Codzienność jest niezwykła

Codzienność jest niezwykła!

O poezji Mirona Białoszewskiego

Uczeń: - odbiera teksty kultury na poziomie dosłownym i przenośnym; - rozpoznaje w tekście literackim środki poetyckie, neologizmy i określa ich funkcję.

Miron Białoszewski - twórca osobny

1922-1983

Namuzowywanie

Muzo Na­tchniu­zo tak ci koń­ców­ko­wu­ję z nie­pi­sa­nio­wo­ści na­treść mi ości i uzo

Tłumaczenie się z twórczości

chcą od mojego pisania nabrania życia otoczenia a ja ich łapię za słowa po tocznie po tworzę

Szare eminencje zachwytu

W jaki sposób podmiot przedstawia i opisuje przedmioty? Dlaczego nazywa je szarymi eminencjami?

Ballada o zejściu do sklepu

Jakie emocje towarzyszą podmiotowi w tym wierszu?

Ja stróż latarnik

Ja stróż latarnik nadaję z mrówkowca Nie zabłądźcie. Bądźcie. Mijajcie, mijajmy się, Ale nie omińmy. Mińmy. My. Wy, co latacie I jesteście popychani.

Przyjrzyj się chłopcu. Co czuje, patrząc na karuzelę?

Karuzela z madonnami

Wsia­daj­cie, ma­don­ny ma­don­ny Do bryk sze­ścio­kon­nych … ścio­kon­nych! Ko­nie wi­szą ko­py­ta­mi nad zie­mią. One w bry­kach na po­sto­ju już drze­mią. Każ­da bry­ka ma­lo­wa­na w trzy ogni­ste farb­ki I trzy są koń­skie ma­ści: od su­fi­tu od dębu od mar­chwi.

Opisz dokładnie obraz, który widzi podmiot obserwujący karuzelę.

Kim są madonny wymienione w wierszu?

Dlaczego poeta widzi w matkach z dziećmi madonny?

Drgnę­ły ma­don­ny I or­szak kon­ny Ru­szył z ko­py­ta Lata do­ko­ła Gra­mo­fo­no­wa Pły­ta Taka pły­ta:

Mi­ga­ją w krąg an­gle­zy grzyw I lam­bre­ki­ny sio­deł I go­re­ją­ce wzo­ry bryk Kwie­ci­sto-laur­ko­we. A w każ­dej bry­ce vis-á-vis Ma­don­na i ma­don­na W nie­odmien­ionej po­zie tkwi Od dziec­ka od­chy­lo­na – bia­łe ko­nie – bry­ka – czar­ne ko­nie – bry­ka – rude ko­nie – bry­ka Ma­gni­fi­kat!

W jaki sposób za pomocą tekstu poeta oddał ruch ? Policz liczbę sylab w wersach. Przyjrzyj się rymom.

A one w Le­onar­dach min, W ob­ro­tach Ra­fa­ela, W okrą­głych ogniach, w klat­kach z lin, W przed­mie­ściach i nie­dzie­lach. a w każ­dej bry­ce vis-á-vis Ma­don­na i ma­don­na. I nie wia­do­mo, któ­ra śpi, A któ­ra jest na­tchnio­na – szóst­ka ko­ni – one – szóst­ka koni – one – szóst­ka koni – one Za­krę­co­ne!

Jak kobiety traktują przejazd na karuzeli. Czym on jest dla nich? Zwróć uwagę na to, kiedy rozgrywa się wydarzenie i skąd są te kobiety.

Jaki stosunek do opisywanej sytuacji ma podmiot liryczny?

I co­raz wol­niej ka­ru­ze­la Pusz­cza re­fren I pe­ry­fe rafa elic­kie ma­don­ny przed mie­ścia wy­mie­nia­ją kon­ne pię­tro —————– Wsia­daj­cie w sze­ścio…!

W jaki sposób poeta oddaje spowolniony ruch karuzeli?

Subtitle