Wiersz

Być poetą...

W wierszu K.K. Baczyńskiego "Wróble" zostały przemieszane wersy. należy z nich ułożyć całkiem nowy utwór. zAPRASZAMY DO MIKSOWANIA, MIESZANIA, TWORZENIA...eFEKTAMI PRACY MOŻNA PODZIELIĆ SIĘ W KOMENTARZU.mIŁEJ ZABAWY!

Start

Dzień wróbli i jasności!

piórka w blasku nagrzewasz.

Na wyciągnięcie ręki

w dzbanuszkach małych ptaszków

ciepło ptasiego futra,

świat się ustał miłością,

odpowiesz wróblim głosem

oczy mrużysz, zasłaniasz,

mam czystość ich, puszystość,

w moją ciemność — malutka.

jakbym dotykał ciebie

— my z ciemnymi sercami.

Bo na tym śniegu ludzie —

gałęzią ich — wielolistną.

leżąc śniegiem na drzewach,

Niebo się ziemi skłania

módl się za nami!

Ziemio przez nas zabita,

rzeszą twych ptaków czystych

Nie zerwiesz się, nastroszysz

niefrasobliwą łaską.

wiersz źródłowy: K.K.Baczyński, Wróble