Chemia Tlenek Węgla II

Tlenek węgla (II)

Natalia Jankowska

Index

1. Tytuł

2. Index

3. budowa tlenku węgla II

4. właściwości tlenku węgla II

5 szkodliwość Tlenku Węgla

6 . źródła tlenku Węgla II 7. Otrzymywanie Tlenku Węgla II

Budowa Tlenku Węgla (II)

budowa

• Ładunek formalny i różnice w elektroujemności atomów węgla i tlenu znoszą się wzajemnie, co sprawia, że cząsteczka ma niewielki moment dipolowy (0,10980 D) z ładunkiem ujemnym na atomie węgla, choć w rzeczywistości sześć uwspólnionych elektronów wiązania jest prawdopodobnie wyciąganych w kierunku atomu tlenu. Odległość międzyatomowa odpowiada niepełnemu wiązaniu potrójnemu. Cząsteczkę CO można przedstawić trzema strukturami rezonansowymi: Carbon monoxide mesomeric.svg Największy udział ma struktura z lewej strony rysunku. Tlenek węgla jest izoelektronowy z cząsteczką azotu N2, co oznacza, że obie cząsteczki mają tę samą liczbę elektronów i podobny charakter wiązania. Właściwości fizyczne CO i N2 są zbliżone, natomiast chemicznie tlenek węgla jest znacznie bardziej reaktywny.

Właściwości Tlenku (II)

Właściości

• Właściwości fizyczne W temperaturze pokojowej jest to bezbarwny i niedrażniący gaz o nieco mniejszej gęstości od powietrza (przy takiej samej temperaturze). Właściwości chemiczne Jest to gaz bezwonny, palny, który na powietrzu pali się niebieskim płomieniem, tworząc dwutlenek węgla. W naturze występuje w gazach kopalnianych. Ma zastosowanie w wielu procesach przemysłowych. Jest składnikiem: gazu generatorowego gazu wodnego gazu wielkopiecowego gazu świetlnego. Tlenek węgla ma właściwości redukujące, co wykorzystywane jest w hutnictwie:
• Fe2O3 + 3CO → 2Fe + 3CO2
• W drastycznych warunkach, ze stężonymi zasadami tworzy mrówczany (nie jest jednak bezwodnikiem kwasowym), a z amoniakiem – formamid:
• CO + NaOH → HCOONa CO + NH3 → HCONH2
• Przyłącza chlor tworząc fosgen:
• CO + Cl2 → COCl2

Szkodliwość Tlenku Węgla (II)

Szkodliwość

Toksyczne działanie tlenku węgla wynika z jego większego od tlenu (250–300 razy) powinowactwa do hemoglobiny, zawartej w erytrocytach krwi. Tworzy on połączenie zwane karboksyhemoglobiną (CO + Hb → COHb), które jest trwalsze niż służąca do transportu tlenu z płuc do tkanek oksyhemoglobina (połączenie tlenu z hemoglobiną). Dochodzi więc do niedotlenienia tkanek, co w wielu przypadkach prowadzi do śmierci. Już wdychanie powietrza ze stężeniem 0,16% objętościowego CO, powoduje po dwóch godzinach zgon. O ile przy większych stężeniach (pow. 0,32%) pierwszymi objawami zatrucia jest silny ból głowy i wymioty, to mniejsze stężenia powodują przy względnie krótkim wdychaniu jedynie słaby ból głowy i zapadanie w śpiączkę, jednak i te stężenia powodują po dłuższym kontakcie śmierć.

źródła Tlenku Węgla (II)

źródła

Źródła naturalne Źródła naturalne to erupcje wulkanów, naturalne pożary roślinności, w których temperatura dochodzi do 1000 °C. W niewielkich ilościach jest także produkowany w organizmach żywych – ma działanie przeciwzapalne, jest naturalnym antagonistą tlenku azotu[14][15]. Źródła na skutek działalności człowieka Źródłami na skutek działalności człowieka jest większość wysokotemperaturowych procesów technologicznych, w których paliwem jest przede wszystkim węgiel i ropa naftowa (przemysł energetyczny, hutniczy, chemiczny), spaliny samochodowe (silniki spalinowe). Mechanizm samooczyszczania się atmosfery: 2CO + O2 + en. UV → 2CO2. Powstaje także przez spalanie węgla i innych paliw w niewystarczającej ilości tlenu (jest to źródło czadu w urządzeniach grzewczych oraz podczas pożarów), podczas redukcji pary wodnej węglem w temperaturze kilkuset stopni.

Otrzywywanie Tlenku Węgla (II)

Otrzymywanie

Tlenek węgla powstaje w pierwszym etapie reakcji Boscha, tj. reakcji węgla (np. rozżarzonego koksu) z parą wodną (w reakcji tej powstaje też wodór): C + H2O↑ → CO↑ + H2↑ Na skalę przemysłową otrzymywany może być przez spalanie koksu przy niedoborze powietrza[16]: C + O 2 → CO 2 C + CO 2 ⇄ 2CO Można go też otrzymać w reakcji siarczanu sodu i tlenku magnezu z węglem: Na2SO4 + 4C → Na2S + 4CO↑ MgO + C → Mg + CO↑ W laboratorium uzyskuje się go przez odwodnienie kwasu mrówkowego stężonym kwasem siarkowym lub przez odwadnianie kwasu szczawiowego kwasem siarkowym, a także przez termiczny rozkład karbonylku niklu Ni(CO)4.

Dziękuje z uwagę!!! <3333