Opisy przyrody w Panu Tadeuszu

Adam Mickiewicz ,,Pan Tadeusz" - opisy przyrody

Przyroda w Panu Tadeuszu odgrywa ogromną rolę: • stanowi tło opisywanych wydarzeń, • podkreśla piękno i doskonałość opisywanego krajobrazu, • odzwierciedla przeżycia bohaterów, • można uznać ją za jednego z bohaterów, • jej plastyczny obraz wpływa na wyobraźnię czytelnika. Poeta chciał poprzez takie idealne jej zaprezentowanie wzbudzić zachwyt, tęsknotę i poczucie patriotyzmu w czytelnikach.

Inwokacja - fragment

Tymczasem przenoś moją duszę utęsknioną Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych; Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem, Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem; Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała, A wszystko przepasane jakby wstęgą, miedzą Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą. .

Opis zachodu słońca

Słońce ostatnich kresów nieba dochodziło, Mniej silnie, ale szerzej niż we dnie świeciło, Całe zaczerwienione, jak zdrowe oblicze Gospodarza, gdy prace skończywszy rolnicze Na spoczynek powraca. Już krąg promienisty Spuszcza się na wierzch boru i już pomrok mglisty, Napełniając wierzchołki i gałęzie drzewa, Cały las wiąże w jedno i jakoby zlewa; I bór czernił się na kształt ogromnego gmachu, Słońce nad nim czerwone jak pożar na dachu. Wtem zapadło do głębi; jeszcze przez konary Błysnęło, jako świeca przez okiennic szpary, I zgasło.

+Info

Opis wschodu słońca nad Soplicowem

Nad Soplicowem słońce weszło i już padło Na strzechy i przez szpary w stodołę się wkradło; I po ciemnozielonym, świeżym, wonnym sianie, Z którego młodzież sobie zrobiła posłanie, Rozpływały się złote, migające pręgi Z otworu czarnej strzechy jak z warkocza wstęgi; I słońce usta sennych promykiem poranka Drażni jak dziewczę kłosem budzące kochanka. Już wróble skacząc, świerkać zaczęły pod strzechą; Już trzykroć gęgnął gąsior, a za nim jak echo Odezwały się chórem kaczki i indyki I słychać bydła w pole idącego ryki.

+Info

Opis burzy, która przeszła nad Sopicowem

Ten obszerny fragment dynamicznego opisu nawałnicy, która przeszła nad Soplicowem rozpoczyna księgę X i stanowi odzwierciedlenie wydarzeń, jakie rozegrały się w utworze oraz zapowiada nowe. Pogodzona szlachta walczy ze wspólnym wrogiem, czyli Moskalami, w potyczce ciężko raniony zostaje ksiądz Robak, który ratuje Hrabiego. Kapitan Rykow daje się przekonać, aby winą za rozpoczęcie walki obciążyć majora Płuta. Szlachta biorąca udział w walce musi opuścić Litwę, są wśród nich Tadeusz i Hrabia.

+Info

Opis wschodu słońca

Właśnie już noc schodziła i przez niebo mleczne, Różowe, biegą pierwsze promyki słoneczne. Wpadły przez szyby jako strzały brylantowe, Odbiły się na łożu o chorego głowę I ubrały mu złotem oblicze i skronie, Że błyszczał jako święty w ognistej koronie

+Info

Opis wiosny

O wiosno! kto cię widział wtenczas w naszym kraju, Pamiętna wiosno wojny, wiosno urodzaju! O wiosno, kto cię widział, jak byłaś kwitnąca Zbożami i trawami, a ludźmi błyszcząca, Obfita we zdarzenia, nadzieją brzemienna! Ja ciebie dotąd widzę, piękna maro senna! Urodzony w niewoli, okuty w powiciu, Ja tylko jedną taką wiosnę miałem w życiu.

+Info

Dziekuję za uwagęBłażej Nuckowski