Want to create interactive content? It’s easy in Genially!
Teatr elżbietański. SUH
agapoc
Created on March 24, 2021
Start designing with a free template
Discover more than 1500 professional designs like these:
View
Practical Presentation
View
Smart Presentation
View
Essential Presentation
View
Akihabara Presentation
View
Pastel Color Presentation
View
Nature Presentation
View
Higher Education Presentation
Transcript
Temat: Teatr Elżbietański.
Życie Williama Szekspira (1564-1616) przypada na czasy panowania królowej Elżbiety I, Anglia stała się wówczas światowym mocarstwem. Uczestniczyła w podboju kolonii, co stało się źródłem ogromnych bogactw.
Wzbogacenie się społeczeństwa (również mieszczaństwa) oraz wysoki poziom miejskich szkół – to czynniki, które sprzyjają rozwojowi teatru. Dostarcza on nie tylko rozrywki, ale także komentuje współczesne wypadki i ocenia narodową historię. Jak pisał Szekspir, jest prawdziwym „zwierciadłem i streszczoną żywą kroniką czasu”.
Teatr szybko stał się ulubioną rozrywką warstw średnichi wyższych. W drugiej połowie XVI wieku powstało wiele zespołów dworskich i wędrownych trup teatralnych zawodowych artystów: aktorów, muzyków. Początkowo nie było specjalnych budynków teatralnych, aktorzy zazwyczaj występowali na prowizorycznym podwyższeniu.
W roku 1576 przedsiębiorca James Burbage wybudował pod Londynem pierwszy gmach przeznaczony wyłącznie do prezentacji widowisk teatralnych.Nazwał do The Theatre (teatr). Wkrótce pojawiły się kolejne teatry, wśród nich The Globe, który był najważniejszym teatrem elżbietańskim, gdzie wystawiano sztuki Szekspira.
Rekonstrukcja teatru Globe w Londynie
zapraszam Was do zapoznania się z lekcją na temat teatru elżbietańskiego.
Cechy teatru elżbietańskiego:
Zachowanie aktorów i widzów: - najważniejszym elementem każdego spektaklu było słowo, tekst sztuki oraz gra aktorska na najwyższym poziomie, - aktorzy nawiązywali bliski kontakt z publicznością, często zwracali się do niej bezpośrednio, - widzowie reagowali w czasie przedstawienia bardzo spontanicznie - klaskali, wiwatowali, śmiali się głośno, ale też tupali, gwizdali, a nawet rzucali w aktorów kamieniami, - przedstawienia rozpoczynano najcxzęściej wczesnym popołudniem, by wykorzystać światło dzienne.
2. Wnętrze teatru, scenografia i kostiumy: - scena była otoczona z trzech stron widownią, więc aktor znajdował się blisko, często nawet wśród publiczności, - nie stosowano kurtyny, - z tyłu znajdował się niewielki balkon, - scenografia była bardzo skromna, np. tabliczka z napisem "Tu rośnie las", - aktorami byli wyłącznie mężczyźni, role kobiece grali chłopcy przed mutacją, - kostiumy odznaczały się przepychem.
Do zobaczenia za tydzień
Agnieszka Pociask