Samuraje

Japonia i Samurajowie

Krótka historia Japonii

• sam kraj jest wypadkową własnej polityki izolacji oraz wpływów zewnętrznych – Chin i Zachodu;
• pocz. VIII wieku -przejście od ustroju rodowego do absolutnych rządów cesarskich w Japonii

Samurajowie Japońscy wojownicy, którzy opanowali do perfekcji sztukę władania mieczem. Kim byli i jaką rolę pełni przez wieki?

W dawnej Japonii początkowo określano tak wysokich dostojników cesarskich, którzy z czasem zaczęli również pełnić rolę osobistej ochrony Cesarza. W okresie heian (794-1185) wielcy właściciele ziemscy zaczęli przekazywać swoje ziemie pod opieką zarządców, a sami przenieśli się w pobliże pałacu cesarskiego w Kioto, gdyż tam toczyło się główne życie cesarstwa, rozwijała się kultura i nauka. By chronic pozostawiony dobytek przed rebeliami chłopskimi, bandami oraz zakusami sąsiadów, zaczęto tworzyć grupy wojowników, których celem była ochrona posiadłości ziemskich w odległych krańcach państwa. Z czasem każdy znaczący możnowładca posiadał swoją własną armię, składającymi się z wojowników ślepo posłuszny swojemu panu – nazywano ich samurajami.

Najważniejszym atrybutem samuraja były jego dwa miecze: katana – długi, zakrzywiony oraz krótki – wakizashi. Noszenie kompletu czyli daisho było przywilejem samurajów. Najważniejszy była katana, wykonana z niebywałą precyzją, z najlepszych żelaza, wielokrotnie przekuwanego, by osiągną najlepszy efekt twardości i elastyczności. Podczas całego procesu odprawiano wiele rytuałów zaczerpniętych z religii shinto.

KATANA WAKIZSHI

BUSHIDO - droga wojowinika

• prawość i sprawiedliwość, kierowanie się rozumem nawet gdy jest to trudne
• odwagę i wytrwałość, to jedne z najbardziej cenionych i docenianych cech samuraja
• dobroć i współczucie, to szacunek dla przeciwnika
• uprzejmość, samuraj powinien być wzorowym obywatelem
• prawdę i prawdomówność
• samokontrolę i samodoskonalenie
• wierność, bezwzględne oddanie swojemu panu
• honor, życie wg obowiązującego kodeksu moralnego
• cześć dla przodków i tradycji
• śmierć na polu walki lub poprzez rytualne samobójstwo seppuku
• niezależność od pieniędzy

Młodzi chłopcy pragnący zostać samurajami, byli oddawanie do szkół gdzie uczono ich posłuszeństwa, odporności na ból i sztuk walki. Posługiwali się nie tylko mieczem lecz również łukiem, włócznią i wachlarzem bojowym. Poznawali prawo i zasady taktyki (sztuki wojny). Jednak myli się ten, kto myśli że byli to ślepi zabójcy. Samurajowie byli doskonale wykształcenie również w małą wojennych dziedzinach życia, jako nieliczni potrafili pisać i czytać, poznawali literaturę w tym poezję japońską i chińską. Uczyli się matematyki, retoryki, medycyny. Poznawali tajniki sztuki kaligrafii i …. parzenia herbaty.

Samurajowie wyróżniali się swoim wyglądem, a głównie charakterystyczną fryzurą. Włosy były upięte na czubku głowy w kok, którego nigdy nie ścinano. jego utrata stanowiła hańbę i mogła być powodem rytualnego samobójstwa seppuku.

Przez blisko 1000 lat samurajowie stanowili trzon armii japońskiej, wszystko zmieniło się w podczas rewolucji meiji. W 1871 roku na podstawie dekretu cesarskiego, samurajom odebrano wszystkie przywileje i stworzono armią na wzór amerykańskiej. Przez długi czas samurajowie nie chcieli pogodzić się z tą decyzją Cesarza. Podejmowali walki, by przywrócić swój poprzedni statut. Ostatecznie samurajowie przegrali wojnę o starą Japonia, rewoluca przyniosła ogromne zmiany w całym społeczeństwie lecz najbardziej dotknęła ona samurajów. Ostatecznie zmuszono wojowników do poddania się, oddania katany, ścięcia włosów i życia wg europejskich wzorców. Japońska armia stała się armią w stylu zachodnim, z żołnierzami wywodzącymi się z różnych klas społecznych, również z chłopstwa.