Hippisi - rewolucja dzieci kwiatów

Rewolucja dzieci kwiatów

Ruch hippisowski

10 Podziękowanie

09 Ruch w Polsce

08 Muzyka

07 Substancje psychoaktywne

06 Ubiór hippisów

05 Idee hippisowskie

04 Historia

03 Informacje ogólne

02 Spis treści

01 Slajd tytułowy

Spis treści

Ruch hippisowski, którego członków nazywano hippisami, hipisami, hippiesami, dziećmi kwiatami lub dziećmi LSD to subkultura (bądź będąc dokładniejszym kontrkultura kontestacyjna) drugiej połowy lat 60. i początku lat 70. XX wieku. Ruch proklamował bunt młodych przeciwko światu dorosłych oraz jego instytucjom, m.in. rodzinie, kościołowi, szkole czy wojsku. Odrzucał normy społeczne oparte na konsumpcjoniźmie i pieniądzu. Sam ruch przyczynił się do rozpowszechnienia substancji psychoaktywnych, w szczególności marihuany.

+ INFO

Informacje ogólne

Warto zaznaczyć, że w latach kształtowania się subkultury hippisów miała miejsce wojna wietnamska (zwana też indochińską). Wpłynęło to na ówczesne społeczeństwo, gdyż obywatele podzielili się na dwa obozy - zwolenników i przeciwników wojny. Jak można się domyślić, hippisi stawiali się w tym drugim, prowadząc protesty przeciw obowiązkowemu poborowi do wojska.

W kontekście wojny wietnamskiej

Początki ruchu

Historia

+ INFO

Za początek ruchu hippisów przyjmuje się dzień 14 stycznia 1967, podczas The World’s First Human Be-in (Pierwsze Światowe Połączenie Człowieka) w San Francisco, na którym wyrzucony z Harvardu wykładowca psychologii i piewca LSD Timothy Leary, przemawiając do młodzieży, ogłosił koniec amerykańskich bożków: pieniądza i pracy, a początek ery miłości i nowej religii. Oprócz Leary’ego przemawiali między innymi Richard Alpert, Alan Watts i Allen Ginsberg – wszyscy oni wystąpili w białych hinduskich szatach oraz mieli wymalowane oko Opatrzności na czole.

Hippisom przyświecał skrajny pacyfizm. Odrzucali własności prywatne, sprzeciwiali się konieczności odbywania służby wojskowej. Swoją wolność wyrażali przez unikanie kontaktów ze wszelkimi instytucjami, życie dniem dzisiejszym, ciągle w drodze. Hippisi byli zwykle wegetarianinami. Dla hippisów rodziną była cała ich społeczność, a spotykali się najczęściej na festiwalach (np. Woodstock 1969r.), ale i na manifestacjach i protestach antywojennych.

Idee hippisowskie

Hippisów charakteryzowały długie włosy (u mężczyzn była to oznaka sprzeciwu wobec służby wojskowej), w które wplatali kwiaty oraz o ile klimat na to pozwalał - bose stopy. Ubrania inspirowane były wzorami rdzennych mieszkańców Północnej i Południowej Ameryki oraz hinduskimi. Stroje cechowały jasne kolory, luźne bluzki z szerokimi rękawami, poncza, spodnie dzwony bądź barwne spódnice i różne ozdoby z drewna.

Ubiór hippisów

Głównym argumentem stosowanym przeciw hippisom był fakt rozpowszechnionych wśród osób identyfikujących się z tą subkulturą narkotyków. Timothy Leary wręcz zachęcał do ich zażywania jako "skutecznej metody rozszerzenia świadomości". Nic więc dziwnego, że coraz częściej podczas spotkań hippisów zaczęto wspólnie zażywać m.in. marihuanę czy LSD. Z czasem coraz większą popularnością wśród hippisów zaczęły cieszyć się twarde narkotyki takie jak heroina i amfetamina.

Substacje psychoaktywne

Muzyka stanowiła spoiwo łączące społeczność hippisów. Okres od połowy lat 60. zaznaczył się eksplozją muzyki młodzieżowej, przede wszystkim rockowej, nieakceptowanej przez ogół starszego pokolenia, wychowanego na muzyce poważnej i tanecznej. Do najważniejszych wykonawców w kręgach hippisowskich można zaliczyć: Joni Mitchell, Boba Dylana, Jimiego Hendrixa oraz zespoły: The Beatles, The Rolling Stones. Kulminacyjnym momentem ruchu hippisów był legendarny festiwal muzyczny w Woodstock w 1969 roku, trzy dni pokoju i muzyki.

Muzyka

Pierwsi hippisi w PRL pojawili się już w 1967 roku. Kiedy na Zachodzie hippisi występowali przeciwko władzy konsumpcji i pieniądza, w Polsce sprzeciw skierowany był przeciwko tyranii ideologicznej. Po 1968 hippisami zaczęła interesować się Milicja Obywatelska, a w prasie zaczęły się ataki propagandowe. Z czasem informacje na temat ruchu hippisowskiego objęto cenzurą. Polscy hippisi zakładali komuny, w których żyli wspólnie, mieli wspólne ubrania, dzielili zarobki na utrzymanie, organizowali letnie zloty. Narkotyki były w Polsce poza zasięgiem, więc sięgano za ich zamienniki (np. dostępne wtedy bez recepty w aptekach krople Inoziemcowa zawierające opium). Od jesieni 1967 PZPR poprzez SB zaczęła inwigilować środowiska hippisowskie. Zaczęły się aresztowania pod różnymi pretekstami, katowanie aż do krwi i uszkodzenia ciała połączone z goleniem włosów do łysej skóry, przetrzymywanie ich w areszcie po kilka tygodni lub miesięcy. Najbardziej znaną instytucją wyrosłą z tego nurtu jest Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy. Jerzy Owsiak przyznaje, że należał do grupy mazowieckich hippisów, zapatrzonych na „swoich” amerykańskich „braci”, a jego Przystanek Woodstock wyrósł z legendy Woodstock 1969, która w nim wzrastała.

Ruch w Polsce

Dziękuję za uwagę