Friedrich Schiller

Friedrich Schiller

Życiorys

Johann Christoph Friedrich Schiller urodził się w 1759 roku w Marbach w rejonie Stuttgartu. Jego ojciec był felczerem, zarabiał niewiele i rodzina żyła w ubóstwie. Mimo to zdołał posłać syna do szkoły, który już w wieku trzynastu lat tworzył pierwsze utwory poetyckie i dramatyczne. W 1773 roku dzięki wsparciu księcia Wittenbergi, Karola Eugeniusza, Schiller rozpoczął naukę w elitarnej akademii wojskowej. W Karlsschule Stuttgart studiował zarówno prawo, jak i medycynę. Jego pasją pozostawała jednak literatura, czytywał Goethego i Rousseau. Mając zaledwie 18 lat, napisał „Zbójców” („Die Räuber”), dramat o losach młodych i naiwnych rewolucjonistów. Od 1780 roku pracował jako lekarz pułkowy, jednak już po pierwszym wystawieniu „Zbójców” w 1781 r. został aresztowany, jednocześnie zabroniono mu dalszego publikowania jakichkolwiek utworów. Schiller musiał uciekać ze Stuttgartu, opuścił miasto nocą, w przebraniu i bez środków do życia. Dzięki pomocy bliskiego przyjaciela zdołał dotrzeć do Lipska, a później Drezna i Weimaru. Mimo zakazu publikowania, nadal pisał. Z 1786 roku pochodzi słynna „Oda do radości”.

Po przybyciu do Jeny otrzymał posadę wykładowcy historii i filozofii, od tej pory na kilka lat zarzucił twórczość literacką i pisał wyłącznie prace historyczne. W 1790 roku ożenił się z Charlottą von Lengefeld, z którą miał czworo dzieci (Karla, Ernesta, Emilie i Luise). Niestety w tym czasie znacznie podupadł na zdrowiu z powodu gruźlicy. Dramat „Zbójcy” przyniósł mu nieoczekiwany zaszczyt – honorowe obywatelstwo Republiki Francuskiej za krzewienie idei rewolucji (1792 r.). Jednak Schiller nie popierał Wielkiej Rewolucji bez zastrzeżeń, rozumiał i sławił jej ideały, jednak okrucieństwo jakobinów budziło jego sprzeciw. W 1796 roku znów zasłynął jako poeta, publikując razem z Goethem w „Almanachu muz” kilka krókich satyrycznych wierszy („Filozofowie”, „Charakter narodowy Niemców”), a w 1797 r. ballady, m.in. „Rękawiczkę” i „Rycerza Toggenburg”. Do Weimaru powrócił w 1799 roku i za namową wieloletniego przyjaciela, Goethego, znów zaczął pisać dramaty. Obaj poeci założyli Weimar Theater, który szybko urósł do rangi czołowego niemieckiego teatru. W 1802 roku Schiller otrzymał szlachectwo, odtąd do nazwiska dodawał przyimek „von”. Zmarł w 1805 roku na gruźlicę.

Najważniejsze dzieła

„Oda do radości” („An die Freude”) „Żurawie Ibika” („Ibika Cranes”) „Pieśń o dzwonie” („Das Lied der Glocke”) „Rękawiczka” („ Handschuh”) „Rezygnacja” („Rücktritt”) „Ksenie” („Ksena”)

Muzea

Muzeum Narodowe Shillera w Marbach.

Muzeum Narodowe Schillera zostało otwarte w 1903 roku jako „Muzeum i Archiwum Schillera”, które gromadziło, badało i wystawiało świadectwa literatury Schillera i Szwabii. Po utworzeniu Niemieckiego Archiwum Literatury w Marbach w 1955 r., Muzeum Narodowe Schillera mieściło wszystkie obiekty przez prawie dwadzieścia lat. Było to archiwum, biblioteka i muzeum w jednym, aż do otwarcia oddzielnego budynku archiwum w 1973 roku. W latach 1979/80 muzeum zostało odnowione i powstała nowa wystawa stała, w 2006 r. Nastąpiła inauguracja Muzeum Literatury Nowoczesnej, a od 2007 do 2009 r. Muzeum Narodowe Schillera zostało odnowione i ponownie otwarte.

Muzeum Shillera w Weimar.

Muzeum Schillera powstało w latach 1984–1988, pierwsze i jedyne muzeum literatury zbudowane w byłych Niemczech Wschodnich. Muzeum, ściśle związane z historyczną rezydencją poety, było pierwotnie poświęcone celebracji życia i twórczości wszechstronnego niemieckiego poety. Dziś służy jako miejsce wystaw czasowych Klassik Stiftung Weimar.

Dom Shillera

Dom, w którym od 1802 roku mieszkał wraz z rodziną Fryderyk Schiller. Zachowała się duża część oryginalnego wyposażenia. Uzupełniono ją meblami, sprzętami i bibelotami z epoki, w tym porcelaną, szkłem, wyrobami z metali oraz tkaninami dekoracyjnymi. Prezentowane są także pamiątki po poecie, jego rękopisy, popiersia oraz obrazy z epoki.

Pomniki

Ławka Schillera w Łodzi.

Pomnik Schillera we Frankfurcie.

Statua Schillera w Monachium.

Ciekawostki

W 1802 roku otrzymał szlachectwo i odtąd jego nazwisko brzmiało: "von Schiller".

Absolwent prawa i medycyny w Karlsschule Stuttgart, elitarnej akademii wojskowej.

W roku 1792 otrzymał honorowe obywatelstwo Republiki Francuskiej za rewolucyjne przesłanie sztuki "Zbójcy".

Dziękuję za uwagę!

Przygotował:

Mikołaj Spelak