Stanisław Kostka

Katecheza

Święty Stanisław Kostka

Stanisław Kostka(1550–1568) – patron młodzieży odnalazł swoje szczęście, służąc Bogu. Chociaż rodzice widzieli go na urzędach i godnościach świeckich, on dążył do celu, jakim było życie zakonne. W swojej dewizie życiowej zawarł program dążenia do świętości. Często mówił: „Do wyższych rzeczy jestem stworzony”.

Św. Stanisław Kostka - patron dzieci i młodzieży.

Współczesne media ukazują nam dzisiaj różne wzorce i autorytety. Wśród nich dominują jednak aktorzy, sportowcy, muzycy - ludzie, którzy zdobyli sławę i bogactwo. Rzadziej dostrzega się dzisiaj wielkość płynącą z dobra i świętości, a przecież nie brakuje tych, którzy miłością do Boga i ludzi potrafili pociągnąć innych. Takim wzorcem jest św. Stanisław Kostka.

Patron - opiekun kraju, miasta, zawodów, osób noszących jego imię; święty orędownik w niebie, roztaczający opiekę nad ludźmi.

Z PISMA ŚWIĘTEGO

"Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski" (Mt5,48)

Dom rodzinny Urodził się 28 października 1550 r w Rostkowie na Mazowszu. Ochrzczony w kościele parafialnym w Przasnyszu. Rodzina Ojciec - Jan Kostka- kasztelan zakroczymski Matka - Małgorzata z Kryskich Rodzeństwo - bracia Paweł, Wojciech, Mikołaj oraz siostry - Anna i druga nieznana z imienia. Rodzice wychowywali swoje dzieci surowo ale z miłością. Ojciec starał się swoich synów wychowywać w duchu rycerskości, a matka wyrabiała w nich pobożność oraz przywiązanie do religii.

Wyjazd do Wiednia

W 1564 r wraz z bratem Pawłem wyjeżdża do Wiednia, aby kształcić się w Kolegium Jezuickim. Mimo początkowych trudności bardzo szybko stał się jednym z najlepszych studentów. Był pracowity i ambitny. Naukę łączył z życiem religijnym. Wiele czasu spędzał na adoracji Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie.

W 18 grudnia 1566 r ciężko zachorował i był bliski śmierci. W chorobie zwrócił się do Matki Bożej z prośbą o pomoc. Został cudownie uzdrowiony. Swojemu spowiednikowi wyjawia chęć wstąpienia do zakonu jezuitów ale nie został jednak przyjęty, gdyż nie zgodzili się na to jego rodzice.

Choroba

W drodze do Rzymu

Wobec sprzeciwu rodziców 10 sierpnia 1567 roku wyruszył do Augsburga, a następnie dotarł do klasztoru w Dylindze, skąd przełożeni wysłali go do Rzymu. Trasę pokonał pieszo - łącznie przemierzył około 2500 km Widząc determinację Stanisława zostaje przyjęty do nowicjatu.

Motto życiowe św. Stanisława Kostki

"Do wyższych rzeczy jestem stworzony i dla nich pragnę żyć"

Śmierć

Podobno Stanisław przeczuwał zbliżającą się śmierć. Czuł to na tyle mocno, że napisał list do Matki Boskiej i ukrył go w habicie. Było to 10 sierpnia, czyli w święto św. Wawrzyńca. Poprosił wówczas, o łaskę śmierci w dzień Wniebowzięcia. Tego samego dnia wieczorem zachorował na malarię. Choroba postępowała bardzo szybko. Zmarł chwilę po północy 15 sierpnia 1568 roku, dokładnie tak jak to sobie wymodlił. Na jego pogrzeb przybyły tłumy ludzi, ponieważ Stanisław był bardzo szanowany i powszechnie lubiany. Wieść o śmierci młodego jezuity bardzo szybko rozeszła się zarówno w kraju, jak i za granicą.

Kiedy dwa lata po śmierci otwarto grobowiec, w którym spoczywał św. Stanisław, odkryto, że jego ciało jest nietknięte rozkładem. Wyglądał tak, jak w dniu śmierci, co wprawiło w niemałe osłupienie wszystkich zakonników. W roku 1764, niemalże 100 lat po śmierci Stanisława, ogłoszono go patronem Polski i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Kanonizowany został w roku 1726, za sprawą papieża Benedykta XIII.