Malala

Nazywam się

Malala Yousafzai

Skąd się wzięłam?

Urodziłam się 12 lipca 1997 r. w Mingorze w dolinie Swat, mieście w północno-zachodnim Pakistanie. Niestety narodziny dziewczynki w moim kraju nie są powodem do dumy. Jednak moja rodzina była innego zdania. Tata zawsze powtarzał, że: " Będę wolna jak ptak".

Moje imię

Oznacza „pogrążoną w smutku”, decyzją ojca, Ziauddin'a Yousafzai, otrzymałam je po Malali z Maiwand, poetce z plemienia Pasztunów i wojowniczce z południowego Afganistanu, która zginęła na polu bitwy.

Moja rodzina

• tata - Ziauddin Yousafzai jest pedagogiem, działaczem na rzecz praw człowieka i działaczem społecznym.

• mama - Tor Pekai Yousafzai - pomimo, iż nigdy nie zdobyła wykształcenia wspiaera mnie we wszystkich moich działaniach.

• bracia - Khushal Yousafzai oraz Atal Yousafzai

Marzenia się spełniają

Szkoła, którą otworzył tata, była dostępna dla wszystkich. Dla mnie był to drugi dom. Spędzałam w niej bardzo dużo czasu. Słuchałm opowieści ojca, oglądałam książki. Szkoła była moim światem, a mój świat szkołą. Nie mogłam się doczekać momentu mojego pójścia do szkoły.

Życie w szkole

Kiedy sama rozpoczęłam edukację, byłam świetną uczennicą, prymuską w swojej klasie. Udzielałam się w szkolnym kółku teatralnym, chodziłam na zajęcia plastyczne, lekcje śpiewu i nauki gry w krykieta. Pierwsze lata spędzone w szkole były dla mnie szczęśliwe i nic nie zwiastowało tego, że ten spokój ktoś będzie chciał zaburzyć…

Początek koszmaru

W 2007 roku, miałam dopiero 10 lat, nastąpił talibski bunt. Islamscy ekstermiści szczególnie byli przeciwni edukacji dziewcząt. Mężczyznom zalecali, by zapuścili brody, przestrzegali ludzi przed tańcem, oglądaniem filmów czy słuchaniem muzyki grożąc, że ściągają tym na siebie gniew boży. Kobietom nakazywali nosić burki i wieść bogobojne życie u boku mężczyzn – nie było mowy o jakiejkolwiek niezależności. Fazlullah żerował na ludzkiej niewiedzy, a chcąc odebrać kobietom prawo do edukacji, wysadził w powietrze 170 szkół, w tym 106 tych dziewczęcych.

Moje obserwacje i Blog

Obserwowałam, to co się dzieje z przerażeniem. Cała ta sytuacja przyczyniła się do nocnych koszmarów. Dużo rozmawiałm z ojcem na temat wydarzeń, a także chętnie zabierałam głos podczas zebrań plemiennych. Jako 11-latka zaczęłam pisać bloga na stronie BBC Urdu, przeznaczonej dla pakistańskich odbiorców. Było to niemałe wyzwanie opisania jak wygląda codzienne życie w dolinie Swat pod rządami talibów. Bez pseudonimu nie dałabym rady. 3 stycznia 2009 roku ukazał się pierwszy mój wpis podpisany Gul Makai.

Stało się...

Niestety przez internetowe wpisy oraz występy w telewizji przestałam być osobą anonimową. Nie bałam się stawać w obronie dziewcząt, walczyć o ich prawo do nauki i decydowania o własnym losie. To coraz bardziej przeszkadzało talibom... 9 października 2012r. do autobusu szkolnego wsiadł mężczyzna, zapytał o mnie. Kiedy zostałam wskazana on bez wahania pociągnął za spust...tak strzelił mi prosto w głowę...na szczęście kula przeszyła głowę tuż nad lewą brwią.

Szpital i rehabilitacja

Szybko trafiłam do szpitala w Mingorze, a następnie zostałam przetransportowana śmigłowcem do najlepszej kliniki w Pakistanie. 15 października pod eskortą po raz pierwszy w życiu opuściłam ojczyznę, by samolotem udać się do specjalistycznego szpitala w Birmingham w Anglii.Najważniejsze, że przeżyłam...

Nie chcę być zapamiętana jako dziewczyna, która została postrzelona. Chcę być zapamiętany jako dziewczyna, która wstała.

Tęsknota za domem

Niestety powrót do ojczyzny okazał się niemożliwy. Talibski Ruch Pakistanu nie tylko bez cienia obaw przyznał się do zamachu, ale także zapowiedział, że jeśli przeżyję, atak zostanie powtórzony. Cóż pozostało nam mieszkanie w Anglii. Nadal marzę o powrocie do Pakistanu, o tym, żeby zobaczyć koleżanki ze szkolnej ławki. Życie w Birmingham różni się w końcu od życia w Swat.Nie ma dachów, na których można by się bawić, ani dzieci puszczających na ulicy latawce, a sąsiedzi nie przychodzą pożyczyć miski ryżu czy trzech pomidorów do obiadu. Mój świat tak bardzo się zmienił.

Nagrody

Jestem najmłodszą na świecie laureatką Pokojowej Nagrody Nobla, otrzymałam także m.in. Nagrodę Sacharowa, nagrodę Anny Politkowskiej czy nagrodę Simone de Beauvoir „dla wolności kobiet”. W 2013 roku założyłam Fundację „Malala” na rzecz powszechnego dostępu do edukacji.

Te wszystkie nagrody są dla mnie siłą napędową i przypomnieniem ile jeszcze jest do zrobienia, ale się nie poddam, gdyż na świecie jest jeszcze ok. 32 mln dziewczynek bez dostępu do edukacji i soich praw.

Mądre powiedzenie: "Pióro jest potężniejsze niż miecz", było prawdą. Ekstremiści boją się książek i piór. Przeraża ich moc edukacji.

Jedno dziecko, jeden nauczyciel, jeden długopis i jedna książka może zmienić świat. I tego będę się trzymać.

Zachęcam do przeczytania

CO ZOSTAŁO W GŁOWIE

Czas na Quiz

Zadam Tobie kilka pytań. Wiem, że świetnie sobie poradziesz.

PYTANIE 1 Z 5

W którym roku się urodziałam?

1992r.

1997r.

1999r.

Super!

Następne

PYTANIE 2 Z 5

Czy mam rodzeństwo?

Siostrę

Dwóch braci

Siostrę i brata

Super!

Następne

PYTANIE 3 z 5

O co walczę?

O dostęp do edukacji dla wszystkich chłopców.

O dostęp do edukacji oraz prawa dziewcząt.

O Mc Donald's w każdym mieście

Super!

Następne

PYTANIE 4 Z 5

Jaką nagrodę otrzymałam w 2014r.

Pokojową Nagrodę Nobla

Telewizyjną Nagrodę Emmy

Filmową Nagrodę Oscar

Super!

Następne

PYTANIE 5 Z 5

Jaką nazwę nosi moja Fundacja?

"Malala Vont"

"Malala Fund"

"Malala Rund"

Super!

Wyniki

WYNIKI

5 prawidłowych

1-2 prawidłowe

3-4 prawidłowe

0 prawidłowych

Jesteś bliski sukcesu. Świetna robota!!!

Może być. Choć stać Cię na więcej.

Zapraszam ponownie do mojej prezentacji.

Pełen sukces. GRATULACJE!!!

KONIEC