SANKTUARIA MARYJNE NA ŚWIECIE

Sanktuaria Maryjne na Świecie

Katia Marczak klasa 2c

Czym jest sanktuarium maryjne?

Sama definicja „Sanktuarium” podana przez Kodeks Prawa Kanonicznego odwołuje się do pielgrzymowania. Jak czytamy w Kodeksie: „przez sanktuarium rozumie się kościół lub inne miejsce święte, do którego – za aprobatą ordynariusza miejscowego – pielgrzymują liczni wierni, z powodu szczególnej pobożności”. Sanktuarium jest miejscem, gdzie w ludzkich sercach dokonują się przemiany, osobiste nawrócenia. Ludzie doznają tam objawień, cudownych uzdrowień na duszy i ciele. Sanktuarium Maryjne to miejsce, które świadczy o szczególnej obecności Maryi w życiu Kościoła. Maryjne Sanktuarium jest jakoby domem Matki, w którym możemy pogrążyć się w modlitwie z Maryją, Matką Jezusa, nie tylko w modlitwie liturgicznej, ale także i tej osobistej, powierzyć Jej wszystkie nasze troski, kłopoty, ale również radości. źródło: parafia.zbaszyn.pl

Bazylika Matki Boskiej z Guadalupe w Meksyku

Sanktuarium Matki Bożej z Guadalupe jest największym i najczęściej odwiedzanym Sanktuarium Maryjnym na świecie. Rocznie odwiedza je średnio od 10 do 20 milionów pielgrzymów. Sanktuarium powstało na wyraźne żądanie Najświętszej Maryi Panny podczas pierwszego Objawienia Juanowi Diego. Od samego początku istnienia Bazyliki dokonują się tu nieustannie cudowne nawrócenia i uzdrowienia.

Objawienia Matki Bożej w guadalupe

9 grudnia 1531 młody neofita Juan Diego, Indianin, szedł na mszę do Tlatelolco i katechezę prowadzoną przez franciszkanów. Ujrzał wtedy piękną postać kobiety, odzianą w różową tunikę i błękitny płaszcz. Postać przedstawiła mu się, jako Święta Maryja zawsze Dziewica, Matka prawdziwego Boga. Maryja, która przemówiła w języku Azteków prosiła Juana Diego, aby w tym miejscu wybudowano świątynię, gdzie czczony byłby Jej Syn. Jednak ówczesny biskup Juan de Zumárraga odniósł się do opowieści Diego sceptycznie. Maryja podczas następnych objawień, które trwały do 12 grudnia 1531, nalegała, aby Jej życzenie zostało szybko spełnione. Juan Diego poprosił Ją wówczas o znak, który pomógłby przekonać biskupa. Podczas ostatniego objawienia Maryja poleciła Diego, aby na wzgórzu Tepeyac zebrał kwiaty. Był grudzień i panował wielki mróz, a ziemia na wzgórzu była jałowa. Pomimo tego, Juan Diego znalazł wyrastające ze śniegu róże kastylijskie. Zawinął je w swój płaszcz i zaniósł je do biskupa Zumárragi. Gdy rozwinął tilmę, wszyscy razem z biskupem padli na kolana; na płaszczu ujrzeli odbicie postaci, która przypominała Matkę Bożą. Tilmę przeniesiono uroczyście następnego dnia do katedry w Meksyku. 12 grudnia 1531 Matka Boska objawiła się również umierającemu wujowi Juana Diego, Juanowi Bernardino. Przywróciła mu zdrowie i powiedziała, że chciałaby, aby czczono ją tytułem: Zawsze Dziewica, Święta Maryja z Guadalupe.

Obecny kościół został wybudowany w pobliżu wcześniejszej, 16-wiecznej Bazyliki ukończonej w 1709 roku. Kiedy stara bazylika, wybudowana na podmokłym gruncie, w wyniku trzęsień ziemi poczęła obracać się w ruinę, powstało nowe Sanktuarium. Zostało ono ukończone w 1976 roku, a zaprojektował je meksykański architekt Pedro Ramirez Vasquez. Nowa Bazylika przypomina swoim kształtem wielki, okrągły namiot, wznoszony niegdyś na pustyni, ten, który Bóg polecił Mojżeszowi wznieść u stóp góry Synaj. Na szczycie Bazyliki znajduje się krzyż, którego podstawą jest litera M oznaczająca zarówno Maryję jak i Meksyk. Nowa Bazylika może pomieścić ok. 12 tys. osób, a na samym placu przed Bazyliką jest miejsce dla ok. 30 tys. To właśnie w nowej Bazylice, na centralnym pilastrze, znajduje się cudowny Obraz Najświętszej Maryi Panny z Guadalupe. Dzięki okrągłemu kształtowi Bazyliki, obraz Matki Bożej może być widziany z każdego punktu kościoła.

Obraz Matki Bożej z Guadalupe

Sanktuarium Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia w Aparecida

Drugie według dostępnych danych najczęściej odwiedzane Sanktuarium Maryjne to Aparecida, położona w południowo-wschodniej części Brazylii, w odległości 240 kilometrów od Rio de Janeiro, na trasie do São Paulo. Nawiedza ją około 11 mln pielgrzymów w ciągu roku.

historia Sanktuarium Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia w Aparecida

Początki kultu Matki Bożej z Aparecidy sięgają XVIII wieku, kiedy to drugiej połowie 1717 r. ludność zamieszkująca miejscowośc Guaratingueta została zawiadomiona o przyjeżdzie guwernatora stanu. Na cześć tak dostojnego gościa zadecydowano przygotować ucztę z dań rybnych. Zadanie złowienia odpowiedniej ilości ryb powierzono trzem miejscowym rybakom. Byli to Domingos Garcia, Felipe Pedroso i João Alves. Tym jednak mimo dużego doświadczenia nie udało sie, złowić żadnej ryby. Wiele razy rzucali sieci i za każdym razem wyciągali je puste. Kiedy zamierzali już wrócic do domów nagle w sieci pojawiła sie figurka bez głowy. Zarzucając na nowo swe sieci, wyłowili głowę, ktora jak się okazało pasowała do wyciągniętej wcześniej figurki tak dobrze, że zlączyła sie z nią nierozerwalnie. Kiedy kolejny raz rybacy rzucili swe sieci wyłowili cale mnóstwo ryb. Udany połów pobożni rybacy przypisali łasce jaką uzyskali za przyczyną Matki Bożej, której figurkę wyciągnięto wcześniej. Wieść o niezwykłym wydarzeniu szybko obiegla okolice. W ten oto sposób rozpoczął się kult Matki Bożej z Aparecida. Początkowo figurkę umieszczono w domu Felipe Pedroso. Jednak z czasem kiedy zwiekszyła się ilość pątnikow przyciągniętych licznymi łaskami jakich dostępowali ci którzy się przy niej modlili w 1734 roku rozpoczęto budowę kaplicy, a sto lat pózniej większego kościoła. 16 lipca 1930 r., naród brazylijski złożył hołd Matce Bożej z Aparecida. Było to uroczyste poświęcenie Brazylii Matce Bożej z Aparecida i ogłoszenie Ją Patronką tego kraju.

Mierząca 39 cm figurka wykonana została w 1650r. z terakoty, a jej autorem jest mnich benedyktyński brat Augustyn od Jezusa. Przedstawia Maryję z księżycem pod stopami i rękami złożonymi do modlitwy. Jeden z rybaków, Felipe Pedroso, zabrał figurkę do swojego domu i ją skleił. Jego rodzina i sąsiedzi zaczęli się zbierać przy niej na wspólnej modlitwie. Nazwano ją Apericida, czyli „ta, która się ukazała”. Figura Matki Bożej została koronowana na prawie papieskim w 1904r.

Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej

Fátima leży w środkowej Portugalii, w dystrykcie Santarém. Według dostępnych danych średnio rocznie odwiedza ją 5 milionów pielgrzymów. Szczególnie licznie nawiedzana była w roku 2017, w stulecie historycznych wydarzeń.

Objawienia matki Bożej w fatimie

13 maja 1917 rodzeństwo dziewięcioletni Franciszek i siedmioletnia Hiacynta oraz ich kuzynka dziesięcioletnia Łucja pasło stado owiec w pobliżu Fatimy. Już jako dzieci otrzymali staranne wychowanie religijne. Około południa, po odmówieniu różańca, nagle, nad pobliskim dębem skalnym, ujrzeli niezwykłą jasność, z której wyłoniła się Pani jaśniejsza niż słońce z różańcem w ręku. To objawienie było pierwszym z sześciu, których doświadczyli. W czerwcu, lipcu, wrześniu i październiku miały one miejsce 13 dnia miesiąca. W sierpniu 1917, z powodu uwięzienia dzieci przez administratora gminy, Matka Boża objawiła się 19 dnia miesiąca około czwartej po południu. Matka Najświętsza ogłosiła wtedy to wezwanie: Módlcie się, módlcie się wiele i umartwiajcie się, za grzeszników. Wiele dusz idzie do piekła, bo nikt się nie modli i nie ofiaruje swoich umartwień za nie. Wieść o niezwykłych widzeniach szybko rozeszła się w okolicznych miejscowościach. 13 lipca 1917 na miejsce objawień przybyło 4000 osób, a trzy miesiące późnej dzieciom towarzyszyło około 70 tysięcy pątników.

Objawienia matki Bożej w fatimie

W czasie ostatniego objawienia Pani jaśniejsza niż słońce przedstawiła się jako Matka Boża Różańcowa i poprosiła o wybudowanie kaplicy w miejscu objawień. Jej budowę ukończono 28 kwietnia 1919. 13 maja 1928 rozpoczęto budowę bazyliki, którą poświęcono 7 maja 1953. W czasie objawień Matka Boża zwróciła uwagę na potrzebę ciągłego nawracania się. Przypomniała o skuteczności modlitwy, szczególnie różańcowej. 13 października 1930 Kościół katolicki uznał objawienia za prawdziwe.

Trzy Tajemnice Fatimskie

Z objawieniami związane są tzw. trzy tajemnice fatimskie lub trzy części jednej tajemnicy. Były to orędzia, których dzieci nie były zobowiązane publicznie ujawniać. Pierwsze dotyczyło rychłego zgonu Franciszka i Hiacynty (pierwsza tajemnica). Franciszek Marto zmarł dwa lata po objawieniach, a rok później zmarła jego siostra. Druga tajemnica była prośbą o poświęcenie Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi. Dzieci „zobaczyły” również wizję piekła i usłyszały zapowiedź nowej wojny światowej. Trzecia, ujawniona w 2000 roku przez papieża Jana Pawła II, dotyczyła zamachu na kapłana odzianego w biel, co odczytano jako zapowiedź zamachu z 1981 roku.

13 maja 2000 papież Jan Paweł II ogłosił błogosławionymi rodzeństwo Marto. Trzecia z „widzących” –Łucja - wstąpiła do zakonu karmelitanek w Coimbrze w roku 1948, idąc za natchnieniem poświęcenia więcej czasu na modlitwę, pokutę i milczenie. W ten sposób spełniła powierzoną jej przez Matkę Najświętszą misję: rozpowszechniania nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi. W 100-lecie objawień 13 maja 2017 do Fatimy pielgrzymował papież Franciszek i ogłosił rodzeństwo Marto Świętymi Kościoła katolickiego.

Bazylika Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej w Lourdes

Spośród europejskich sanktuariów maryjnych jako najliczniej odwiedzane wskazywane jest Lourdes, znajdujące się u stóp Pirenejów nad rzeką Gave de Pau we Francji. Co roku przybywa tu 6 milionów pielgrzymów. Miejsce słynie z licznych uznanych przez Kościół uzdrowień.

Objawienia Matki Bożej w Lourdes

11 lutego 1858, w trakcie zbierania drewna na opał na brzegu rzeki Gave, czternastoletnia Bernadetta Soubirous ujrzała w pobliskiej grocie Matkę Bożą. W tym samym roku miało miejsce osiemnaście objawień, w czasie których Maryja wezwała ludzi do pokuty i nawrócenia. W czasie trzynastego objawienia Maryja prosiła, by zorganizowano procesję do groty. Jednak miejscowy proboszcz uzależnił spełnienie prośby od uzyskania odpowiedzi o imię Pani z Groty. Podczas szesnastego objawienia Matka Boża przedstawiła się Bernadetcie jako: Jestem Niepokalane Poczęcie. Dla niego był to znak prawdziwości objawień, gdyż dopiero cztery lata wcześniej, w 1854 roku, papież Pius IX ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu NMP, o czym nie mogła wiedzieć prosta chłopska dziewczyna. Począwszy od czwartego objawienia Bernadetta przychodziła na spotkania z Matką Bożą z zapaloną świecą co dało początek formie „Procesji Lourdzkiej”. W czasie dziewiątego objawienia Bernaderra odkryła w pobliżu groty źródło, które w niedługim czasie zyska sławę „cudownego”. Prócz Bernadetty do groty przybywali okoliczni mieszkańcy. W czasie siódmego objawienia dziewczynie towarzyszyło 150 osób. Dwa dni później liczba ta podwoiła się. 28 lutego 1858 było już ponad tysiąc ludzi.

Grota Massabielle, w której Matka Boża objawiała się Bernadettcie

1 marca 1858 miało miejsce pierwsze cudowne uzdrowienie. Katarzyna Latapie, po obmyciu w źródełku, zauważyła, że jej ręka stała się na powrót sprawna. 16 lipca 1858 miało miejsce ostatnie objawienie. Do końca 2005 roku Kościół katolicki uznał 67 cudownych uzdrowień za przyczyną Matki Bożej z Lourdes. 18 stycznia 1862 objawienia z Lourdes zostały oficjalnie rozpoznane przez Kościół. W 1871 roku w pobliżu groty Massabielle wybudowano bazylikę pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. Jednak, ze względu na stale powiększający się ruch pielgrzymkowy, rozpoczęto budowę drugiej bazyliki pw. Matki Bożej Różańcowej, którą poświęcono w 1887 roku. Natomiast z okazji setnej rocznicy objawień, wybudowano trzecią bazylikę pw. Piusa X, zdolną pomieścić 25 000 wiernych. Bernadetta Soubirous po objawieniach wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia w Nevers gdzie zmarła 16 kwietnia 1879. Tam jej ciało złożono w szklanej trumnie. 8 grudnia 1933 została ogłoszona świętą przez papieża Piusa XI.

Ciało św. Bernadetty, która zmarła w 1879 r., w ogóle nie ulega procesowi rozkładu – ani zewnętrznemu, ani też wewnętrznemu – i zachowuje do dziś dnia zadziwiającą świeżość i piękno.

Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze

Wśród najliczniej odwiedzanych ogólnoświatowych Sanktuariów Maryjnych jest również szczególne miejsce w Polsce. Jest jednym z ważniejszych miejsc kultu maryjnego i od setek lat, najważniejszym centrum pielgrzymkowym w naszym kraju. Na Jasnej Górze znajduje się obraz Matki Bożej Częstochowskiej, oraz zbiór wielu innych dzieł sztuki, najczęściej sakralnej, stanowiących w większości dary wotywne wiernych. Co roku pielgrzymują tutaj 4 miliony ludzi ze wszystkich kontynentów.

Historia Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze

Początki istnienia klasztoru sięgają roku 1382, kiedy to książę Władysław Opolczyk sprowadził paulinów z Węgier do dawnego kościoła parafialnego na mocy dekretu książęcego z 9 sierpnia tego samego roku oraz dokonał fundacji klasztoru. Nazwa Jasna Góra została nadana klasztorowi przez węgierskich paulinów na pamiątkę macierzystego klasztoru św. Wawrzyńca na Jasnej Górze w Budzie. Wzięła się stąd, że klasztor znajduje się na jasnym wapiennym wzgórzu położonym 293 m n.p.m.

Dwa lata później na Jasną Górę sprowadzono z Rusi obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus który według legendy namalował św. Łukasz Ewangelista na desce stołu, na którym jadła rodzina Jezusa.W niedługim czasie klasztor zyskał rozgłos, zarówno wśród pielgrzymów, jak i wśród grabieżców. W wyniku rozbójniczego najazdu, 14 kwietnia 1430 roku obraz Czarnej Madonny został uszkodzony i ograbiony. Prace renowacyjne przeprowadzono w Krakowie w latach 1430-1434. Ponowny wzrost ruchu pielgrzymkowego wymusił trwającą do roku 1644 rozbudowę gotyckiej kaplicy Matki Bożej o trójnawowy korpus. Budowa fortyfikacji trwała z przerwami od roku 1620 przez 28 lat.

Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej

Jak mówi legenda ikona ta jest jedną z siedemdziesięciu namalowanych przez świętego Łukasza Ewangelistę na fragmentach stołu, przy którym posiłki spożywała Święta Rodzina.

Szczególnego znaczenia dla Polaków miejsce to nabrało podczas potopu szwedzkiego w roku 1655 oraz 1 kwietnia 1656, gdy Jan II Kazimierz Waza złożył śluby lwowskie. 16 marca 1657 przybył na Jasną Górę i tam modlił się o uratowanie Rzeczypospolitej przed wojskami szwedzkimi i węgierskimi. W tym dniu doszło do skutecznej obrony Krosna przed wojskami Rakoczego. Śluby lwowskie powtórzone zostały 26 sierpnia 1956 w Jasnogórskich Ślubach Narodu Polskiego, napisanych przez Stefana Wyszyńskiego 16 maja 1956. W czasie II wojny światowej część pomieszczeń twierdzy były okupowane przez hitlerowskie wojska, a sami zakonnicy byli kontrolowani. Ograniczono między innymi zbiorowe pielgrzymki. Samą ikonę w ołtarzu głównym zastąpiono kopią, a oryginał ukrywano na terenie klasztoru, między innymi był przymocowany pod blatem jednego z dwu stołów w Bibliotece Klasztornej. Jasna Góra w tym czasie stała się schronieniem dla partyzantów, a także Żydów. Z drugiej strony Niemcy usiłowali wykorzystać to miejsce propagandowo, chcąc zjednać sobie Polaków. Jednakże w styczniu Niemcy podjęli próbę spalenia klasztoru zakończoną niepowodzeniem dzięki szybkiej ofensywie Armii Czerwonej.

Apel Jasnogórski

Pierwszy Apel Jasnogórski na Jasnej Górze odbył się 8 grudnia 1953 roku i przewodniczył mu o. Jerzy Tomziński. Apel Jasnogórski jest modlitwą kierowaną przez wstawiennictwo Królowej Polski w intencji Polski i Kościoła. Codzienny Apel wprowadzono w intencji Kościoła w Polsce, prześladowanego przez władze systemu totalitarnego. Nabożeństwo odprawiane jest codziennie o godzinie 21:00 w kaplicy Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze. Czasem Apel Jasnogórski stosowany jest także w specjalne okazje, np. misje parafialne, rocznica śmierci papieża Jana Pawła II.

Bazylika Zwiastowania Pańskiego w Nazarecie

Jedną z trzech najważniejszych świątyń chrześcijańskich odwiedzanych przez pielgrzymów przybywających do Ziemi Świętej jest bazylika, która stoi na miejscu, w którym Archanioł Gabriel miał zwiastować Maryi, iż stanie się Matką Syna Bożego. Bazylika znajduje się w mieście Nazaret, na północy Izraela.

Bazylika Zwiastowania Pańskiego w Nazarecie

Bazylikę stanowią dwa kościoły: dolny z Grotą Zwiastowania oraz górny, dedykowany Maryi – Matce Słowa – które stało się Ciałem. Kościół dolny jest hołdem pokory, cichości i posłuszeństwa Maryi, wyraża Jej zjednoczenie się z Bogiem i służy kontemplacji tajemnicy Wcielenia. Kościół górny jest hymnem wywyższenia i godności Bożej Rodzicielki. Główne wejście do Bazyliki usytuowane jest od strony zachodniej, stanowi je wspaniała fasada, u góry której znajduje się posąg Chrystusa – Zbawiciela, a poniżej kamienne płaskorzeźby przedstawiają scenę Zwiastowania. Jeszcze niżej umieszczone są płaskorzeźby Czterech Ewangelistów. Od strony zachodniej i południowej plac przykościelny otoczony jest krużgankami, na ścianach których znajdują się wizerunki Maryi.

Historia Bazyliki Zwiastowania Pańskiego w Nazarecie

W Nazarecie, w miejscu, gdzie dziś stoi Bazylika Zwiastowania, zdaniem archeologów rzeczywiście stał dom rodzinny Maryi. Krewni Matki Bożej i ich potomkowie zadbali, by miejsce tak niezwykłego zdarzenia nie odeszło w niepamięć. To oni przekształcili je w miejsce kultu. Potem wybudowano tu świątynię w stylu bizantyjskim, zachowując przy tym wszystkie czczone od wieków elementy. Kilkaset lat później, kiedy w Ziemi Świętej władzę objęli rycerze krzyżowi, Tankred, książę Galilei, postawił tu okazały kościół w stylu romańskim. Według zachowanych opisów, z północnej nawy schodziło się do niewielkiej groty, w której czczono wspomnienie Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie i zamieszkiwania Świętej Rodziny. Gdy w XII wieku Arabowie zrównali kościół z ziemią, pod jego gruzami cudem ocalałą grotę nadal odwiedzali chrześcijanie. Pamięć o Zwiastowaniu nie odeszła. Jednak dopiero w roku 1620 franciszkanie uzyskali pozwolenie, by zaopiekować się grotą. Dużo czasu minęło, nim pozwolono im postawić nad Grotą Zwiastowania prowizoryczny kościół. W roku 1955 rozebrano go, przy okazji przeprowadzając badania archeologiczne, które rzuciły nowe światło na przeszłość tego miejsca. Wykazały one, że znajdują się tam dowody obecności wczesnych chrześcijan. Obecna bazylika powstała według projektu mediolańskiego architekta G. Muzio. Została konsekrowana 25 marca 1969 roku przez kard. Gabriela Garonne.

Bazylika Niepokalanego Poczęcia w Waszyngtonie

Bazylika w Waszyngtonie jest największym kościołem katolickim w Stanach Zjednoczonych i Ameryce Północnej oraz jedną z największych świątyń na świecie. Poświęcona została patronce Stanów Zjednoczonych – Najświętszej Maryi Pannie i Jej Niepokalanemu Poczęciu. Do sanktuarium maryjnego w Waszyngtonie przybywają rzesze pielgrzymów - ponad pół miliona rocznie.

Historia Bazyliki Niepokalanego Poczęcia w Waszyngtonie

W 1792 r. John Carroll, biskup Baltimore i pierwszy rzymskokatolicki biskup Stanów Zjednoczonych, polecił nowo utworzone państwo opiece Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. W 1847 r. papież Pius IX dokonał formalnego potwierdzenia tego czynu i oficjalnie ogłosił Najświętszą Maryję Pannę Niepokalanie Poczętą opiekunką Stanów Zjednoczonych. W następnych latach pojawiła się idea zbudowania świątyni poświęconej nowej Patronce. Budowę sanktuarium rozpoczęto w 1920 r. i po dziesięciu latach ukończono pierwszy jej poziom. Jednakże Wielki Kryzys, a później II wojna światowa powstrzymały budowę na długie lata. Dopiero poświęcony Maryi rok 1953 przyniósł kolejną falę entuzjazmu, co zaowocowało ukończeniem budowy i konsekracją 20 listopada 1959 r. Obecnie wybudowana w stylu bizantyjko-romańskim bazylika składa się z Krypty i Górnego Kościoła oraz 70 kaplic i oratoriów, łączących wiele kultur i tradycji narodu amerykańskiego. Na terenie sanktuarium odbywają się cały rok specjalne msze św., nabożeństwa, pielgrzymki, a w czasie wakacji także koncerty.

dziękuję za uwagę!

Bibliografia