejszych miejsc w kościele, a zadaniem uczniów jest umieścić zdjęcia we właściwym miejscu w sali w taki sposób, aby przypominała ona kościół. Po wykonaniu zadania katecheta zaprasza wszystkich uczniów do udziału w dramie. Odgrywają, w jaki sposób należy zachować się w kościele. Należy zwrócić uwagę na odpowiednie zachowanie, na przyklękanie przed Najświętszym Sakramentem, gdy p

gdy przechodzimy z jednej strony kościoła na drugą… 7. Modlitwa śródlekcyjna 8. Podsumowanie