Dziady cz.II

Dziady cz. II

Geneza

II część Dziadów powstała w latach 1820- 1823 i została opublikowana w II tomie Poezyj w 1823 roku wraz z Dziadami cz. IV. Części II i IV określa się mianem Dziadów wileńsko- kowieńskich ze względu na miejsce ich powstania. (Wilno i Kowno).

Gatunek

Utwór ma wiele cech dramatu antycznego, jednak dużo nowatorskich zmian powoduje, że utwór reprezentuje dramat romantyczny

Cechy dramatu romantycznego w utworze:

- przeplatanie się świata fantastycznego i realnego, - nastrój tajemniczości i grozy, - otwarta kompozycja utworu - zakończenie nie jest oczywiste, - bohaterami są wieśniacy, zwykli ludzie, - nawiązania do ludowości.

Plan wydarzeń

1. Rozpoczęcie obrzędu dziadów.2. Wezwanie duchów lekkich (spalenie garści kądzieli) - pojawienie się duchów Józia i Rózi. 3. Pouczenie wygłoszone przez duchy lekkie. 4.Wezwanie duchów ciężkich (zapalenie kotła wódki) - pojawienie się widma Złego Pana. 5. Opowieść Kruka o okrucieństwie pana. 6.Opowieść Sowy o bezlitosnym panu.

7. Pouczenie i przestroga, jaką wypowiada widmo Złego Pana przed zniknięciem.8. Wezwanie duchów pośrednich (spalenie poświęconego wianka) - pojawienie się ducha Zosi. 9. Pouczenie wygłoszone przez ducha Zosi. 10. Koniec dziadów (rzucenie garści soczewicy i maku w każdy róg kaplicy). Przybycie tajemniczego Widma (punkt kulminacyjny). 11. Wyprowadzenie Pasterki, za którą podąża milczące Widmo.

Bohaterowie

Żywi: Guślarz- przewodnik chóru, prowadzący obrzęd dziadów, przywołujący dusze zmarłych; Chór wieśniaków i wieśniaczek, młodzieńcy- ludzie uczestniczący w obrzędzie dziadów; Pasterka w żałobie- dziewczyna w żałobie, za którą podążą Widmo młodzieńca.

Bohaterowie

Nieżywi: Aniołki- duchy zmarłych dzieci- Józia i Rózi; Widmo Złego Pana; Chór ptaków nocnych- duchy chłopców zmarłych z winy Złego Pana; Dziewczyna- duch Zosi; Upiór

Motywy

- moralność - cierpienie - winy ludzkie - wina i kara - pełnia człowieczeństwa - duch, upiór