Kordian

Ideeowe założenia napisania Kordiana:

dramat jako próba odpowiedzi na idee zawarte w III cz. Dziadów A. Mickiewicza (polemika z mesjanizmem, próba obrony godności ojczyma ukazanego przez Mickiewicza w złym świetle pod postacią Doktora).

pobyt J. Słowackiego w przedrewolucyjnej Warszawie (poeta jako naoczny świadek koronacji cara w Warszawie w 1829 r.; pobyt w Warszawie jako możliwość zaobserwowania społecznych nastrojów na przełomie lat 20. i 30. XIX w., zapowiadających przyszłe powstanie);

dramat jako literacka reakcja na klęskę powstania listopadowego osnuta na wątku planów zabicia cara przebywającego w Warszawie (por. sens podtytułu Spisek koronacyjny);

Kordian Juliusz Słowacki

Scena I Akcja rozgrywa się na dziedzińcu wiejskiego domku. W scenie występują : piętnastoletni Kordian, stary sługa Grzegorz oraz piękna Laura.

akt I

Główny bohater rozmawia przed swoim domem ze sługą Grzegorzem. Kordian okazuje się bardzo wrażliwym chłopcem, który przez swą uczuciowość nie potrafi przystosować się do twardych reguł rządzących światem. Choć ma dopiero piętnaście lat, przeżył już bardzo wiele. Jego przyjaciel popełnił samobójstwo, a dziewczyna, którą obdarzył uczuciem – nie odwzajemnia jego sympatii.

To wszystko sprawia, że Kordian nie umie wyznaczyć sobie celu w życiu, nie potrafi okiełznać swoich marzeń, odnaleźć się.

Stary sługa opowiada Kordianowi trzy historie

• Historia młodego oficera oddziałów polskich Kazimierza, które pod wodzą Napoleona brały udział w wyprawie moskiewskiej 1812 roku, a potem dostały się w niewolę.

• Wspomnienia Grzegorza o słynnej bitwie pod piramidami podczas egipskiej wyprawy Napoleona w latach 1798-1799.

• Bajkę O Janku, co psom szył buty.

Kordian wygłasza monolog, w którym uwidacznia się „choroba wieku” pokolenia romantyków. Jest przekonany o bezsensie życia, znudzony wszelkim działaniem, które i tak postrzega za bezcelowe.

jaskółczy niepokój

Jego serce wypełnia egzystencjalna pustka, a stan swojej duszy porównuje do jesiennej przyrody, która go otacza. Grzegorz usiłuje przekonać go do jakiegoś działania. Skierować jego myśli na pozytywną drogę. Te starania okazują się bezsensowne.

Historie te nie wywierają na Kordianie większego wrażenia. Mimo iż z początku okazuje zainteresowanie sensem opowieści, to jednak wszystko to jest pozorne. Chłopiec ponownie poddaje się melancholii. Scenę kończy wołanie Laury. Dziewczyna wzywa do siebie Kordiana.

” Starzec zapala we mnie iskrę ducha. Boże jak ten stary rósł zapałem w olbrzyma; lecz ja nie mam wiary,/ Gdzie ludzie oddychają, ja oddech utracam. Zamknięty jestem w kole czarów tajemniczym,/ Nie wyjdę z niego… Mogłem być czymś… będę niczym.”

Scena II Miejsce akcji - ogród w rodzinnej posiadłości Kordiana. Występują : Kordian, Laura oraz stary Grzegorz.

Kordian i Laura po skończonej przejażdżce konnej udają się na spacer po ogrodowej alei. Rozmawiają o uczuciu, jakim młody Kordian obdarzył starszą Laurę. Okazuje się, że kobieta traktuje swego adoratora z lekceważeniem.

Nie pomaga nawet monolog Kordiana o miłości i samotności - Laura zimna i nieprzejednana. Nie zamierza związać się z chłopcem, nie będzie jego „pokrewną duszą”. Gdy Laura odjeżdża z Grzegorzem, smutny Kordian postanawia popełnić samobójstwo. Nie chce już więcej słuchać drwiących uwag ukochanej.

scena III

W nocy Laura, siedząc samotnie w pokoju, nie może zapanować nad dziwnym przekonaniem o zbliżającej się tragedii. Martwi się o Kordiana, który mimo późnej pory nie wrócił z przechadzki. Zaczyna wyrzucać sobie złe potraktowanie chłopca, którego winą było tylko to, że obdarzył ją pierwszym, młodzieńczym uczuciem. Aby odegnać złe myśli, Laura zaczyna czytać wiersz Kordiana, wpisany w jej pamiętniku. Lektura powoduje jeszcze mocniejszą falę wyrzutów sumienia z powodu słów wypowiedzianych podczas popołudniowej przechadzki. Gdy do pokoju wchodzi pokojówka, kobieta dowiaduje się, że Grzegorz jeszcze nie jadł kolacji. Domyśla się, że sługa udał się na poszukiwanie panicza. Scenę kończy widok pędzącego konia bez jeźdźca (Laura widzi to z okna) i pojawienie się Grzegorza, który wpada do jej pokoju z krzykiem:

Miejsce akcji - pokój Laury w rodzinnej posiadłości Kordiana. Występują : Laura, Panna (pokojówka) oraz stary sługa Grzegorz.

Nieszczęście! Oh nieszczęście! panicz się zastrzelił!

Miłość do Laury jest wzniosła, głęboka i nieszczęśliwa. Laura nie bierze poważnie uczuć młodzieńca. Nie kocha go. Romantyczna miłość powinna być nieszczęśliwą, bo jest wyrazem buntu jednostki przeciw dotychczasowemu stylowi życia ludzkiego. Jest szalona, przeciwstawiona rozumowi. Jest niewinna, platoniczna, choć zmysłowa. Akt I kończy się samobójstwem głównego bohatera. Tak też kończy się pierwszy etap w życiu Kordiana. W literaturze romantyzmu samobójstwo to zjawisko szczególnie znaczące. Jest wyrazem rozczarowań światem i niepogodzenia się z losem, z porządkiem świata. Wzorem takiego samobójcy był Werter.

podsumowanie aktu I

Obym się sam ocenił, skoro świat ocenię ... Kordian w poszukiwaniu wartości

Poznanie świata ma służyć samopoznaniu i znalezieniu wartości, dla której warto żyć.

akt II

Wędrowiec, podróżnik, pielgrzym. Jest zadziwiony tym, co widzi. Następuje konfrontacja młodzieńczych marzeń z rzeczywistością. Jest rok 1828. kolejne etapy podróży, kolejne doświadczenia młodego Polaka

Tu można kupić krzesło w parku, miejsce w Parlamencie, grób w Westminsterze lub pieczęć herbową.

Londyn – Kordian siedzi pod drzewem w James Parku (park wokół pałacu Św. Jakuba ) i rozmawia z Dozorcą, przekonuje się, że światem rządzą pieniądze. • Dover – siedzi nad morzem i czyta fragmenty tragedii Szekspira p.t. Król Lear, uświadamia sobie przepaść pomiędzy literaturą a rzeczywistością. (scena w Dover - swoisty hołd złożony przez Słowackiego angielskiemu dramaturgowi)

AUDIENCJA U PAPIEŻA

Watykan – Kordian rozmawia z papieżem. Przynosi mu garść ziemi z Polski, “ziemi, kędy dziesięć tysięcy wyrżnięto / Dziatek, starców i niewiast”. Papież nie rozumie losu Polaków, radzi im być posłusznym carowi i się modlić. Audiencja w Watykanie kompromituje w oczach Kordiana autorytet moralny Kościoła

Wiara w autorytet papieża też okazała się złudzeniem. Papież potępił powstanie listopadowe. Naród ma się modlić i pracować. Ma porzucić wolę walki

Włochy- willa włoskiej kurtyzany. Wioletta go kocha. Romantyczne marzenia o wielkiej miłości i wiara w nierozerwalny związek okazały się złudne.Kobiecie zalezy jedynie na pieniądzach. Wyrusza z Kordianem w nieznane tylko dlatego. że jego koń jest podkuty złotymi podkowami. Gdy w drodze okazuje sie, że koń zgubił podkowy, Wioletta opuszcza bohatera. Gorące uczucia wygasły, gdy Wioletta dowiedziała się o bankructwie Kordiana

Stawia się w pozycji człowieka mającego nieograniczone możliwości, mówi: “Jam jest posąg człowieka na posągu świata”. Słowami “Polska Winkelriedem narodów!” przyrównuje rolę Polski w historii Europy do roli legendarnego bohatera szwajcarskiego Winkelrieda, który w bitwie z Austriakami miał chwycić kopie rycerzy i skierować je wszystkie na siebie. Podobnie Polska ma spełnić ofiarę wobec innym narodów, ale ofiara ta ma polegać nie na biernym cierpieniu (jak w III części Dziadów), ale na walce czynnej. Chmura unosi Kordiana do Polski.

Szwajcaria- Kordian na szczycie góry Mont Blanc

Tu ma miejsce monolog głównego bohatera.

Tu na szczycie wśród lodowców myśli płyną do Boga. U stóp ziemia- narodów mogiła. Tu, z dala od ludzkiego świata Kordian znajduje ideę, która powiedzie go do czynu. Pyta o sens życia jednostki i o sens historii. Walka jednostki o przemianę świata wynika z wolności człowieka. Człowiek po to jest wolny, by podejmował tę walkę.

Idea Kordiana jest ideą dla Polski. „ Winkelried dzidy wrogów zebrał i w pierś włożył,/ Ludy! Winkelried ożył!/ Polska Winkelriedem Narodów!/ Poświęci się, choć padnie jak dawniej! Jak nieraz!

Powszechna walka ludów Europy da szansę wielu narodom na odzyskanie niepodległości. Winkelriedyzm wyrasta z przekonania, że Polska jest przedmurzem Europy. Dawna i współczesna historia Polski udowodniła, że ofiary są niezbędne. Ofiarność i poświęcenie- najwyższe cnoty Polaków

wnioski

bohater:

• Zweryfikował swój dotychczasowy pogląd na świat.
• Wyzbył się młodzieńczych idealistycznych przekonań.
• Zrozumiał reguły rządzące światem.
• Pozbył się jaskółczego niepokoju.
• Przestał postrzegać świat idealistycznie.

Kordian jako wędrowiec

Trudne doświadczenia życiowe wzmacniają czy raczej osłabiają charakter człowieka? Napisz wypowiedź argumentacyjną, odwołując się do biografii Kordiana oraz innych tekstów kultury.

ZADANIA

Pocztówka od Kordiana z jego podróży po Europie.

Wysłuchaj utworu <Chodź ze mną> łódzkiego zespołu „Power of Trinity". Odszukaj fragmenty, które odnoszą się do życia Kordiana.

Akt III – Spisek koronacyjny miejsce - Warszawa w czasie koronacji Mikołaja I na króla Polski i kilka dni po tym wydarzeniu.

Scena III Car wychodzi z katedry do ludu zgromadzonego na Placu Zamkowym. Podczas uroczystości ma miejsce tragedia: książę Konstanty podczas rozganiania tłumu potrąca kobietę z dzieckiem na rękach, dziecko ginie, upadłszy na bruk. W czasie uroczystości jakiś nieznajomy odśpiewuje pieśń.

Scena I rozgrywa się na Placu Zamkowym, gdzie wystawiono ozdobne rusztowanie z okazji koronacji cara Mikołaja I. Ludzie różnego stanu komentują wydarzenia, związane z koronacją. Scena ta dobrze oddaje nastroje, jakie panowały w społeczeństwie polskim w związku z koronacją.

Scena II Koronacja Mikołaja I w katedrze. Ciekawostka: Jest to najkrótsza scena w dziejach polskiego dramatu, zawiera jedną kwestię cara: “Przysięgam”.

Scena IV

Jeden z uczestników spisku, Podchorąży, zachęca innych spiskowców do zamachu na cara, powołując się na krzywdy, jakich doznała Polska od Rosji. Prezes i ksiądz są temu przeciwni. W pewnym momencie do podziemi chce wejść człowiek, nie znający hasła. Zostaje zabity, spiskowcy kopią mu grób.

ma miejsce w podziemiach kościoła św. Jana, w miejscu pochówku królów. Zbierają się tam spiskowcy pod przywództwem Prezesa (historycznie ta postać odpowiada Janowi Ursynowi Niemcewiczowi). Hasło do wejścia do podziemi brzmi “Winkelried”.

Spiskowcy postanawiają głosować nad propozycją zamachu na cara, wysuniętą przez Podchorążego. Przytłaczającą większością (5 do 150) projekt zostaje odrzucony. Podchorąży jest bardzo rozczarowany wynikiem głosowania. Zrywa maskę z twarzy i okazuje się, że to Kordian. Rozgoryczony wybiega z podziemi, zapewniając, że sam zabije cara, skoro jego towarzysze nie chcą mu w tym pomóc.

stronnictwa/ stanowiska

Za zamachem

Przeciwko zamachowi

Podchorąży

Prezes

• Zabicie cara jest jedyną drogą do niepodległości kraju. • Zaistniała konieczność dokonania zemsty za uzurpowanie sobie prawa do władzy. • Trzeba się zemścić za cierpienia narodu polskiego. • Czyn wzbudzi podziw innych ludów wobec kraju, który rozprawił się ze swoim dręczycielem. • Czyn zapewni zabójcy cara nieśmiertelność w legendzie. • Ogrom krzywd wyrządzonych przez cara usprawiedliwia zbrodnię w oczach Boga.

W historii Polski nie ma tradycji mordowania władców. • Morderstwo to grzech. • Konieczne byłoby wymordowanie całej carskiej rodziny. • Na Polskę spadnie potępienie ze strony innych krajów europejskich.

Scena V

Sala koncertowa w Zamku Królewskim, w dali widać wejście do sypialni cara. Kordian (wyznaczony do nocnej warty) próbuje dojść do drzwi, aby dokonać zbrodni, ale Strach i Imaginacja (projekcja duszy bohatera, w której odbywa się walka między obowiązkiem moralnym, nałożonym przez sumienie, i instynktem samozachowawczym)) nie pozwalają mu. Pada zemdlony pod drzwiami. Car budzi się i widząc Kordiana rozkazuje rozstrzelać go, jeśli tylko nie jest obłąkany.

Co wydarzyło się przed sypialnią cara?W czym tkwią przyczyny klęski głównego bohatera?

• Bohater został sam.
• Młodzieńczy zapał to za mało, by dokonać ważnego czynu
• Skonfrontował się z własnymi słabościami i lękami.
• Zrozumiał, że nie jest w stanie podjąć się wielkiego czynu.
• Ogarnęło go przerażenie planowanym mordem.
• Pojął swoją słabość.
• Ostatecznie godzi się ze swoim losem i nie chce walczyć o życie.

Co łączy, a co różni podróż Kordiana przez carskie komnaty i podróż po Europie?

W jaki sposób został zrealizowany w tej scenie motyw podróży?

Jak wpłynęła na Kordiana podróż

po Europie

do carskiej sypialni

Wizje, które na Kordiana zsyłają Strach i Imaginacja.

Emocje Kordiana

Scena VI

Kordian znalazł się w szpitalu wariatów, aby zgodnie z decyzją cara zostało orzeczone, czy jest on przy zdrowych zmysłach. Szpital odwiedza Doktor. Wręcza Dozorcy dukata, który z woli Doktora zaczyna się palić – świadczy to o szatańskiej mocy przybysza. Doktor siada przy łóżku Kordiana i rozmawia z nim. Przyznaje się, że wyszedł z sypialni cara przed północą, czyli przed pojawieniem się pod jej drzwiami Kordiana. Doktor rozmawia najpierw z Kordianem na tematy filozoficzno-teologiczne, a potem pokazuje mu dwóch wariatów: jednego który twierdzi, że jest krzyżem na którym umarł Chrystus i drugiego, który ma ciągle podniesioną rękę, ponieważ myśli, że podtrzymuje nią sklepienie niebieskie, przez co ocala świat przed zagładą. Doktor pragnie w ten sposób zasugerować Kordianowi, iż jego idea ma te samą wartość co urojenia chorych. Nagle do szpitala wpada książę Konstanty z żołnierzami i nakazuje wyprowadzić Kordiana na śmierć.

Scena VII

Plac Saski. Car i Wielki Książę Konstanty robią przegląd wojsk. Żołnierze przyprowadzają do nich Kordiana. Wielki Książę rozkazuje żołnierzom ustawić piramidę z karabinów zakończonych bagnetami, a Kordianowi wsiąść na koń i przeskoczyć ową piramidę. Konstanty obiecuje Kordianowi, że jeśli mu się to uda, to daruje mu życie. Kordianowi udało się tego dokonać. Car mimo to rozkazuje żołnierzom rozstrzelać go.

Kordian wtrącony do więzienia czeka na egzekucję. Rozmawia w celi z Księdzem i Grzegorzem. Grzegorz modli się za swego pana i obiecuje nazwać swojego wnuka jego imieniem. Ksiądz zaś obiecuje zasadzić w swoim ogrodzie różę i też nazwać ją imieniem Kordiana. Wiedząc, że ludzie będą pamiętać o nim po śmierci, Kordian uspokaja się. Oficer przychodzi oznajmić mu, że zostanie rozstrzelany.

Scena VIII

Scena IX

Rozmowa cara i Wielkiego Księcia Konstantego w Zamku Królewskim. Istotą tej rozmowy jest spór dotyczący pozycji Wielkiego Księcia (carskiego brata) jako władcy Królestwa, lecz zapleczem tego sporu są zadawnione antagonizmy w rodzinie cesarskiej dotyczącej następstwa po Aleksandrze I, ojcu cara i Konstantego. Pretekstem do rozpoczęcia rozmowy jest prośba Konstantego o ułaskawienie Kordiana. Ostatecznie car pod naciskiem brata ustępuje i każe napisać ułaskawienie. Konstanty daje je Adiutantowi i rozkazuje jak najszybciej zawieść je na miejsce egzekucji.

Plac Marsowy, Kordian stoi przed plutonem egzekucyjnym. Adiutant jedzie na Plac Marsowy z ułaskawieniem dla Kordiana, ale oficer dający rozkaz do wystrzału nie widzi go. Podnosi w górę rękę na znak przygotowania się żołnierzy do wystrzału. W tym momencie dramat się urywa – nie wiadomo, czy adiutant zdążył na czas z ułaskawieniem, nie wiadomo, czy Kordian ostatecznie przeżył, czy został zabity

Scena ostatnia (X)

Akt III 1. Tłum ludzi w Warszawie na koronacji cara na króla Polski. 2. Zebranie spiskowców w podziemiach kościoła, w którym odbyła się koronacja. 3. Spiskowcy nie zgadzają się na zamach na cara. 4. Kordian podejmuje decyzję o samotnej akcji zabójstwa cara. 5. Drogę zastępują Kordianowi Strach i Imaginacja. 6. Główny bohater mdleje przed sypialnią cara. 7. Kordian zdradza objawy obłąkania i trafia do szpitala dla umysłowo chorych. 8. Doktor (Szatan) przedstawia Kordianowi chorego udającego Chrystusa i mitycznego Atlasa. 9. Doktor kompromituje ideę jednostkowego poświęcenia dla ludzkości. 10. Kordian wykonuje wyczynowy skok na koniu nad bagnetami żołnierzy. 11. Car zwraca się do sądu z prośbą o skazanie Kordiana na rozstrzelanie. 12. Kordian zostaje ułaskawiony w wyniku kłótni cara i jego brata — Wielkiego Księcia Konstantego. 13. Kordian przed plutonem egzekucyjnym. 14. Czy posłaniec zdąży dostarczyć decyzję z ułaskawieniem?

Kordian jest przedstawicielem swojej epoki. W młodości przeżywa jaskółczy niepokój, trawią go poczucie bezsensu, apatia i brak życiowego celu. Kielich goryczy przepełnia nieszczęśliwa miłość do kobiety, która upokarza Kordiana, nie traktując go poważnie. Młodzieniec podejmuje próbę samobójczą, jak wszystko w jego życiu – nieudaną. W ramach rekonwalescencji udaje się w podróż, co również należy do repertuaru romantycznych zachowań. Doświadczenia zdobyte w podróży powodują, że weryfikuje swoje młodzieńcze ideały, dojrzewa do przemiany – kolejnego elementu charakterystycznego dla biografii romantycznej. Na szczycie Mont Blanc, w obecności jedynie surowej przyrody, Kordian deklaruje, że poświęci się dla ojczyzny. Specyfiką polskiego bohatera romantycznego jest szaleńczy patriotyzm i chęć oddania życia za naród.

Kordian jako przykład bohatera romantycznego

Kordian jako bohater romantyczny

Gatunekdramat romantyczny

tematyka

* otwarta kompozycja - zerwanie z antyczną zasadą jedności miejsca, czasu i akcji, pozostawienie czytelnikowi dużego pola do interpretacji fragmentów lub całego dzieła, brak związku przyczynowo - skutkowego między kolejnymi wydarzeniami; * synkretyzm rodzajowy - wplatanie do dramatu elementów liryki i epiki; * synkretyzm gatunkowy - wplatanie do dramatu różnych gatunków literackich (np. ballady, pieśni); * luźna struktura dzieła - zerwanie z klasycznym pięcioaktowym układem, wątki poboczne występujące obok głównego; * złamanie antycznej zasady decorum (zasada zgodności treści z formą) - brak jednorodności stylistycznej przez łączenie tragizmu i komizmu, patosu i groteski; łączenie wątków realistycznych i fantastycznych.

W dramacie wyróżnimy dwa główne wątki: - historię dojrzewania Kordiana - historię spisku i próby zamachu na cara Mikołaja I

Na wybrane miejsce przylatują czarownice i diabły i wprawiają w ruch wiekowy zegar i rozpoczynają nowy rok. Szatan zapowiada nadejście wielkiej chwili dla pewnego narodu, który się podniesie, zwycięży i zginie. W podtekście chodzi mu o Polaków. Wówczas Mefistofeles radzi, aby stworzyć tej nacji przywódców, a sam inicjuje modlitwę za zmartwychwstanie narodu.

Przygotowanie

noc 31 grudnia 1799 roku. Miejsce akcji - Chata sławnego niegdyś czarnoksiężnika Twardowskiego w górach Karpackich – przy chacie obszerny dziedziniec. Występują następujące osoby: Czarownica, Szatan, Astaroth, Diabły, Gehenna, Mefistofel, Twór (czyli Joachim Lelewel), Chór Aniołów, Archanioł.

Z ogromnego kotła wyłaniają się po kolei stwarzani przez Szatana przywódcy powstania listopadowego.

Odegrają oni istotną rolę w jego wznieceniu, a później – doprowadzą do jego klęski. Do każdego z nowych tworów diabły mają inne składniki mieszanki, by jeszcze bardziej podkreślić różnice między wojskowymi i cywilnymi dowódcami powstania.

Józef Chłopicki – dyktator w pierwszej fazie powstania. Okazuje się konserwatystą za starym do walki. Nie dysponuje umiejętnościami strategicznymi, energią i zdecydowaniem, przy pomocy których wykorzystałby siłę ludu. Izoluje się więc od powstańców.

prezes rządu powstańczego i minister spraw zagranicznych książę Adam Jerzy Czartoryski. Przypomina bardziej dyplomatę niż przywódcę narodowego zrywu niepodległościowego. Jest za bardzo ostrożny, nie potrafi realnie ocenić szans walczących Polaków.

generał Jan Zygmunt Skrzynecki – jeden z następców Chłopickiego. On także nie stanowi wzoru wodza zrywu rewolucyjnego. W jego zachowaniu widać cechy tchórza, flegmatyka, osoby bardziej pasywnej, niż działającej (poruszał się jak rak). Nie dziwi wiec fakt, iż został usunięty ze stanowiska dowódcy właśnie za nieudolność.

dowódca powstania Jan Krukowiecki. Każdy pamięta generałowi to, że poddał się, nim walka dobiegła końca. Po pertraktacjach z Rosjanami podpisał w 1831 roku akt kapitulacji Warszawy.

Szatan ma na myśli powstanie listopadowe, do którego szykują się Polacy. Wskazują na to wzmianki o zakrzywionej szabli, charakterystycznej dla polskiej szlachty, oraz o zbliżającej się walce – wystąpieniu przeciwko swoim „panom”. Szatan bluźni, mówiąc, że bunt Polaków będzie podobny do tego, który podniosły demony przeciwko Bogu. Zwraca się do Mefistofelesa, aby wmieszał się w historię Polaków. Zapowiada klęskę ich zemsty, a jednocześnie zwycięstwo duchowe.

Jakie wydarzenia ma na myśli Szatan, gdy zwraca się do Mefistofelesa?

Oprócz przywódców z kotła wychodzą również: Julian Ursyn Niemcewicz i Joachim Lelewel.

nazywa go pogardliwie eunuchem określa słowami: Poeta-rycerz-starzec-nic. Potwierdza to i uwypukla szkodliwość jego twórczości, zniechęcającej do walki, jak również jego konserwatywne poglądy.

Lelewel – członek Rządu Narodowego - okazuje się być gadułą, dysponującym ograniczonym zapleczem słów i nieumiejącym przekazać nic wartościowego. Wolał perorować, niż zdecydować się na walkę.

Scenę kończy interwencja Sił Niebieskich. Pojawiają się aniołowie. Bez chwili wahania przepędzają zgromadzenie czarownic i diabłów. Na scenie pojawia się Archanioł, który prosi Boga o zmiłowanie nad konającą Polską.

Druga Osoba Prologu- poglądy charakterystyczne dla przeciwników tez głoszonych przez Mickiewicza. Nie boi się skrytykować ideowego przeciwnika. Zachęca do walki, podjęcia zbiorowego, zbrojnego czynu, do działania.

Pierwszą Osobą Prologu- Mickiewicz. Propagator idei poezji mesjanistycznej. W rzeczywistości usypia naród swoimi teoriami, ślepo i wbrew rozsądkowi licząc na cud zmartwychwstania, które nie nastąpi. Prosi Boga o zesłanie na zmęczonych walką Polaków ukojenie. Sama zobowiązuje się dostarczyć im w swojej poezji odrobinę łagodności.

prolog

Występują w nim: Pierwsza, Druga i Trzecia Osoba Prologu. Trzy osoby prezentujące różne koncepcje literatury narodowej. Prolog stanowi polemikę Słowackiego z Mickiewiczem.

posuwa się nawet do nazwania Mickiewicza tureckim derwiszem. Kimś, kto kręci się wokół własnej osi, nie czyniąc nic nowego.

Mickiewicz został opisany jako człowiek pyszny, zadufany w sobie i przekonany o swojej racji: Jestem duch Apokalipsy […], Jestem pierwszy… i ostatnim będę…. Uważa się za proroka, Mesjasza, wręcz następcę Boga, jego ziemskiego wysłannika

Trzecia Osoba Prologu - głos samego Juliusza Słowackiego. Przepędziwszy swych poprzedników, zapowiada ona pogodzenie zwaśnionych stron. Mówi o rychłym pojawieniu się nowej idei i poezji, które porwą naród do walki i obudzą uśpionych.

Obrona: wielkość i szlachetność idei, romantyczny patriotyzm powstańców, uznanie wolności ojczyzny za najwyższą wartość.

przyczyny klęski powstania

Oskarżenie (wskazanie źródeł klęski):

• niedojrzałość psychiczna pokolenia powstańców (pomysł spisku jako wytwór wybujałej wyobraźni, która rozmija się z rzeczywistością;
• teatralna oprawa spotkania: maski, hasło, bliskość grobów królewskich),
• niedojrzałość moralna spiskowców
• ,przywódcy "z piekła rodem": przerażeni republikańskim charakterem powstania i dążący do zahamowania zrywu.
• Chłopicki (ambicje Napoleona, ale bez jego rozumu, starość, izolacja od ludu);
• Skrzynecki (brak odwagi, powolność, niezdecydowanie);
• Niemcewicz (starość, zapatrzenie w przeszłość);
• Lelewel (teoretyzowanie, skłonność do jałowych rozważań);
• Krukowiecki (zdrada).

WALLENRODYZM

PROMETEIZM

Słowacki

WINKELRIEDYZM

Mickiewicz

SOLIDARYZM

MESJANIZM

Wypracowanie

Temat: Kordian i Konrad wobec niewoli ojczyzny. Porównaj dwa wielkie monologi romantyczne i wskaż podobieństwa oraz różnice w postawach bohaterów. Wykorzystaj konteksty literacko-kulturowe. Jaką postawę wobec niewoli ojczyzny przyjmują Kordian i Konrad?

Analiza tematu

CO WIESZ O TYCH UTWORACH? Zwróć uwagę na ich genezę, czas powstania oraz zaamgażowanie poety w powstanie listopadowe

Przypomnij sobie treść i znaczenie monologu Konrada. Dokonaj analizy monologu Kordiana - podziel tekst na wersy.

JAKIE KONTEKSTY HISTORYCZNO-KULTUROWE MOŻESZ WYKORZYSTAĆ?

CO ŁĄCZY BOHATERÓW, A CO RÓŻNI? CO ŁĄCZY, A CO RÓŻNI ICH POSTAWY WOBEC OJCZYZNY?

Przykładowe podsumowanie wypowiedzi pisemnej

POSTAWY ZWĄTPIENIA I NUDY. OMÓW ZAGADNIENIE NA PODSTAWIE KORDIANA JULIUSZA SŁOWACKIEGO. W SWOJEJ ODPOWIEDZI UWZGLĘDNIJ RÓWNIEŻ WYBRANY KONTEKST.

WARTOŚCI, DLA KTÓRYCH CZŁOWIEK GOTÓW JEST POŚWIĘCIĆ ŻYCIE. OMÓW ZAGADNIENIE NA PODSTAWIE KORDIANA JULIUSZA SŁOWACKIEGO. W SWOJEJ ODPOWIEDZI UWZGLĘDNIJ RÓWNIEŻ WYBRANY KONTEKST.

DROGA ROMANTYCZNEGO INDYWIDUALISTY DO DOJRZAŁOŚCI. OMÓW ZAGADNIENIE NA PODSTAWIE KORDIANA JULIUSZA SŁOWACKIEGO. W SWOJEJ ODPOWIEDZI UWZGLĘDNIJ RÓWNIEŻ WYBRANY KONTEKST.

PODRÓŻ W WYMIARZE RZECZYWISTYM I WEWNĘTRZNYM. OMÓW ZAGADNIENIE NA PODSTAWIE KORDIANA JULIUSZA SŁOWACKIEGO. W SWOJEJ ODPOWIEDZI UWZGLĘDNIJ RÓWNIEŻ WYBRANY KONTEKST.

DROGA ROMANTYCZNEGO INDYWIDUALISTY DO DOJRZAŁOŚCI. OMÓW ZAGADNIENIE NA PODSTAWIE KORDIANA JULIUSZA SŁOWACKIEGO. W SWOJEJ ODPOWIEDZI UWZGLĘDNIJ RÓWNIEŻ WYBRANY KONTEKST.

POSZUKIWANIE SENSU ŻYCIA I OSĄD ŚWIATA PRZEZ BOHATERA LITERACKIEGO. OMÓW ZAGADNIENIE NA PODSTAWIE KORDIANA JULIUSZA SŁOWACKIEGO. W SWOJEJ ODPOWIEDZI UWZGLĘDNIJ RÓWNIEŻ WYBRANY KONTEKST.

WINKELRIEDYZM JAKO ROMANTYCZNA IDEA POŚWIĘCENIA. OMÓW ZAGADNIENIE NA PODSTAWIE KORDIANA JULIUSZA SŁOWACKIEGO. W SWOJEJ ODPOWIEDZI UWZGLĘDNIJ RÓWNIEŻ WYBRANY KONTEKST.

pytania

jawne

Wybierz miejsce, z którego, w imieniu Kordiana, prześlesz kilka słów. Najważniejsze , aby zamieszczony tekst wykorzystywał znajomość treści dramatu (więc nie można napisać czegokolwiek i podpisać: „pozdrawiam, Kordian”). Trzeba wejść w rolę, zastanowić się, co mógł czuć młody człowiek w określonej sytuacji i przelać to na papier. Wykonaj rysunek lub wstaw zdjęcie, dzięki którym będzie można zorientować, skąd je otrzymaliśmy.