ks. Jan Twardowski

Ks. Jan Twardowski - patron naszej szkoły

Polski ksiądz rzymskokatolicki, poeta, przedstawiciel współczesnej liryki religijnej.

Autor pięknych wierszy, przepojonych głęboką wiarą, miłością do ludzi i zwierząt, rozumiejący potrzeby dziecka - śmiechu, zabawy i akceptacji świata.

1 czerwca Dzień Dziecka, dzień urodzin ks. Jana Twardowskiego „Dzisiaj jest święto dziecka. Takie wielkie imieniny wszystkich dzieci, a więc i życzenia dla dzieci. Składam życzenia, by wszystkie dzieci były tak dobre dla innych, jak mamusie są dla was."

„Być patronem szkoły to być jej opiekuńczym duchem, pamiętać w modlitwach o uczniach i nauczycielach, być za nich odpowiedzialnym”

ksiądz Jan od biedronki

Ksiądz Jan od Biedronki - Moim symbolem jest biedronka (boża krówka). Jeszcze w seminarium napisałem wiersz: "Modlitwa do świętego Jana od Krzyża": Święty Janie od Krzyża, kiedy pełnia lata i derkacz się odezwał, głuchy odgłos łąki, owieczka dzwonkiem beczy, przepiórka szeleści, rzuć mi malwę i nazwij Janem od Biedronki.

Lubię to stworzenie, gdyż jest wesołe, ma kropki i jest dowcipne. Do albumu Pisać wiersz niczyj dla wszystkich jak zabawny byczek co podchodzi z bliska być biedronką co uklękła w słońcu Bez adresu imienia nazwiska. W pisaniu potrzebna jest pokora. Ja uważam, że pokora własnej miary. Stąd – Jan od Biedronki. W moich wierszach przyroda jest jakby osobnym bohaterem. I chyba w pełni na to zasługuje. Zawsze staram się wydobywać z pamięci nazwy roślin, kwiatów, drzew, zwierząt i otaczać je troską. Pragnę przypominać, że świat przyrody nie pozostaje w izolacji od człowieka. Wręcz przeciwnie: może mu pomóc, nieraz bardziej niż ktoś bliski. Przecież kiedy człowiek obejmuje brzozę, czuje się mocniejszy. Kiedy patrzy na słońce, ma lepszy humor. A kiedy pada deszcz, może popaść w depresję. Dopiero gdy się napije melisy, na nowo uspokoi nerwy. A gdy ktoś wypije herbatkę lipową, spada mu gorączka. Oto jak lipa broni człowieka. Świat natury jest bardzo bliski człowiekowi. A także Bogu.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Ks. Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie. Swoje dzieciństwo wspominał z rozrzewnieniem, jako bardzo szczęśliwy okres w jego życiu, w którym dzięki wspaniałym rodzicom dorastał w kochającej się rodzinie. Matka została dla niego najbardziej wzruszającym wspomnieniem jego życia. Przechowywał jej portret i zdjęcia. Jego ojciec lubił pracę i pragnął, aby został inżynierem, jednak młody Jan miał zamiłowanie do humanistyki. Wspominał siebie jako grzecznego chłopaka. Dorastał w otoczeniu trzech sióstr – Haliny (ur. 1911), Lucyny (ur. 1912) i Marii (ur. 1920), co bardzo ciepło wspomina. Jan Twardowski wychowywał się w Warszawie. W 1922 roku rozpoczął naukę w szkole podstawowej. Pod wpływem ojca w 1927 roku wybrał klasę matematyczno-przyrodniczą w Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie. Lubił czytać książki, spośród których jego ulubionymi były “Baśnie” Andersena i powieści Kornela Makuszyńskiego. Często uczestniczył w przedstawieniach.

Dorosłość

Na przestrzeni lat 1933-1935 pełnił funkcję redaktora działu literackiego w międzyszkolnym piśmie młodzieży gimnazjalnej “Kuźnia Młodych”. Debiutował na łamach tej gazetki poetycko i prozatorsko. Prowadził także „Poradnik literacki”, drukował recenzje i wywiady oraz nawiązał wiele znajomości z utalentowanym kolegami, m.in. Kazimierzem Brandysem i Tadeuszem Różewiczem. Maturę zdawał w 1936 roku z francuskiego, matematyki, fizyki i chemii. Było to dla niego tak duże przeżycie, że długo po zdaniu matury, miewał sny, że nie zdał. W 1937 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. To w czasach studenckich wydał pierwszy tomik poetycki „Powrót Andersena”. W 1939 uzyskał absolutorium, a po wojnie w 1947 roku obronił pracę magisterską. W czasie okupacji, podobnie jak wielu innych mieszkańców Warszawy, był uczestnikiem powstania warszawskiego. Wspominał, że poznał trochę smak walki, był związany z powstańcami i czuł się jak jeden z nich, jednak nie miał broni i nie strzelał. Przeżycia wojenne i zniszczenie jego domu rodzinnego sprawiły, że postanowił zostać księdzem. O wstąpieniu do seminarium duchownego myślał już przed okupacją, jednak dopiero po upadku powstania dojrzał do tej decyzji.

Śmierć

„Zamiast śmierci racz z uśmiechem przyjąć Panie pod Twe stopy życie moje jak różaniec".

Zmarł 18 stycznia 2006 roku w Warszawie. Został pochowany w krypcie w Panteonie Wielkich Polaków, miejscu pochówku dla zasłużonych w Świątyni Opatrzności Bożej na Polach Wilanowskich. Stało się tak zgodnie z życzeniem prymasa Polski, kardynała Józefa Glempa, choć wbrew jego ostatniej woli, gdyż chciał być pochowany na warszawskich Powązkach.

Twórczość

Podczas uczęszczania do matematyczno-przyrodniczego gimnazjum w Warszawie Jan Twardowski dał się poznać jako publicysta i redaktor międzyszkolnej gazetki “Kuźnia Młodych” oraz jako wyborny poeta. Debiutował w 1937 roku tomikiem “Powrót Andersena”. Jego kolejny tomik “Wiersze” ukazał się pod koniec lat 50-tych. Rok 1970 był przełomowym w jego twórczości. Tomik “Znaki ufności” został przebojem wydawniczym, a Jan Twardowski zyskał uznanie w oczach czytelników, a także krytyków. Jego twórczość jest czymś prywatnym i osobistym. Mówi się, że jest to poezja franciszkańska, głosząca, że miłość do świata objawia się miłością do wszystkich stworzeń boskich, a każdego należy traktować z szacunkiem i miłością. Jest to także poezja prosta, zrozumiała dla zwykłego człowieka, ale również może być czytywana przez filozofów. Jak mówi Biblia, świat jawi się jako twór Boga, który nie jest idealny, gdyż człowiek nie żyje zgodnie z boskimi przykazaniami. Ksiądz Jan Twardowski porusza w swoich utworach tematy miłości, przyjaźni, bliskości, radości życia czy konieczności pogodzenia się z nieuchronną śmiercią. Jego wiersze szczególnie są związane z dzieciństwem, przepełnione radością i entuzjazmem. Jest w nich wiele dobrego humoru i żartów, czego dowodem jest wyjątkowe wyróżnienie dla ks. Jana Twardowskiego, które otrzymał od dzieci – Order uśmiechu.

Ważniejsze utwory ks. Jana Twardowskiego

• Wiersze (1959, tom wydany wspólnie z książką poetycką ks. Pawła Heintscha)
• O spacerze po cmentarzu wojskowym (1968)
• Znaki ufności (1970)
• Zeszyt w kratkę (1973)
• Poezje wybrane (1979)
• Niebieskie okulary (1980)
• Rachunek dla dorosłego (1982)
• Który stwarzasz jagody (1984, 1988)
• Na osiołku (1986)
• Nie przyszedłem pana nawracać (1986)
• Patyki i patyczki (1988)

• Sumienie ruszyło (1989, 1990)
• Tak ludzka (1990)
• Stukam do nieba (1990)
• Nie bój się kochać (1991)
• Niecodziennik (1991)
• Nie martw się (1992)
• Tyle jeszcze nadziei (1993)
• Krzyżyk na drogę (1993)
• Elementarz księdza Twardowskiego dla najmłodszego, średniaka i starszego (2000)
• Pogodne spojrzenie (2003)
• Mimo Wszystko (2003)

Ciekawostki

Cytaty

"Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą."

“Samotny jest nie ten, od którego ludzie odeszli, a ten, który odszedł od ludzi.”

“W życiu jest najlepiej, kiedy jest nam dobrze i źle. Kiedy jest nam tylko dobrze – to niedobrze.”

"Serce, które kocha, nie jest już niczyje."