Style i kierunki w malarstwie

Style i kierunki w malarstwie

sztuka prehistoryczna

Starożytność

Średniowiecze (476 – 1492), w tym czasie nastąpił gwałtowny rozwój technik malarskich, przede wszystkim malarstwo na desce, dominującej w okresie średniowiecza temperze, później oleju oraz fresku. Charakterystyczną cechą obrazów z tego okresu jest brak użycia perspektywy, przez co obraz wydaje się płaski. Nie zachowywano również realizmu anatomicznego stąd nieodpowiednie proporcje ciała. Motywem przewodnim sztuki średniowiecza była religia, malarstwo rozwijało się przede wszystkim w kościołach i dotyczyło niemalże wyłącznie sfery sacrum. Sztuka ta miała oddawać hołd Bogu, postacie takie jak Chrystus, Maryja czy apostołowie zawsze umiejscawiane były w centrum obrazu. Postacie te były również dominujące w proporcji do reszty postaci ludzkich. Z uwagi na styl sakralny tego czasu poszczególne części obrazu były bogato zdobione złotymi płatkami. Pod koniec średniowiecza narodziło się malarstwo krajobrazowe znane nam dzisiaj jako pejzaż.

Renesans

manieryzm

Barok

Rokoko Rokoko (ok. 1720 -1790) Uważane za kontynuację Baroku Rokoko niemniej jednak przyniosło za sobą zmiany w technice malarskiej. Zaczęto malować lżej, z finezją, zastąpiono dramatyczne ciemne barwy jasną lekką kolorystyką. Wielką popularnością cieszyły się portrety kobiece, zaczęto malować także maskarady, sceny z commedia dell’arte, widowiska teatralne a także akty. Wzrosło zainteresowanie tematyką miłosną i zabawową. Artyści sięgali po mitologiczne bóstwa takie jak Afrodyta, Eros czy Dionizos. Portrety stały się mniejsze i bardziej intymne. Rokoko powszechnie uważane było za malarstwo salonowe, nie niosące za sobą żadnego głębszego przesłania, jednak niektórzy artyści nadawali mu moralizatorski charakter, wytykając w swych pracach ludzie wady i słabości.

Klasycyzm

Romantyzm

Realizm

Symbolizm

Impresjonizm

Fowizm

Ekspresjonizm

Kubizm

Abstrakcjonizm

Surrealizm

Dadaizm