PRAWO HUMANITARNE - PREZENTACJA

OSOBA CYWILNA

LUDNOŚĆ CYWILNA

Międzynarodowe prawo humanitarne

wszystkie osoby cywilne

to każda osoba nienależąca do sił zbrojnych i niebiorąca udziału w walce

KONWENCJA

DOBRO KULTURY

To każdy przedmiot ruchomy lub nieruchomy, dawny lub współczesny, mający znaczenie dla dziedzictwa i rozwoju kulkurowego ze względu na wartość historyczną, naukową czy artystyczną.

( z łac. conventio - umowa, układ )

Może dotyczyć różnych spraw. Jest zawierana między organizacjami lub państwami i określa ich postępowanie w jakiejś sprawie.

PAMIĘTAJ!

Obecność wśród ludności cywilnej pojedynczych osób nieodpowiadających określeniu osoby cywilnej nie pozbawia tej ludności jej cywilnego charakteru.

SZPITAL WOJSKOWY

GENEZA MIĘDZYNARODOWEGO PRAWA HUMANITARNEGO

Wojny zawsze niosły zniszczenia i cierpienia nie tylko walczących żołnierzy, ale też ludności cywilnej. Żołnierze nie otrzymywali pomocy medycznej i większość z nich umierała z powodu odniesionych ran. Ludność cywilna była narażona na grabieże, przesiedlenia i głód. A od XX wieku - na bombardowania i użycie broni masowego rażenia

* grabież - kradzież

Prawo humanitarne spisano z potrzeby ochrony osób bezbronnych - rannych na polu walki, jeńców, kobiet, dzieci, osób starszych - w sytuacjach zagrożenia życia i zdrowia

Stanowi ona, że: * ambulanse i szpitale wojskowe będą uznane za neutralne, chronione i szanowane przez walczące strony; * personel szpitali i ambulasnów oraz kapelani mają korzystać z neutralności; * ranni lub chorzy żołnierze będą zbierani z pola walki, bez względu na to, do której z walczących stron należą; * dla szpitali, ambulansów i transportów ewakuacyjnych będzie przyjęty znak rozpoznawczy - biała flaga z czerwonym krzyżem i flaga narodowa; personel medyczny będzie miał białą opaskę z czerwonym krzyżem.

Dopiero w XIX wieku powstały oficialne dokumenty mające charakter umów międzynarodowych. Jednym z pierwszych była Deklaracja w przedmiocie prawa wojny morskiej, podpisana w Paryżu w 1856r., która ostatecznie zniosła korsarstwo. W 1864r. rząd Szwajcarii zwołał międzynarodową konferencję, zwaną również pierwszą konferencją czerwonokrzyską, na której przyjeło konwencję szwajcarską O polepszeniu losu rannych wojskowych w armiach w polu będących.

Konwencje genewskie z 1949r. obowiązują:* wtedy, gdy toczą się działania wojenne; * od momentu rozpoczęcia działań zbrojnych do chwili ostatecznego powrotu do poprzedniego miejsca pobytu osób podlegających ochronie; * wszystkie strony konfliktu, nawet jeśli jedna z nich nie jest stroną konwencji; * osoby chronione - nie można zrzec się przysługującej ochrony prawa

bombardowanie lotnicze miast

branie do niewoli setek tysięcy jeńców wojennych

broń chemiczna

12 sierpnia 1949r. na międzynarodowej konferencji w Genewie uchwalono cztery konwencje. Wraz z protokołami dodatkowymi z 1977r. są one głównymi dokumentami międzynarodowego prawa humanitarnego

Konwencję szwajcarską podpisało 16 państw.

Podczas II wojny światowej cierpienia ludzkie były jeszcze większe niż podczas I wojny światowej.

Ograniczenie w prowadzeniu walki zbrojnej

Protokoły dodatkowe do konwencji genewskich

Strony konfliktu są ograniczone prawem w zakresie stosowania dowolnych metod i środków walki. W planowaniu operacji wojkowych obowiązuje zasada humanitaryzmu, która zakazuje zadawania niepotrzebnych cierpień. Dlatego wojskowi są zobowiązani do minimalizowania strat przez wydawanie ostrzeżeń oraz dobór właściwych środków walki.

Protokół dodatkowy I dotyczył ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych. Protokół dodatkowy III z 2005 r. nakazuje personelowi sanitarnemu, który nie używa znaku czerwonego krzyża lub czerwonego półksiężyca stosownie symbolu czerwonego kryształu.

Międzynarodowy ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca

Odpowiedzialność za nieprzestrzeganie prawa humanitarnego

Po II wojnie światowej zostały wprowadzone międzynarodowe regulacje prawne majęce na celu określenie odpowiedzialności za przestępstwa wojenne.

W 1863 r. Henry Dunant wraz z czterema innymi osobami założył w Genewie Międzynarodowy Komitet Pomocy Rannym Wojskowym.

W 1875 r. organizacja ta zmieniła nazwę na Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (MKCK). Delegaci MKCK odwiedzają jeńców wojennych i więźniów politycznych, pomagają w łączeniu rozdzielonych przez wojnę rodzin. Organizują konwoje z pomocą humanitarną, prowadzą szpitale i wytwórnie protez.

Do porozumienia dołączono Kartę Międzynarodowego Trybunału Wojskowego . Dokumenty te stały się podstawą przeprowadzonych w Norymberdze i Tokio procesów zbrodniarzy wojennych.

Zasady sformułowane w porozumieniu wielkich mocarstw i w Karcie Trybunału Norymberskiego są częścią powszechnego międzynarodowego prawa humanitarnego.

Międzynarodowy ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca c. d.

Polski Czerwony Krzyż został utworzony w 1919 r. Jego członkowie nieśli pomoc ofiarom także podczas II wojny światowej, a po jej zakończeniu - repatriantom, sierotom, chorym, osobom poszukującym swoich rodzin lub zaginionych bliskich.

Znak rozpoznawczy Czerwonego Krzyża

Ruch Czerwonego Krzyża nie ma charakteru politycznego ani religijnego, a jego idea jest zawarta w siedmiu podstawowych zasadach; m.in. 1) humanitaryzmu; 2) bezstronności; 3) neutralności; 4) niezależności; 5) dobrowolności; 6) jedności; 7) powszechności;

Znak rozpoznawczy Czerwonego Półksiężyca

Ochrona dóbr kultury

Polska poniosła ogromne straty dóbr kultury w czasie potopu szwedzkiego, w okresie zaborów, powstań narodowych, czy w wyniku I i II wojny światowej. Skala zniszczeń podczas II wojny światowej uświadomiła ludziom konieczność podjęcia zdecydowanych działań, mających na celu ochronę dóbr kultury.

Dzieła sztuki były grabione przez wojska walczących państw, które traktowały przedmioty mające wielką wartość jako łup wojenny. Gdy najeźdźcy zrabowali już wszystkie wartościowe przedmioty, burzyli lub podpalali całe miasta.

* NISZCZENIE DÓBR KULTURY

Zabytkowy dubrownik zniszczony podczas ostrzału artyleryjskiego, 1991

Płonący Zamek Królewski w Warszawie, 1939

Ochrona dóbr kultury c. d.

Efektem ochrony dóbr kultury było podpisanie 14 maja 1954 r. konwencji haskiej (tj. Konwencja o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojengo).

Na konferencji w Hadze ustalono specjalny znak na oznaczenie dóbr kultury. Zaprojektował go Polak, uczestnik konferencji - prof. Jan Zachwatowicz.

Współpraca wielu państw zaowocowała również utworzeniem Międzynarodowego Rejestru Dóbr Kulturalnych Objętych Ochroną Specjalną, do którego członkowie konwencji mają prawo wpisywać nieruchome dobra kultury oraz miejsca przechowywania ruchomych dóbr kultury. Wg konwencji haskiej dobra kultury dzielimy na; 1) ruchome dobra kultury; 2) nieruchome dobra kultury; 3) gmachy;

Konwencja o ochronie światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego, podpisana w Paryżu w 1972 r., wprowadziła do prawa międzynarodowego określenia; dziedzictwo kulturalne i dziedzictwo naturalne.

Ochrona dóbr kultury c. d.

A) MIĘDZYNARODOWE ZNAKI ROZPOZNAWCZE DÓBR KULTURY NIERUCHOMYCH;

B) LISTA OBIEKTÓW ŚWIATOWEGO DZIEDZICTWA UNESCO W POLSCE;

kulturalne kulturalne naturalne kulturalne kulturalne

1. Stare Miasto w Krakowie 2. Stare Miasto w Warszawie 3. Puszcza Białowieska 4. Hala Stulecia we Wrocławiu 5. zamek krzyżacki w Malborku

1978 1980 1979/1972 2006 1997

1)

2)

1. niekorzystających z ochrony specjalnej,
2. korzystających z ochrony specjalnej (wpisane do ich rejestru);

PODSUMOWANIE

Powstanie międzynarodowego prawa humanitarnego miało na celu ograniczenie tragicznych następstw wojny. W 1864 r. odbyła się w Genewie pierwsza konferencja międzynarodowego prawa humanitarnego, na której przyjęło konwencję o ochronie rannych i chorych żołnierzy. Kolejne trzy konwencje genewskie określały zasady postępowania wobec ofiar wojny. Protokół dodatkowych I określa zasady postępowania i ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych. Protokół dodtkowy II dotyczy ofiar niemiędzynarodowych konfliktów zbrojnych. Protokół dodatkowy III wprowadza znak czerwonego kryształu. Łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego skutkouje odpowiedzialnością prawną. Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża ( MKCK ) pełni funkcję neutralnego pośrednika w międzynarodowych i wewnętrznych konfliktach zbrojnych oraz prowadzi akcje humanitarne, niosąc pomoc ofiarą wojen. Konferencja haska z 1954 r. wprowadziła prawną ochroną dóbr kultury. Ochroną dóbr kultury, będących dziedzictwem kulturalnym ludzkości, zajmuje się UNESCO - organizacja działająca w ramach ONZ. Jej zasługą jest stworzenie Listy Światowego Dziedzictwa.

Zobacz też to:* https://tiny.pl/r8qpw

* https://tiny.pl/r8qpf

...

ŹRÓDŁA:

* książka,* Tiny.pl, * YouTube

DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ!

Paulina Papiernik Wiktoria Stawiarz